Sardinie september 2014

Reisverslag Sardinie aug-sept 2014
Word – 48,0 KB 246 downloads

Na de afgelopen weken vooral bezig geweest te zijn met de verhuizing naar de flat, waren we wel weer toe aan vakantie. De laatste 1,5 week hebben we de weersvoorspellingen nauwlettend in de gaten gehouden, want we wilden of naar de Pyreneeën, of naar Sardinië. In Nederland is het de afgelopen weken meer herfst geweest dan zomer, in zuid Frankrijk zag het er ook niet al te best uit voor de komende tijd, Sardinië daarentegen rond de 30 graden, dus… de beslissing was uiteindelijk vrij makkelijk. Van het weekend voor de zekerheid maar een overtochtje Livorno naar Olbia vastgelegd, de afgelopen twee dagen spullen in Toos ingeruimd, en na het werk konden we dan eindelijk weer lekker er even tussenuit. Om te beginnen met de route rijden die we al zo vaak gedaan hebben, maar heen is altijd leuk, terug willen we nog even niet aan denken…

 
Dag 1 : Woensdag 27 augustus.
We hebben vrijdagochtend in Livorno de Looney Tunes Moby boot te halen, dus vandaag alvast maar wat uurtjes maken. We weten een grote parking ter hoogte van Colmar (Frankrijk) wat net te doen moet zijn, dat wordt dan ook het doel voor vandaag. Na het werk laden we de laatste spullen in, en rijden rond 18:30 weg. Het is lekker rustig op de weg, en via Eindhoven-Maastricht-Luik en Saarbrucken, belanden we al rap in Frankrijk. Daar tanken we wat en rijden dan in één ruk door naar de parking ten noorden van Colmar. Het is inmiddels net na middernacht als we arriveren… en tot onze teleurstelling is de afslag naar de parking afgesloten vanwege wegwerkzaamheden. Damn… hier zaten we niet echt op te wachten want we waren best allebei al moe. Omdat we toch een paar auto’s zagen staan, en het idee hadden dat je er misschien via een achterzijde ook kon komen, namen we de eerste afslag, zochten naar een andere toegangsroute, maar belandde uiteindelijk tussen de druivenvelden. Ook leuk. Op een soort fietsroutekruispunt midden tussen de wijnvelden was een klein picknickplaatsje waar we eigenlijk best mooi konden staan. Afgezien van een overstekende vos, was het lekker rustig en morgenochtend bij daglicht zien we wel waar we beland zijn. Het was inmiddels na 1 uur toen de lampjes uitgingen.
 
Dag 2 : Donderdag 28 augustus.
Vandaag rijdag. We worden wakker omdat er wat werklui op hun tractortjes voorbij komen en de druiven bij gaan werken. Het is een mooie omgeving, in de verte zien we een dorpje liggen met een groot kloosterachtig gebouw op een rots. Na het ontbijt rijden we rond half 10 weg, tanken nog even bij onze favoriete goedkope tankplek in een voorstadje van Basel, Saint Louis, vlak voor de grens met Zwitserland (€ 1,289 / liter), crossen door de Alpen, passeren probleemloos de Gotthard-tunnel en even later de Italiaanse grens, en arriveren na een mooie slingerautoweg naar de kust rond half 8 in Livorno. Na ook hier nog even relatief goedkoop getankt te hebben voor Italiaanse begrippen (€ 1,58), rijden we naar het haventerrein waar je mooi op een gratis camperplek kunt staan. Er is drinkwater, je kunt dumpen en bij de terminal heb je toiletten. Iedereen is met z’n eigen dingetjes bezig, en na wat eten opgewarmd te hebben pakken ook wij de stoeltjes en gaan lekker voor de camper zitten, kijkend naar wat er allemaal voorbij komt. Ondanks dat je tegen een rangeerterrein aanstaat, het best druk is met mede reizigers, op niet al te grote afstand een grote Moby boot klaar ligt en er voertuigen van en naar de boten voorbij komen, is het een rustige plek. Het is gelukkig niet al te heet en rond 10 uur gaan we dan ook lekker slapen, morgenochtend vroeg op.
 
