Griekenland juni 2009

Reisverslag Griekenland 2009
Word – 96,0 KB 270 downloads

Dag 1: woensdag 20 mei

Na weken van lekker inlezen, mooie camperplekken zoeken op internet, TomTom-kaart Griekenland gedownload (achteraf erg blij mee geweest, stond meer op dan verwacht) en wegenkaarten Road Editions 4 & 5 aangeschaft te hebben, eindelijk vertrek richting weer een nieuwe bestemming: Griekenland. Afgelopen weekend het campertje gereed gemaakt, wat aanpassingen verricht: o.a. absorptie koelkast i.p.v. de luidruchtige compressorkoeling, en wat extra schappen gemaakt hier en daar. Eerste reisdoel is Ancona waar we vrijdagochtend met Super Fast Ferries naar Igoumenitsa oversteken.

 

Vertrek 10:00 vanuit Den Bosch. Morgen is het Hemelvaart dus druk, vandaar dat we vandaag toch minimaal Milaan willen halen. Gereden via Maastricht, Luik, Strasbourg, Basel richting de Gotthard tunnel. Tot de tunnel ging het allemaal soepeltjes, helaas kwamen we toen in een behoorlijke file terecht. We dachten slim te zijn en een stuk file te vermijden door de laatste afslag voor de tunnel door een dorpje te rijden en 4 km verder weer via een oprit op de snelweg te kunnen. Wel vreemd dat niemand anders dat zo voor de hand liggende idee had… 4 km verder… oprit gesloten, shit.

 

Omdat het al 21:30 was en we geen zin hadden weer achter in de rij aan te sluiten, zijn we aan de voet van de Gottardpass (die ook gesloten was) maar op een parkeerplaatsje tussen een 10-tal campers gaan staan. Best mooi zo met de watervallen om je heen. Alleen wat jammer dat het al zo goed als donker is.

 

Dag 2: donderdag 21 mei

Zowaar beiden spontaan om 06:30 wakker geworden (vakantie adrenaline?) na goed geslapen te hebben. Besloten meteen maar beginnen te rijden, tunnel eerst door en daarna gaan we wel aan het ontbijt. Helaas, wederom al weer file, op dit tijdstip! Goed, uiteindelijk tunnel door, uurtje doorgereden en toen toch maar even wat eten. Bij westelijk Milaan wederom alles muurvast. I.p.v. westelijk zijn we toen maar een stukje binnendoor gereden en Milaan oostelijk gepasseerd, lang leve TomTom. Dit was wél een goede beslissing en vanaf daar geen problemen meer gehad tot aan Ancona. Wel een erg saai stuk tussen Milaan en Ancona, even doorbijten. In Ancona aangekomen, gekeken waar we morgen moeten zijn en daarna langs de kust een 20-tal kilometer zuidelijk gereden op zoek naar een mooi plekje bij een strand. Bleek al snel lastig te zijn en eigenlijk bij toeval kwamen we uit bij een grote parking (tevens afwerkplek afgaande op de grote hoeveelheden rubbertjes…) waarvandaan trappetjes liepen naar een laaggelegen strandje. Beiden geen zin om helemaal naar onderen te lopen, dus avondeten klaargemaakt en we waren zelf eigenlijk ook best gaar. Beetje buiten lopen suffen en lekker gezeten. Mooie uitkijk over groene, glooiende weilanden waar de gele brem volop aan het bloeien was. Twee grote zwarte slangen gezien (zonder rubbertjes) die ineens wegschoten… dat was even schrikken.

 

Toch wel vermoeiend twee volle dagen rijden. Normaal gesproken rijden we op de bonnefooi een windrichting uit, en zien we wel waar het leven mooi is, maar nu moeten we op een bepaald tijdstip op een bepaalde plek zijn, een soort deadline. Je hebt dan toch die eerste dagen niet het gevoel dat de vakantie is begonnen. Volgend jaar maar eens proberen 4 weken te krijgen, want 3 weken is gewoon te kort voor dit soort tripjes. Ook is het wennen aan de temperatuur, rond de 30 graden. Het was dan ook pas 21:30 toen het licht uit ging.

 

 

Dag 3: vrijdag 22 mei

Vrijdag vaardag. Er werd weinig afgewerkt vannacht dus lekker geslapen en wakker geworden door de fazanten, wielewaal en de koekoek. Best mooie landelijke omgeving. Rustig ontbeten en om 10:00 maar eens terug gereden naar de haven. Inschepen enz. ging allemaal vrij vlot, plekje met de camper toegewezen gekregen op het achterdek, half in de zon, achterzijde met de koelkast mooi in de schaduw. Benieuwd of het slapen wordt. Om 05:30 Griekse tijd arriveren we, dus al met al wegens het uur tijdsverschil zal het vroeg aanvoelen. Nu op de boot wat suffen, verslag maken, foto’s bekijken etc. En aan het Paulaner Weißbier! De discoparty die aan de gang was bij het ‘zwembad’ hebben we maar even laten gaan. Wat er rondliep was allemaal al binnen een uur lazerzat. Lang leve de schoonmaakploeg, bah bah.

 

Dag 4: zaterdag 23 mei

Eerste dag Griekenland! Ook zonder de discoparty voelden we ons beiden nogal brak en reden we uiteindelijk om 07:00 plaatselijke tijd het land op. De nacht op de boot was niet bepaald goed bevallen. Omdat we dus op het achterdek waren geplaatst en de hele dag in de zon hadden gestaan, was het gedurende de nacht niet koel te krijgen. Daarnaast stonden we ook nog eens met ons dakraam precies onder een grote, felle lamp en het gebonk van de scheepsmotoren aan de achterzijde zorgde niet bepaald voor wat rust. Midden in de nacht hadden we beiden ook nog eens het gevoel dat het schip aan het zinken was, er was ieder geval iets mis met de motoren. Om 05:15 de wekker gezet, opgestaan, maar het bootje vaarde nog vrolijk door. Toch maar wakker gebleven en wat gesuft. Uiteindelijk dus pas om 07:00 gearriveerd. Behoorlijk wat vertraging dus, Annie had vast brommerpech…

 

Vanuit Igoumenitsa vervolgens eerst een stukje noordwestwaarts gereden richting de grens met Albanië naar een camperplek bij Sagadia (N39 38.064 E20 10.266). Daar stonden al wat campers, dus de (on)verharde weg richting Albanië afgereden tot het echt niet meer verstandig was verder te rijden over het alsmaar slechter wordende gravelpad. Mooie, groene, heuvelachtige omgeving. Onderweg onze eerste grote landschilpad bijna tot BBQ-vlees verwerkt, maar we weten nu dat de remmen ieder geval goed werken.