Dag 3 : Vrijdag 29 augustus.
Vandaag vaardag. We worden rond 6 uur wakker en rijden vrij rap naar de incheckplek. Daar aangekomen gaan we in de rij staan en frissen ons op, ontbijten wat en pakken wat spullen in om de boot mee op te nemen. Rond half 8 kunnen we, en Moby vertrekt mooi op tijd. We hebben helaas geen camping-on-board dus moeten ons zelf zien te vermaken en dat valt niet mee 7 uur lang. We hangen wat, lopen wat rond, proberen wat te slapen, hangen nog meer, gaan wat in de zon zitten, eten wat bammetjes, en maar weer hangen, wat spelletjes spelen op de mobiel, en ze komen we de dag wel door. Al duurt het toch allemaal wel lang, 7 uur op zo’n boot. Rond 3 uur arriveren we dan ook eindelijk in de haven van Olbia en het uitrijden gaat allemaal vrij soepel, ook omdat we als één van de eerste aan de beurt zijn.
 
We besluiten binnendoor naar een plekje te rijden waar we eerder hebben gestaan, daar is schaduw en kunnen we naar een mooi strand toe lopen. De plek ligt bij M. Russu, iets ten noorden van Vignola Mare, maar als we daar aankomen is het erg druk. Het is duidelijk dat de vakanties nog niet voorbij zijn hier. We kunnen de camper wel in het dennenbos zetten, maar na wat tijd doorgebracht te hebben op het strand, besluiten we toch hier niet te blijven. Iets verderop weten we namelijk een plek waar we lekker rustig staan met mooie vergezichten over de zee en de vreemde rotsformaties: Punta li Cannedi, vlak bij Isola Rossa. Het is even een paar kilometer hobbelen over een hier en daar slecht onverhard pad, maar we staan er inderdaad weer lekker helemaal alleen. Het is al bijna donker als we arriveren, we eten nog wat en pakken dan de stoeltjes, een koud biertje en genieten van de prachtige sterrenhemel met z’n satellieten en vallende sterren. Overdag is het rond de 30 graden, nu is het lekker. 
  
Dag 4 : Zaterdag 30 augustus.
We besluiten rustig aan te doen vandaag en een dagje hier te blijven. Na het ontbijt pakken we de rugzak in, nemen van alles mee en lopen door het bos naar het strand toe. Er liggen hier nogal wat stenen en rotsen vlak aan de waterkant, en daar waar men een geul gemaakt heeft zodat je probleemloos het water in kunt lopen, liggen dan ook de meeste. Wij lopen dan ook een stuk door. Aan het eind van het strand liggen allemaal mooie rotsformaties in het water en is het ondiep. Het water daar in komen is wat lastiger, ook vanwege de vele zee-egels, maar met de strandschoentjes aan, en wat klauteren, lukt het allemaal aardig. In ieder geval een mooie plek om te snorkelen, wat Roy dan ook gaat doen. Marcel heeft nog geen zin en houdt het op een beetje zwemmen. Er liggen best wat mensen om ons heen en de meeste komen op deze plek ook om te snorkelen of ze jagen op inktvissen, wat een aantal dan ook lukt. Een paar zijn er bezig met schelpen van de rotsen te peuteren die ze dan gelijk opeten. En zo komt ieder de dag weer door. De parasol geeft de broodnodige beschutting en we smeren ons regelmatig in, want de zon brand goed. Rond een uur of 6 hebben we er genoeg van, pakken de boel in en lopen door het bos terug naar Toos. Daar hetzelfde ritueel, wat eten, en met een koud biertje lekker buiten zitten genietend van de rust, uitzicht en omgeving en even later weer de sterrenhemel. Het blijft een fijne plek om op te starten.
 