 

Ongeveer 3 km noordwaarts van de eigenlijke camperplek waar we naar toe hadden willen gaan, was echter ook een ander strandje waar je heerlijk rustig kan staan, met douche (39°38'25.82"N, 20° 8'28.86"O). Wat weinig schaduw helaas en hetgeen wat er was, was al bezet door 3 campers. Wel even lekker relaxt ontbeten (weer zo’n grote zwarte slang!) maar toen werd het toch allemaal iets te warm zodat we besloten op zoek te gaan naar een andere plek. Via Igoumenitsa weer terug en nu richting Plataria waar we ook nog even langs een camperplek reden (39°26'43.40"N, 20°16'26.94"O). Zag er goed uit, direct aan het strand, wel nogal winderig, maar veel schaduw onder de eucalyptusbomen, alleen niet echt interessant snorkelwater, en daar zijn we zeker naar op zoek. Dus verder gereden richting een camperplek in Ag. Paraskevi en daar staan we nu met nog twee Franse campers. Aardig klein onverhard parkeerplaatsje, redelijk wat schaduw. Klein bistrootje, verderop wordt zo te zien een taverne gebouwd.

 

Vandaag was het overdag best druk, maar het is dan ook zaterdag en het is alweer ca. 30 graden. Lekker veel gesnorkeld, prima plek. Mooi rotseiland voor het kiezelstrand, waar je om heen kunt snorkelen. Veel mooie gekleurde vissen en zeesterren gezien. Rest van de dag beetje in de schaduw doorgebracht want het is wel duidelijk dat we nog moeten wennen aan de felle zon. Rond 20:00 hadden we het strand voor ons zelf. Lekker bij de branding op de klapstoeltjes gezeten met een flesje witte, zoete wijn en honderden vuurvliegjes om ons heen starend naar de ondergaande zon. Mooie eerste dag in Griekenland!

 

 

Dag 5: zondag 24 mei

Zondag en warm, dus druk aan de stranden en omdat we zo mooi staan nog maar een dagje Ag. Paraskevi. In de schaduw van wat rotsen aan de zijkant van het strand, de hele dag beetje snorkelen, zonnen en Griekse families bekijken. ’s Avonds wederom het hele strand voor onszelf en met de stoeltjes in het zand wederom flesje wijn er bij van de zonsondergang genieten. Inmiddels staan er nog 5 andere campers, allemaal oudjes, lekker rustig en relaxt.

 

Dag 6: maandag 25 mei

Na ontbijtje besloten om vandaag wat verder zuidwaarts te rijden. Thuis hebben we zo’n 22 pagina’s met camperplekken uitgewerkt, compleet met foto’s, beschrijvingen en coördinaten (thanx to met name http://www.griekenlandmetdecamper.nl/ geweldige site!). Doel voor vandaag is de camperplek in Amoudia (N 39°14'10'', E 20°28'42''), maar liefst een heel uur verderop, poehpoeh.

 

Rustig er naar toe getuft, daar aangekomen stonden er zowel rechts als links op het grote strand enkele tientallen campers, er was niet zo heelveel schaduw meer over. Omdat het nog redelijk vroeg was, besloten om maar eens naar de bronnen van de dodenrivier de Acheron te rijden in het schimmenrijk van Hades. Vlakbij Gliki, zo’n 25 km landinwaarts. Ook daar (m.n. aan de noordelijke kant van de rivier) mooie plekjes om te staan, lekker veel schaduw, fris zelfs (39°19'37.61"N, 20°37'4.35"O).

 

Aan de noordelijke kant van de rivier bij de camperplekken is een paar honderd meter verderop een wandelpad naar de bronnen. Aan de zuidelijke kant, te bereiken via een bruggetje net ten zuiden van Gliki, helemaal aan het eind van het goed te berijden onverharde pad een leuke taverne (39°19'37.14"N, 20°37'12.95"O), mooi met terrasjes op de oever waar we dan ook heerlijk wat gegeten hebben (achteraf één van de beste maaltijden in heel Griekenland). Schotel vol met allerlei voorgerechten, zalig. Ouzootje en biertje erbij en het leven is geweldig.

 

Voor deze heerlijke late lunch hebben we nog een heel eind door de kloof van de Acheron gelopen. Even wennen aan het koude water, maar met wederom 30 graden zeer verfrissend en prachtig helder blauw. Inspirerende omgeving, sprookjesachtig. Het eerste gedeelte loop je over een aangelegd voetpad, daarna deels over houten vlonders en vervolgens zul je toch echt door het water moeten als je verder stroomopwaarts wilt komen.

 

Het deel waar de vlonders liggen en het eerste deel van het waterpad zijn erg mooi, overal komt het water zo uit de grond en uit de berg vandaan, waarlijk een mystieke plek. Verderop moest er toch een stukje gezwommen worden, alleen Marcel ging wat verder want zwemmen door een stroomversnelling met de nieuwe, dure camera leek ons niet zo verstandig. Na de wandeling dus lekker geluncht en besloten terug te rijden naar de grote camperplaats in Amoudia. Daar hadden we een mooie plek tussen de monding van de Acheron en het strand. ’s Avonds nog een souflaki en een Griekse salade gegeten bij een taverne die aan het eind van een rij restaurantjes lag. Er zaten nogal wat mensen (rest was uitgestorven), dus leek ons wel wat, echter de kwaliteit viel een beetje tegen. Misschien omdat de lunch vanmiddag zo overheerlijk was bij de bronnen van de Acheron.

 

Dag 7: dinsdag 26 mei

De ochtend doorgekomen door wat op het strand van Amoudia te suffen en wat te snorkelen langs de pier. Viel nogal tegen. M.n. door het mengen van het zoet water van de Acheron en het zoute zeewater was het water wat troebel, ook weinig visjes. Omdat het rond 12:00 toch wel weer erg warm werd (lekkere koude douches op het strand) en een klas schoolkinderen op het strand kwam, besloten maar in te pakken en wat te gaan rijden. Verder richting zuid. Onderweg zouden we wat camperplekken tegen komen en als het ons beviel het kamp opslaan. Gereden over de kustweg naar Preveza.

Door de tunnel (€ 5,-) en naar een camperplekje een paar km ten NO van Vonitsa (Ag. Sotiriou, N38 56 00.7, E20 55 11.5). Echter de ingevoerde coördinaten leidde ons naar een zandpad waar prikkeldraad voor geplaatst was. Nog wat doorgereden maar de camperplek toch echt niet gevonden. Bij het terugrijden zagen we wel campers staan in de verte en waarschijnlijk hadden we toch ergens een ander pad in moeten rijden. Goed, op naar de volgende, het was nog vroeg.