Dag 5 : Zondag 31 augustus.
Gisteren toch weer net even te veel zon gehad, en we besluiten er vandaag daarom een rijdagje van te maken. We willen zo’n 300 km zuidelijker gaan rijden, naar een wederom mooie plek, maar omdat we door het binnenland gaan met z’n slingerende bergweggetjes, ben je daar toch nogal wat uren zoet mee. Maar we doen het rustig aan en vertrekken rond 10 uur van dit prima plekje. We rijden al vrij snel het binnenland in, en via de mooie Valle della Luna, waar het vol ligt met rare rotsformaties, komen we in Tempio Pausania waar we bij een waterbron de kannen en flessen vullen met heerlijk ijskoud bergwater. Een leuk stadje, maar wij hebben even geen zin in cultuur en rijden door. Maar zeker een plek om eens rond te struinen.
 
Via het Lago de Coghinas, waar ook genoeg plekken zijn waar je mooi kunt staan, rijden we een stuk over een snelweg naar het zuiden en komen uiteindelijk toch nog best vrij snel bij Oristano uit. Nog iets zuidelijker, ter hoogte van San Nicolo d’Arcidano (flamingo’s!), gaan we de grote weg af en slingeren over de prachtige kustweg verder zuid door de Costa Verde richting de duinen van Piscinas. Daar weten we een groot onverhard plateau waar je mooi kunt staan aan het strand. Het is er wederom druk, het is tenslotte zondag, en er staan ook nog wat campers. We parkeren Toos, zetten de luifel uit, en zitten nog even lekker een paar uur buiten, een beetje kijkend naar wat iedereen zo aan het doen is. Na een paar uur hebben we er genoeg van en rijden we een 5-tal kilometer zuidelijker waar we weer bij het vervallen huisje gaan staan waar we nu al wat vaker hebben overnacht tijdens vorige vakanties. Ook dit blijft een prachtige plek. In de verte ligt het grote zandstrand van Piscinas en we hebben een geweldig uitzicht over de duinen aan de ene kant en de zee aan de andere kant. Na een schitterende zonsondergang (de zon verdwijnt in de zee zonder ook maar een wolkje in de buurt) en het avondeten, genieten we wederom lekker buiten, al is het door de harde wind wel wat frisser. Rond 10 uur vallen we weer tevreden in slaap.
 
Dag 6 : Maandag 1 september.
Rond 8 uur worden we wakker door de toch vrij harde wind. Het ziet er buiten niet zo heel stralend uit, boven het binnenland hangen donkere wolken en de zee is prachtig wild, maar koud is het niet. We maken er een sufdag van en zien wel of het in de middag wat beter wordt. Marcel begint eindelijk aan het verslag en nadat het na het middaguur toch wat beter wordt buiten, besluiten we een heel stuk te gaan wandelen over het strand, naar de duinen van Piscinas. Bij het lange zandstrand eindigt een oude spoorlijn voor het transport van ijzererts wat verder landinwaarts gewonnen werd. Maar de mens heeft hier de strijd tegen de elementen en economische malaise verloren, er staan enkel nog een paar verroestte karretjes in het duinlandschap. Surrealistisch en apart om te zien. Het is verder rustig op het strand, een handjevol mensen en men vermaakt zich vooral met het kijken naar de erg woeste golven. Zwemmen is dan ook niet mogelijk, veels te gevaarlijk, maar het is allemaal wel erg indrukwekkend. Na zo’n 3 uur wandelen en uitwaaien zijn bij terug bij Toos en we besluiten nog even naar het strandje 5 kilometer terug te rijden. Daar is het volledig uitgestorven, ook weer omdat de zee erg wild, maar prachtig is. We parkeren Toos op de vlakte, maken een lunch klaar en zitten nog een tijdje achter de camper uit de wind, heerlijk in het zonnetje. Rond 6 uur rijden we terug naar de overnachtingsplek, zitten nog even buiten, proberen een geit te vangen uit de kudde die langskomt, lukt niet, maken dan maar vis en rijst klaar en duiken rond half 9 de camper in. Het is namelijk toch wel fris geworden zo in de harde wind. Binnen drinken we een wijntje, werken het verslag bij, spelen wat spelletjes en doen weer vroeg de lampjes uit.
 