 

Kustweg verder zuidwaarts richting Astakos gevolgd. De camperplek in Paleros (38°47'45.20"N, 20°51'5.42"O) beviel ons niet zo. Erg mooi uitzicht op de bergen, maar vol in de zon en overal borden NO CAMPING. Stonden verder ook geen andere campers en omdat het inmiddels bloedjeheet aan het worden was, zijn we doorgereden. Uiteindelijk uitgekomen op de camperplek in Paralia Marithea (38°30'26.47"N, 21° 1'52.27"O), zo’n 5 km voor Astakos. Slik… wat een bende zeg. Het was gewoon één grote vuilnisbelt, zonde zonde zonde. Hier staat het blijkbaar in de zomer vol met caravans, nu stond er niks, maar het gehele strand, het water en de zandvlakte onder de bomen, was één grote afvalberg. Nu zijn we wel wat gewend maar dit was echt te triest voor woorden. De camper onder een grote boom gezet, wat gegeten, maar beiden hadden geen zin om hier te blijven.

 

Vanaf de weg tussen Paleros en deze vuinisbelt (overigens erg mooie route) zagen we het ene na het andere schitterende strandje voorbij komen. Dus de weg een stukje terug gevolgd richting het noorden en uiteindelijk op ca. 17 km van Astakos een zandpadje ingeslagen, door een open omheining met wat moeite en langs het water eens kijken hoe dicht we bij een strandje konden komen. En ja hoor, de hoofdprijs, een prachtig klein wit kiezelbaaitje badend in het heldere, azuurblauwe water en helemaal voor ons alleen. Daarbij op 20 meter afstand een plateautje uitkijkend over de zee, ideaal voor de camper, het geluk kon niet op (N 38°38'04'', E 21°00'02''). Dus… snorkelen maar weer en ook de visjes lieten zich van hun beste kant zien. Scholen groot met vissen van ca. 25-30 cm, prachtig. ’s Avonds kampvuurtje gemaakt van aangespoeld hout en maar weer een flesje wijn openmaken. Wat is het leven dan zwaar. Tevreden in slaap gevallen onder 100’duizenden sterren met schapen- en geitenbellen als engelenkoor.

 

Dag 8: woensdag 27 mei

Waar het mooi is blijf je. Gesnorkeld, opdrogen, gesnorkeld, opdrogen, hè wat vervelend allemaal. Aan het eind van de middag begon de lucht toch wat dicht te trekken en we hebben nu ook onze eerste Griekse druppels gevoeld (achteraf de enige!). Paar minuten wat regen, maar er komt zo te zien nog wel wat meer aan. Ach wat afkoeling konden we wel gebruiken. Mooi moment om het verslag wat bij te werken en maar eens verder te gaan met het instructieboekje van de aangeschafte camera. ’s Avonds weer een kampvuurtje gemaakt en maar weer een flesje wijn geledigd. En weer die sterren en dat engelenkoor.

 

Dag 9: donderdag 28 mei

Besloten om vandaag maar eens wat te gaan rijden, want willen we nog meer van het land gaan zien, dan zullen we toch echt ook eens wat kilometers moeten maken. Na een week zitten we nog geen 175 km onder Igoumenitsa, op zich niets mis mee, maar er is zoveel meer en zo weinig tijd!

 

Besloten vandaag naar Delfi te rijden. Vlak bij Delfi nog langs de camperplek bij Galaxidi gereden (N 38 20 49, E 22 21 32), het stond er vol, maar wel mooi! Besloten om naar Camping Delfi te gaan, een keer scheren, douchen en een wasje draaien kon na een week geen kwaad. De camping ligt vóór Delfi, en omdat het nog redelijk vroeg in de middag was, zijn we eerst doorgereden om te kijken waar we morgen moeten zijn voor een date met Apollo. Dat was vrij snel duidelijk. Alvast het gymnasium en het Heiligdom van Athena bezocht, de zon stond er mooi op. Indrukwekkend, vooral het laatste. Vervolgens naar de camping (38°28'43.10"N, 22°28'27.67"O), mooi plaatsje op de terrassen met prachtig uitzicht over de vallei met het grootste olijvenbos van Griekenland.

 

Camper aan de stroom en mooie gelegenheid om eens alle foto’s van de afgelopen dagen op de laptop te bekijken. Het was redelijk rustig, eigenlijk alleen het terras aan de valleikant stond helemaal vol, 75% Nederlanders. Nog even met een NL-man gebabbeld die samen met z’n vrouw 10 weken aan het rondreizen was door Griekenland, en Turkije ook nog wilde gaan doen, maar daar maar vanaf zag want het werd allemaal toch wel wat teveel. Ze hadden 4 weken over de Peloponnesus gedaan.

 

Aangezien wij nog maar 2 weken hebben en de Peleponnesus en ook nog het eiland Evia willen verkennen, zijn we maar eens gaan bekijken wat slim is. Morgen eerst maar eens het orakel raadplegen en dan zien we wel verder. De rest van de avond genoten van het uitzicht op de groene olijvenvallei, de zee en de zowaar besneeuwde bergtoppen in de verte.

 

Dag 10: vrijdag 29 mei

De camping afgerekend (€ 23,- aan de prijzige kant, wel 10% korting nog vanwege ANWB-lidmaatschap), vervolgens op zoek naar een orakel. Toegangskaarten voor zowel het Heiligdom als het museum gekocht (€ 9,-) en lekker rondgestruind. Op wat groepen na was het best rustig. Met wat geduld was het goed mogelijk foto’s te maken zonder Japanners, of ander soort mensen, er op.

 

Vooral uiteraard de Tempel van Apollo, het theater, maar zeker ook het hoger gelegen stadion, waren het bekijken meer dan waard. Aangekomen bij het stadion was er verder niemand en met wat fantasie hoorde je de toeschouwers de atleten aanmoedigen. Fascinerend mooi, soms zou je willen dat je zo een stapje terug in de tijd kon zetten. Nou zijn wij helemaal niet van cultuur en historie enzo, maar dit hadden we toch niet willen missen. Het museum was ook zeker de moeite waard, wel kleiner dan verwacht, maar prachtige stukken tentoongesteld. Je krijgt een goede indruk van hoe het er ooit heeft uitgezien.

 

Het orakel had ondertussen gehallucineerd en aangegeven maar niet naar de Peloponnesus te gaan, dat zou enkel veel rijden worden en weinig rust. We hebben nu tevens een goed argument om nog eens terug te moeten! Gekozen om dus naar zuid Evia te gaan en vanuit daar noordwaarts langzaam terug te rijden. Bij Chalkida de brug over en nog even gepauzeerd op de camperplek bij Alveri. Was niet interessant genoeg om te blijven overnachten zo dicht langs de weg, het strand viel ons ook tegen. Dus langzaamaan de westkust van Evia naar het zuiden gevolgd en eigenlijk pas ter hoogte van Zarakes kregen we het idee dat dit een goede keuze was. Tussen Chalkida en Zarakes is het gewoon doorrijden, saai en niet interessant. Bij Aghios Dimitros nog langs de camperplek gereden, maar het was er erg verlaten en een beetje troosteloos dus we zijn maar doorgereden naar Marmari. Daar staan we nu ten zuiden van, bij een klein landtongetje. Mooie plek. Het waait wel wat, hopelijk is dat morgenochtend over zodat het water rustig genoeg is om eens te gaan verkennen met de snorkels. Het azuurblauwe water ziet er ieder geval uitnodigend uit, kraakhelder en niet diep.

 

Tussen Zarakes en Marmari hebben we hoofdzakelijk de hoofdweg gepakt, maar ook hier en daar wat kleinere (onverharde) weggetjes vlak langs de westkust van het eiland. Het is hier nu al erg droog. We hebben het er over gehad om dit jaar al in september/oktober terug te gaan, maar ik vraag me af hoeveel van de natuur er dan nog over is. Leuke pittoreske haventjes onderweg gepasseerd zoals Porto Boufalo, maar ook veel, heelveel (onafgemaakte) vakantiebungalows. Wat een bouwdrift! Maar je ziet dat ook hier de economische crisis heeft toegeslagen, veel staat verwaarloost leeg of is maar deels opgebouwd. Zonde van al die prachtige azuurblauwe baaien. Aan deze kant van het eiland is het dan ook lastig een mooie, rustige plek te vinden. Denk je vanuit de verte een leuk baaitje te spotten, ligt er wel weer een villa o.i.d achter een gesloten hekwerk. Ach ja, als wij geld zouden hebben, zouden we het ook wel weten…

 

 

Morgen richting de uiterste zuidoostpunt van het eiland waar we veel van verwachten. Via Google Earth daar prachtige (wel ongerepte?) droomstrandjes gezien. Het zal m.n. onverharde, steile stofwegen rijden zijn, maar het campertje doet het fantastisch. Alleen jammer dat de achterdeuren niet helemaal 100% sluiten zodat het aan het eind van de dag toch even poetsen is met al dat fijnstof. Tja moet je maar niet zo nodig enkel kleine weggetjes willen rijden waar net een huifkar op past. Maar is dat niet de luxe van een huis op vier wielen met een volle diesel-, gas- en watertank! Inmiddels een kleine 1000 km afgelegd in GR. De afstanden zijn niet groot, maar met 100 km ben je zo een hele dag zoet.  

 

Dag 11: Zaterdag 30 mei

Het waaide toch wat te hard om te gaan snorkelen, dus na een rustig ontbijtje besloten verder richting de zuidoostpunt van Evia te rijden. Via Karistos naar Bouros gereden (mooie camperplek aan het strand waar de verharde weg ophoudt!) en vervolgens het onverharde pad vlak langs de kust gevolgd. Veel harder dan 10 km/uur hobbelen gaat het niet, dus tijd genoeg om te genieten van de prachtige omgeving. Inderdaad vele ongerepte azuurblauwe baaitjes waar je lang-leve-de-vrijheid met de camper kan staan. Soms doemt er dan weer ineens een vakantiehuis op, maar over het algemeen is deze uithoek onbewoond en de hele dag maar een paar auto’s tegengekomen. Sinds we op Evia zijn nog maar 3 campers gezien, en vandaag helemaal niet, mooi zo! Uiteindelijk vandaag 45 km afgelegd. Rond een uur of 5 spotte we weer zo’n prachtige strandje en er leek een zandpad naar toe te lopen. Die ingeslagen, alleen konden we helaas niet helemaal bij het water komen, wel een mooi plateau ideaal voor een kampplek, boven de zee uitkijkend over een fascinerend landschap met een drietal droomstrandjes om ons heen. Dus… snorkelen! De temperatuur van het water was wel even wennen, maar voor dit soort plekken bieden de wetsuits uitkomst. Prachtig helder water, zicht tientallen meters. Op het Great Barriere Reef in Australië na nergens zo’n mooi, helder water meegemaakt.

 

Qua diversiteit aan vissen viel het wat tegen, maar er zat toch genoeg en met name ook vele kleintjes in allerlei kleuren. Ook nog wat inktvissen en twee grote (helaas dode) murenen (aalen) gezien. Zeker 1,5 meter. Wat een prachtig helder water! Jammer dat het toch na een uurtje te koud werd. Na weer opgewarmd te zijn (en lichtelijk verbrand) de BBQ aangestoken en een heerlijke avond gehad. Bijna alleen op de wereld op twee tentjes na die ver aan de overkant op het strand staan. Genieten van de sterren en beseffen dat je het voor dit soort momenten allemaal doet. We willen niet meer naar huis. Bah bah, soms zou je bijna willen dat je al gepensioneerd was. Maar ja, als je niet werkt kun je je dit ook niet veroorloven en onze tijd komt nog wel. Morgen langzaamaan verder over de zandweggetjes richting de uiterste oostpunt van het eiland bij Kavo Doro. Wordt weer schudden en duimen dat de kastjes blijven hangen. Maar wat een prachtige uithoek is het hier en laten we hopen dat die zandwegen niet al te snel ten prooi vallen aan de bouwdrift van de Grieken.

 

Dag 12: Zondag 31 mei

Na een moeizame start (tot 3x toe onverhard zandpad met flinke vaart moeten nemen om van de camperplek weg te komen; beetje verkeken op het steile pad met het losse gravel) verder een meer dan prachtige route afgelegd door zuidoost Evia om Mount Ochi heen. Omdat het toch nogal wat tijd kost om hier een afstand af te leggen, en we het stofhappen lichtelijk zat beginnen te worden, maar besloten niet helemaal naar de uiterste oostpunt (Kavo Doro) te rijden. In plaats daarvan na Komito de door de Road Editions aangegeven groene gravelweg naar Kalianos genomen.

 

Fantastisch mooie route, maar niet aan te bevelen met een grotere, hogere camper. De zeekant van de bergkam die je over gaat is kaal en droog (afgebrand?) met ademloze uitzichten op de Kavo Doro kaap en de prachtige baaien. Zodra we de kam overgingen kwamen we in de wolken terecht en leek het wel of we door maagdelijk regenwoud reden, alleen de vegetatie was niet tropisch. Maar tig kleuren groen en overal watervalletjes, valleien vol met bloemen en vlinders en dat 2 uur lang. Absoluut schitterend. Alleen zou je dit toch met een 4WD moeten doen. Met onze 2,4 meter hoge en 5,5 meter lange Fiat Ducato bus ging het allemaal maar net onder de takken door en sommige haarspeldbochten waren maar net te nemen. Dat terwijl het af en toe redelijk steil was, enkel los gravel of modder en in de diepte een behoorlijke kloof gaapte. Maar wat onvoorstelbaar mooi. We waanden ons bijna weer in Costa Rica waar we ook ooit eens zo’n route gereden hebben. Toen wel met 4WD…

 

Op het strand van Kalianos (mooie camperplek) even hapje gegeten en bijgekomen van de hobbelrit. Zondag dus topdrukte op het strand… welgeteld 4 zielen. Tja dat heb je in dit soort uithoeken. Overigens wederom schitterend azuurblauw water maar wel wat veel wind. Dat was een strandje verderop bij Kalergo een stuk minder maar hier was het dan ook wel wat drukker. Omdat we vanuit de hoogte niet echt een goede camperplek konden ontdekken, besloten door te rijden naar een volgend strandje bij Gianitsi, dit stuk was wel helemaal verhard. En daar staan we nu. Mooi kiezelstrand, weer van dat belachelijk mooie heldere water, maar ook hier toch wel wat winderig. Voor snorkelen niet zo geschikt maar voor pret in de golven des te meer! Na wederom een BBQ’tje genieten van de rust (hele strand voor onszelf), zodadelijk maar weer eens tevreden in slaap vallen.

 

Dag 13: Maandag 1 juni

Vandaag weer stukje verder Evia verkennen. Nu wat meer richting het centrale deel van Evia, maar we blijven aan de oostkant. Gereden via de ‘hoofdweg’ weer terug richting Zarakes en ditmaal afgeslagen naar Kimi. Bij Kimi westwaarts gereden over de door Road Editions aangegeven groene weg. Inderdaad een erg mooie route weer hoog boven de kust uitkijkend over het centrale deel van Evia. In eerste instantie naar Hiliadou beach gereden (onverhard pad) maar dit was niet zo veel soeps. Daarna een onverharde binnendoorweg gepakt naar Paralia Hilliadous. Na een lekkere late lunch in een taverne, staan we nu aan het eind van de kade prachtig aan het strand, bij een stranddouche. Ook hier wordt weer veel gebouwd maar we staan voor een aantal nog niet voltooide (vakantie?)huisjes. Het is maar de vraag of je hier over een jaar nog zo kunt staan…

 

Erg mooie omgeving zo tussen het gebergte. Aan het eind van het strand steken een aantal indrukwekkende rotsen uit de zee waar het vast mooi snorkelen is. Als het water morgen ook rustig is dan maar eens kijken. De zee is hier ieder geval een stuk rustiger. Op het grote strand ook maar een paar mensen. Achter de grote rotsen ligt nog een prachtig strandje verscholen, voor de alternatievelingen met tentjes die lekker de hele dag in hun blote kont willen dartelen.  

 

Vandaag de eerste panne gehad met het campertje. Het is nu toch wel een roestbak aan het worden. Complete schokbreker linksachter afgebroken van de carrosserie. Deze weggehaald want kwam tegen het wiel aan. Blijkbaar is dit al langer aan de hand want het viel ons al op hoeveel stof en zand er achter binnen kwam de laatste tijd. Dus het gat zat er waarschijnlijk al een tijdje, echter de onverharde wegen van de afgelopen dagen hebben het laatste zetje gegeven. Tja thuis maar eens kijken wat we gaan doen, campertje misschien de deur uit, zal even slikken zijn, maar is het niet nu dan wel volgend jaar. De keuring in oktober zal al een probleem worden, teveel aan het doorroesten.  

 

Dag 14: Dinsdag 2 juni

De dag begon wat bewolkt, maar rond het middaguur klaarde het snel op en werd het water dusdanig rustig dat de wetsuits uit de kast konden. Flink stuk gesnorkeld. Niet zo heel bijzonder qua grote vissen (wel grote scholen kleintjes), maar mooie rotsachtige kuststrook met een aantal verborgen, paradijselijke (naakt)strandjes waar je enkel met een bootje of dus snorkelend kan komen. Hier wordt in tentjes geslapen en het flowerpower gehalte is hoog aanwezig. Tussen de strandjes door inhammen en grotten in de rotsen waar je in kon gaan. Heel mooi! Één opening was redelijk nauw, zat maar ca. 2 meter tussen het wateroppervlak en de rotswand erboven, maar als je dat eenmaal gepasseerd was, kwam je in een enorme grot terecht (plafond was niet te zien) met een kiezelstrandje en stalagmieten/tieten. Onverwachte surprise!

 

Al met al paar uur weggebleven en tussendoor op de strandjes uitgerust. Na deze ontdekkingstocht maar weer eens op krachten gekomen in een taverne. ’s Avonds nog lekker op het strand met een flesje wijn de zonsondergang bewonderd. Mooie dag, hemelse plek.

 

Dag 15: Woensdag 3 juni

Vannacht niet zo best geslapen, het was warm en benauwd en er waren wat muggen de camper ingeslopen. Tot nu toe is het weer erg goed geweest, af en toe beetje wolken, maar met name veel zonneschijn en temperaturen rond de 30 graden. Ondanks de heerlijke plek toch maar weer een stukje rijden vandaag. We willen uiteindelijk over een paar dagen in noord Evia de boot van Aghiokambos naar Glifa pakken. Na de watertank via een strandkraantje gevuld te hebben (je komt overigens overal waterbronnen tegen), rijden we binnendoor naar Psachna door valleien vol met tamme kastanjebomen, kersenbomen, walnotenbomen etc. etc. Alles is prachtig groen en overal bloemen, vlinders, hagedissen en slangen. Als je allergisch bent voor slangen hoef je hier niet te komen, je struikelt er bijna over. Van Psachna over de hoofdweg naar Agh. Anna gereden, ook deels weer een groen aangegeven route en ook deze weer erg mooi. Even een zijstraatje ingeslagen naar de camperplek aan het strand in Politika, prima plaats voor een nachtje, maar voor ons nog te vroeg.

 

We staan nu uiteindelijk aan het strand bij Psaropouli helemaal aan het zuideinde van de kade. We zijn nog een stuk doorgereden over onverharde paden richting Kotsikia, maar de strandjes die voorbij trokken lagen te ver van het zandpad af of lagen vol met afval. Het waait nogal en het is behoorlijk bewolkt, dus het ziet er allemaal meteen wat minder uit, maar een prima plek voor een nacht. Wederom lekker rustig op het lange kiezelstrand. Ik schat een strand van een kilometer of 4, en er zijn net zoveel stranddouches als genieters, een stuk of 10, incl. deze twee geluksvogels. Vandaag wel wat meer campers gezien onderweg, maar enkel op de hoofdweg.

 

Het aantal Nederlandse campers dat we tot nu toe gezien hebben in Griekenland is nog op één hand te tellen (rekenen we even de camping in Delfi niet mee). Het meeste is Duits. Roy z’n suiker was te hoog vanwege de pannenkoeken met stroop en honing, dus die is een stukje wandelen nu. Even koolhydraten verbranden. Zodadelijk maar weer buiten op het strand genieten van de omgeving en de rust. De tijd gaat toch wel erg snel nu, we zijn al ruim over de helft.  

 

Dag 16: Donderdag 4 juni

Gisterenavond tot laat buiten gezeten naar de vele vissersboten getuurd die druk doende bezig waren met netten uitgooien en binnenhalen. Leuk spektakel omdat er zeker 20 op een klein oppervlak zaten. Blijkbaar een enorme school vissen want ook de zeevogels (en een paar dolfijnen) hadden het voor het uitkiezen.

 

Vandaag naar de uiterste noordwestpunt van Evia gereden, bij Lichada. Mooie route wederom om Mt. Lichas heen, zuidelijk ervan door diverse leuke vissersdorpjes en noordelijk ervan over een onverhard pad. Mooie camperplek op het uiterste puntje van dit schiereiland maar wij waren benieuwd naar de strandjes aan het onverharde pad wat weer aan de noordkant van het schiereiland terug liep naar de ‘hoofdweg’. Inderdaad een paar hele mooie strandjes, bij eentje staan we nu dan ook, en wederom het hele strand (op één visser na maar die staat op punt van vertrekken) voor onszelf. Weer heerlijk rustig, helder water dus snorkels en wetsuits weer uit de kast. Leuk snorkelwater met vele soorten vissen die we nog niet eerder hadden gespot. Waarschijnlijk omdat het kiezelstrand na ca. 10 meter in de zee ineens vrijwel recht omlaag ging, trekt toch andere vissen aan een ook grotere. Mooie, rustieke plek en ’s avonds kampvuurtje gemaakt en wederom genoten van de steeds voller wordende maan en alle lichtjes op het water en aan de overkant op het vasteland.

 

Dag 17: Vrijdag 5 juni

Besloten vandaag Evia te gaan verlaten en richting het Pilion schiereiland te rijden. Het is een hele goede keuze geweest om hier te komen. Met name het zuiden is nog ongerept en zo goed als onontdekt, maar vanwege de zandpaden zeker niet voor elke camper geschikt, en misschien ook maar goed ook. Vandaag de boot genomen van Aghiokambos naar Glyfa. Ticket in de haven gekocht (€ 18,-) en we hadden mazzel want deze vertrok een kwartier later. Via de kleine weggetjes helemaal naar het eindpunt bij Ag. Kiriaki gereden. Onderweg vele leuke visserdorpjes met gezellige kades met tavernes. Vanaf Milina werd het een stuk rustiger en het landschap indrukwekkend mooi. Dus ook rustig naar het camperplateau in Ag. Kiriaki gereden. In eerste instantie hadden we ons verreden. Ag. Kiriaki bestaat uit twee kleine haventjes die aan elkaar grenzen, maar waar echter geen autoverkeer tussen mogelijk is. Tomtom bracht ons in eerste instantie naar het uiterste westelijke haventje, helaas we moesten aan de andere kant zijn wat betekende dat we ca. 10 km terug moesten naar een afslag. Tomtom had het blijkbaar ook heet want nu gaf ie wel de juiste route aan. Op het camperplateau stonden nog twee campers en een Duits jong stel met een caravannetje. Toen wij aan het BBQ’en waren tipte zij ons om morgen een stukje terug te rijden en na ca. 3 km een (zand)weg in te slaan die de kustlijn volgde. Met onze camper moest dat wel mogelijk zijn en je zou dan het ene na het andere prachtige strandje passeren met overal schaduwplekken. Dit klinkt goed dus dat gaan we morgen maar eens bekijken.

 

Dag 18: Zaterdag 6 juni

Wat een dramanacht. Erg warm (asfaltplateau koelt nauwelijks af) en de hele nacht door auto’s over de parkeerplaats die af en aan reden en (nacht)vissers die met z’n velen exact voor de aanwezige campers stonden en erg luidruchtig waren. Het leek bijna wel of het de bedoeling was iedereen weg te krijgen. Vervolgens in de ochtend kwam er ook nog eens een Turks plezierjacht langs met een enorme geluidsinstallatie die het blijkbaar nodig vond 2 uur lang Allah de lucht in te prijzen met z’n gejengel. Beiden dus lichtelijk chagrijnig besloten direct te vertrekken en op zoek te gaan naar die paradijselijke strandjes die ons aanbevolen waren. En ja hoor, inderdaad, waar een Duitser toch nog goed voor kan zijn. Al vrij snel erg mooie strandjes met prachtig azuurblauw water, fantastisch om te snorkelen. Benieuwd naar wat er verder op de onverharde route nog lag, reden we wat door tot we echt bij een fantastische mooie plek uitkwamen waar we zo met de bus het olijvenbos in konden rijden tot uiteindelijk een plateautje van grote kiezelstenen ca. 5 meter van ons eigen privestrand.

 

Wat een geweldig plek! Na wat gemanoeuvreer de bus mooi onder een paar dikke olijfbomen geplaatst en lekker rustig ontbeten. Daarna snorkelen geblazen. Erg mooi helder water wederom, met de variëteit in visjes viel het enigszins tegen, maar toch weer erg leuk allemaal. Vervolgens maar weer opdrogen, wat hapjes eten, beetje zwemmen, beetje snorkelen, opdrogen etc. etc. En dat allemaal lekker in de blote kont want geen mens in velden en wegen te bekennen. Krijgen die witte hammen ook eens wat kleur. Nog een stukje gewandeld om eens te kijken wat er verderop nog is. En inderdaad nog meer prachtige strandjes waarvan er één zelfs een waterput heeft, maar we staan goed waar we staan. Uiteindelijk bleek de weg dood te lopen bij een strandje waar ook wat bouwvallen staan voor de geiten die hier los lopen. Dit is sowieso niet te bereiken met onze bus want het onverharde pad ging erg steil naar boven, toch echt een 4WD voor nodig. ’s Avonds weer lekker BBQ’tje en heerlijk genoten van ons privedomein onder een bijna volle maan. Morgen maar een dagje blijven.

 

Dag 19: Zondag 7 juni

En inderdaad, vandaag suffe strand/snorkeldag. En dan te beseffen dat we over een week alweer thuis zijn. Vandaag wat drukker op het strand, één jong stel en drie mannen met een bootje die wat hengelen. Ook wat duikers gezien die hier werden gedropt en een uur later met inktvissen boven water kwamen. Tja als we dat nou ook nog eens kunnen dan gaan we hier helemaal niet meer weg!

 

Dag 20: Maandag 8 juni

Vandaag blijkt het Hemelvaart te zijn dus vandaar dat het gisteren wat ‘drukker’ was op het strand. Helaas vandaag moeten we toch echt weer even een stukje verder langzaam richting Igoumenitsa waar we donderdag de boot hebben. Besloten om nog wat cultuur te snuiven en naar de Meteora kloosters te rijden, eerst via de oostzijde van de Pilion. Erg mooie, bochtige bergweg met vele leuke dorpjes en overal watervalletjes en –bronnen. Toch wel wat druk op de weg met veel strandgangers en dagjesmensen. Vervolgens over de snelweg richting Meteora. Onderweg was het zo’n 35 tot 40 graden, bloedjeheet. In Kastrika bij de kloosters naar camping Vrachos gegaan. Zowel op internet als in onze reisgids zeer aanbevolen en zelfs tot de mooiste campings van Griekenland gerekend.

 

Misschien dat we daardoor teveel verwacht hadden want het viel ons allemaal een beetje tegen. De ligging is uiteraard erg mooi, zo met uitzicht op de kloosters, maar misschien dat het kwam door de ANWB-club die er net voor 2 dagen gestrand was. Juist ja, 80 Hollandse caravans (en wat campers). Ook de rest van de camping was zo goed als Hollands. Er zullen er best zijn die dit allemaal reuze gezellig vinden, met Mien en Bep op de camping aan de kroket, maar als het niet al zo laat was, hadden we rechtsomkeer gemaakt. Doordat het allemaal vol stond waren er ook niet echt goede schaduwplekken meer over, autoverkeer tot 0:00 over de camping heen en belabberd eten bij het restaurant. Met het vlees van de mixed grill konden we badmintonnen en de tzatziki kwam zo te proeven rechtstreeks van de supermarkt. Morgenochtend vroeg weg, dat is zeker.

 

Dag 21: Dinsdag 9 juni

Na in de tent geslapen te hebben vanwege de bloedhitte, om 08:30 vertrokken en naar de kloosters gereden. Deze gingen om 09:00 open. We zijn beiden nou niet bepaald godsdienstig ingesteld, dus na één klooster van binnen bekeken te hebben hadden we het eigenlijk wel gezien. Nog even langs de andere kloosters gereden en wat foto’s gemaakt, maar eigenlijk wilde we gewoon zo snel mogelijk weg van deze bloedhete toeristische rampplek met alleen maar landgenoten. Uiteraard, de ligging van de kloosters is fascinerend mooi, de bergen zijn prachtig, de historie is erg interessant, maar de hele omgeving is volledig verneukt. Zonde, zonde, zonde. Eeukt. omgi fascinerend mooi, de bergen zijn prachtig, maar de hele omginereden. eten bij het restaurant.etn de niet te stuiten Griekse bouwdrift gaat gewoon lekker door…

 

Besloten om naar ons eerste camperplekje te rijden in Ag. Paraskevi en daar de laatste 2 dagen door te brengen. Het is nu toch wel erg warm en wat afkoeling is wenselijk. Gereden over de bergweg (dus niet de nog niet helemaal klaar zijnde snelweg A2) via Metsovo en Ionnina richting Igoumenitsa (even in Dodoni cultuur gesnoven, mooi theater). Mooie weg door de bergen. Echter wederom helaas dat deze prachtige omgeving doorklieft wordt door een snelweg en vervolgens dan dus ook overal langs die snelweg nieuwbouw verrijst. Tja wat is het alternatief: een smalle bergweg vol met trage, ronkende vrachtwagens. We snappen het allemaal wel, maar wat zonde toch. Goed, uiteindelijk bij ons plekkie aangekomen in Ag. Paraskevi nog even heerlijk op het strand gezeten, de zon gaat hier pas om 21:15 achter een heuvel. Het is wel wat drukker dan 3 weken geleden, het seizoen is duidelijk aan het beginnen. Maar wat een heerlijke plek is dit toch, zeker in onze top 5 van plekken van de afgelopen weken.

 

Dag 22: Woensdag 10 juni

Vandaag snorkel/stranddag. Het water is beduidend warmer dan 3 weken geleden, onze wetsuits zijn niet echt nodig meer. Voor een rondje om het in de baai liggende eilandje ze toch maar aangedaan, was achteraf ook nodig. Nu net gegeten en ons maar eens langzaam mentaal gaan voorbereiden op een laatste avondje strand. Morgen hoeven we pas rond ca. 17:00 in Igoumenitsa te zijn, dus ook morgen kunnen we nog lekker even wat zwemmen en snorkelen. Het weer is en blijft heerlijk, rond de 32 graden, ideaal voor op het strand. Tot 22:00 op het strand gezeten met een koud/lauw biertje, er kwam ook nog een octopus voorbij. De nieuw ingebouwde absorptie koelkast trekt het niet echt bij dit soort temperaturen, alles blijft maar net koel, niet koud. Vlees etc. bakken  we dus direct of maken we dezelfde avond op.

 

Dag 23: Donderdag 11 juni

Vandaag is het dan toch echt voorbij. Goed geslapen want het is hier een stuk koeler dan in het binnenland, heerlijk rustig en geen muggen, enkel vuurvliegjes. Tot 15:30 gesuft op het strand. In één hoek, bij het kerkje, is een heel klein populair stukje strand dat onder wat overhangende struiken valt, daar heb je dan ook schaduw de hele dag. Alternatief is strandbedden en een parasol huren voor € 5,- / dag. Er is tevens een klein bistrootje met wat simpele versnaperingen, een functionerende douche hebben we niet kunnen ontdekken. Wel een muntdouche, maar of die het doet? Tussen de afslag van de weg naar dit strandje is nog een ander mooi, klein strandje behorende bij een taverne. Tevens zijn ze bezig met het bouwen van een restaurant / bar / disco schuin tegenover het kerkje. De vraag is of je hier volgend jaar nog zo kan staan en of het dan nog wel z’n charme heeft behouden. Als alle nieuwbouw af is, kan ik me zo voorstellen dat dit niet gewaardeerd wordt. Op de camperplaats staat nog een jong stel uit Zwitserland, verder is het leeg wat campers betreft.

 

Na afscheid genomen te hebben van deze mooie plek, eerst nog wat goedkoop getankt en wat boodschappen gedaan voor de laatste dagen. In Igoumenitsa om 16:45 ingecheckt, maar we hoefden pas om 19:00 weer in de haven aanwezig te zijn. Omdat het wederom behoorlijk warm was, hadden we weinig zin op de schaduwloze parkeerplaats bij de terminal te blijven staan, en zijn we naar het 10 km teruggelegen strand van Plataria gereden. Lekker in de schaduw van de eucalyptusbomen alvast wat gegeten. Om 19:00 waren we weer terug in de haven en mooi om 20:00 vertrok de boot.

Na de mooie kustlijn van Albanie en Corfu in de zonsondergang aan ons voorbij getrokken te hebben zien gaan, beseffen we nu echt dat de vakantie voorbij is. De bergen van Albanie zien er uitnodigend uit, volgend jaar misschien? Nu weer lekker aan het Paulaner Weissbier op de boot de foto’s bekijken en het verslag wat bijwerken. Benieuwd hoe het slapen wordt. De komende 1,5 dag wordt het enkel autorijden.

 

Van de buren thuis kregen we een SMS dat er precies onder de plek van de achtergebleven Mazda een ernstig gaslek in de straat was ontstaan. Het advies van ons om er een aansteker bij te houden om zo het probleem op te lossen, hebben ze niet opgevolgd. De Mazda schijnt afgesleept te zijn naar het eind van de straat, maar eens kijken of dit schade heeft opgeleverd. Ach ja, laten we het maar houden op het helaas weer beginnen van de dagelijkse rompslomp en nutteloze probleempjes.

 

Dag 24: Vrijdag 12 juni

De nacht op de boot was wederom een drama. De plek die we hadden toegewezen gekregen was exact in het midden, niet naast de open ramen. Beiden zeiknat van het zweet ’s nachts opgestaan en maar even wat afgekoeld op het dek. Daarna alles maar open gezet en hopen dat iedereen van de spulletjes afblijft, het was anders echt niet te doen. Met een half uur vertraging aangekomen in Ancona, duurde het nog een half uur voordat we enigszins een beetje reden. Weer even doorbijten tot Milaan en de vrijdagavond spits in Milaan in, duurde 1,5 uur voordat we weer redelijk konden rijden. Verder verliep het allemaal soepel en via de Gotthard tunnel naar Basel gereden en daar net over de grens in Frankrijk langs de Rijn een mooi plekje gezocht en gevonden. Het was inmiddels al 22:30 dus rustig aan bedje opgemaakt. Morgen nog zo’n 650 km voor de boeg.

 

Dag 25: Zaterdag 13 juni

Allebei erg goed geslapen. Het is zo’n 25 graden, heerlijk vergeleken met de hitte van de laatste dagen in Griekenland. Voor het eerst weer het idee dat er wat zuurstof in de lucht hangt. En je merkt dan ook direct dat je ’s nachts toch lekkerder slaapt. Nu komt er ook behoorlijk wat warmte van de absorptie koelkast af, maar al met al bij gebruik van de twee extra gemonteerde computerventilatortjes, zijn we erg tevreden over het omwisselen van de luidruchtige compressor naar de absorptiekoeling.

 

Afgezien van een aantal dagen dat het kwik richting de 40 graden ging, heeft ie het prima gedaan. Het verschil is ook duidelijk te merken in de belasting van de 2 huishoudaccu’s. Voorheen konden we hooguit 2 à 3 dagen stilstaan, nu met de koelkast op gas hebben we nergens problemen mee, en de gastank is nog lang niet leeg. Al hebben we dit niet helemaal kunnen testen want nergens hebben we langer gestaan dan 2 nachten. Maar de indicatoren gaven ook dan nog aan dat er voldoende lading aanwezig was.

 

Nu ik dit typ rijdt Roy lekker door, nog zo’n 250 km te gaan en dan home sweet home. BlingBling (het eerste woordje dat ons neefje zei toen ie 2 was en ons campertje zag), heeft het goed doorstaan. Afgezien van de compleet afgebroken schokbreker en een kapot ventiel van de linkerachterband, niks aan het handje geweest. Thuis maar eens goed gaan nadenken wat we gaan doen met Bling (2 weken later verkocht, snik, maar het ging gewoon niet langer zo).

 

Griekenland is ons redelijk goed bevallen. Zeker niet de mooiste vakantie in Europa (ik noem een Noord-Noorwegen, Kroatie, Schotland & Corsica), maar ook niet de minste. Wat ons erg tegengevallen is, en waarvan we wisten dat we ons er aan zouden gaan storen, is de enorme vuilniszooi die je overal tegen komt. Zelfs in de mooiste gebieden in de bergen. Overal wordt maar troep neer geflikkerd. Het laatste strandje waar we waren bij de camperplek in Ag. Paraskevi is schoon en mooi. De laatste avond dat we daar samen zaten te genieten van de zonsondergang, was er enkel nog een Griekse familie met 5 kleine kinderen. Die kregen op een gegeven moment allemaal een ijsje verpakt in fel rood papier die uiteraard door de kinders gewoon op het strand werden gegooid. Prullenbakken op 5 meter afstand. Moeders ruimt voor vertrek de strandspullen op, ziet de ijspapiertjes maar no way dat die even opgeraapt werden.

 

Tja, zeg je daar dan wat van of niet? Het is niet ons land, maar als je de mensen er niet op wijst, zal er nooit wat veranderen. Toen moeders met de kinderen was vertrokken kwam de vader z’n bootje nog halen, welke 2 meter van de vuurrode ijspapiertjes af lag. Roy kon zich toch niet bedwingen er even wat over te zeggen. Na wat verontschuldigingen dat vaders het afval écht niet had gezien (..) en de belofte op ons aangeven z’n kinderen er op te wijzen, vetrok ie snel richting noorderzon. Zou het geholpen hebben? Waarschijnlijk niet. Maar negeer je het dan heeft het zekers niet geholpen.

 

Maar verder eigenlijk enkel positieve indrukken opgedaan. De Grieken zijn vriendelijk en hun manier van autorijden hadden we erger verwacht. Daarnaast is het een mooi land, al hebben we natuurlijk grote delen nog niet gezien. Maar de groene heuvels, de besneeuwde bergen en de paradijselijke strandjes bevielen ons goed. Ook uiteraard het culturele deel is niet te omzeilen en wat we gezien hebben, m.n. Delfi, was erg indrukwekkend. Al denk ik wel dat je op een gegeven moment na weer wat stenen bekeken te hebben waar ooit iets gestaan heeft, het wel gezien hebt. Het is meer het gevoel dat je op een bepaalde plek bent waar lang geleden iets bijzonders was.

 

Komen we nog een keer terug? Ik denk het wel. We willen toch wel de Peleponnesus ook gaan verkennen en zijn erg benieuwd naar het bergachtige noorden, eventueel gecombineerd met Albanië. Wanneer? We zullen het orakel nog een keer laten hallucineren. Gjasas!