Dag 7 : Dinsdag 2 september
De zee ziet er in de ochtend nog steeds ruig uit, dus we besluiten een stukje te gaan rijden. Niet heel ver hier vandaan (circa 50 km) weten we een mooie plek op een landtong, Capo Pecora. We rijden er dan ook rustig naar toe, na eerst nog even langs het strand van Cala Domestica geweest te zijn, maar dit was zo afgeladen vol, en staan met een camper kostte € 15,- per dag op een grasveldje, dus daar zijn we omgedraaid. In 2008 hebben we hier ooit eind september gratis overnacht, toen was er niemand, misschien omdat het destijds buiten het seizoen was, misschien is het in de tussentijd aangepast. Het blijft wel een schitterende plek om te staan, misschien als we ooit later nog eens terug komen en dan ook later in het seizoen. De Italianen zelf schijnen ook tot 14 september vakantie te hebben, dus als we ooit nog eens deze keer op gaan, wordt het zeker na de Italiaanse vakanties, want het is overal behoorlijk druk.
 
Op Capo Percora staan maar een drietal campers in eerste instantie. Je mag er niet kamperen, maar dat betekent wel parkeren. We zoeken een plekje dicht bij het water, alleen zit ook hier zwemmen er niet in door de harde golfslag. Jammer want we hebben hier in 2012 prachtig gestaan en dat was toen één van de mooiste snorkellocaties van de vakantie. Het water was destijds zo vlak als een spiegeltje en het gegeven dat een deel hier van de baai beschermd gebied is voor de vele zee-egels, maakt de onderwaterwereld ook interessant. Maar ja ook hier is het dus een kwestie van geluk hebben met de wind en de golfslag. We blijven in ieder geval wel een nachtje staan, en ’s avonds genieten we van de alsmaar voller wordende maan. We hebben een App gedownload van de sterrenhemel en proberen de diverse sterrenbeelden te vinden, erg leuk. We zien in ieder geval Mars en Saturnus heel duidelijk en helder aanwezig zijn. We moeten meer planeten kunnen zien, maar er staan op een gegeven moment zo veel sterren dat het lastig is alles goed te onderscheiden. Het is en blijft een heerlijke plek.
 
Dag 8 t/m 16 : Woensdag 3 september t/m vrijdag 12 september
Het weer is nog steeds geweldig, circa 30 graden, alleen het waait nog steeds veels te hard voor lekker snorkel- en zwemweer. We besluiten daarom verder naar de zuidkust te rijden waar we een baai weten waar we in 2012 maar liefst 5 nachten hebben gestaan, voor ons een record, Capo Malfatano. Ook hier is het niet kamperen, wel parkeren. En dat hebben er meer door, zoals verwacht staat het behoorlijk vol met campers. We vinden niet direct een plek meteen aan het water, maar nadat aan het begin van de avond twee Italiaanse campers vertrekken, zetten we Toos meteen goed neer en staan we ideaal. Onder ons een privé strandje en naast ons kan aan de ene kant niemand meer staan, daar is een paadje het struikgewas in, een heuvel op.
 
De komende 10 (!) dagen staan we hier dan ook, en doen niet veel meer dan zonnen, zwemmen, snorkelen, suffen en aapjes kijken. Helaas staat er de eerste dagen een dikke Duitser met twee zoontjes waarvan er één duidelijk zwaar ADHD heeft en erg vervelend is, vandaar dat we de tweede dag al verkassen naar een strandje wat verder achter de heuvel. Daar is het rustig en ook hier hebben we een privé baaitje waar Roy in de loop van de dagen een pad in het water maakt, want er liggen nogal wat stenen. Vrijdagavond werd het snel druk met de verwachtte Italiaanse weekendgasten, maar vanaf zondagavond was het nagenoeg uitgestorven en was de Duitser ook weg. Maandag was een wat mindere dag qua weer, behoorlijk wat bewolking, maar ook een keer niet slecht om wat minder zon te krijgen, want die hebben we in de dagen daarvoor aan overdaad gehad. Dinsdag was het wederom genieten en zijn we in de middag toch even een stukje gaan rijden om wat boodschappen te halen in Pula en via een leuke slingerbergweg door het binnenland rijden we een rondje via Teulada waar we op het plein in het dorp gelukkig ook vers water konden tappen. Terug op de camperplek stond er niemand zodat we mooi weer op ons eigen stekkie konden gaan staan. Water, wijntjes, ijskast vol enzovoorts, klaar voor de laatste dagen.
 
In het midden van de week hebben we een prachtige volle maan gehad die zo rond 8 uur ’s avonds op kwam aan de overkant boven de heuvels en de hele nacht helder bleef schijnen boven de baai. ’s Avonds zijn we dan ook een keer naar het Nuraghe-torentje gelopen (uit de bronstijd) wat ze aan het renoveren zijn. Met een koud biertje of wijntje daarna aan de waterkant is het leven goed.
 
Woensdag hadden we zowaar tussen 10 uur en 2 uur ’s middags een paar regenbuien, maar daarna klaarde het weer helemaal op en was het weer het gebruikelijke suffen, zwemmen en snorkelen. De afgelopen avonden hebben we steeds andere buren gehad, van Fransen (met loslopende hond en poes) tot Duitsers, Spanjaarden, Italianen en Zwitsers, maar geen één die langer bleef staan dan één nacht of slechts enkele uren. Waarschijnlijk vluchten ze door de vele knoflook die wij gebruiken…
 
Nu ik dit typ is de laatste dag aangebroken. De afgelopen dagen lekker gesuft, een Oostenrijker en Duitser hebben wat langer naast ons gestaan, maar het bleef allemaal rustig. Ook is een filmcrew bezig geweest twee dagen met opnames, wat precies is ons niet helemaal duidelijk, een scene met een man met een koffer die over de rosten liep...
 

Dag 17 : Zaterdag 13 september

Vandaag na een laatste zonne-moment rond circa 3 uur vertrokken en na zo’n 4 uur tuffen door best saai Sardijns binnenland (wel heelveel flamingo’s bij Cagliari), kwamen we om 7 uur aan op de onverharde parking net ten noorden van Olbia waar we eerder hebben gestaan. We hadden eerst ten zuiden van Olbia nog zitten zoeken naar een leuk plekje maar niks gevonden. Helaas was het nu betalen op de parking en het was nog redelijk druk ook. Daar hadden we dus geen zin in. We zijn terug gereden naar de haven en daar hebben we aan het begin van het haventerrein een enigszins rustige plek gevonden. Nog wat pannenkoeken klaargemaakt, beetje rondgelopen, en toen was het alweer bedtijd. 

 

Dag 18 : Zondag 14 september
Vanochtend vroeg opgestaan, 6.30. Meteen naar de incheck voor de boot gereden en daar nog een uurtje op de parking gestaan, ontbeten, wassen etc. De boot vertrok netjes om 08:15 en omdat we als één van de eersten aan boord waren, konden we een mooie ligstoel bemachtigen op het zonnedek. De rest van de ochtend lekker liggen suffen in de stoel en rond twee uur in de middag arriveerde we in Piombino. Het uitschepen ging vlot en toen was het gas geven en rijden maar.

 

Na een stukje langs de kust, vervolgens weer over de mooie slingerweg door de bergen van La Spezia richting Parma naar de A1 richting Milaan. Het was flink druk rondom Milaan maar gelukkig geen files. Die hadden we helaas wel voor de Gotthard-tunnel, we waren er rond half 10, alleen het was vervolgens 2 uur later toen we er eenmaal door heen waren. We rijden meteen naar de rustige staplek bij Göschenen en vallen moe in slaap.

 

Dag 19 : Maandag 15 september

Vandaag de laatste ruim 800 kilometer naar huis. Onderweg geen bijzonderheden, niet al te druk op de wegen en rond half 7 in de avond zijn we weer thuis. Het zit er weer op. Op naar de volgende!  

 

Gem. dieselprijs: 1,45 €
Km gereden: 3807 
Km in Sardinie: 1053 
Totaal tolkosten: 99 € (incl. Zwitserland vignet van € 17,5)
Totaal liters: 365    
Verbruik: 10,4 km/l   
Totaal tankkosten: 530 € 

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb