Concept reisverslag (moet nog gefinetuned worden)

 

Hoe een droom uit komt: op naar Alaska!

 

Dag 1 : Vrijdag 30 april

We zijn om kwart over zes opgestaan en hebben om 07:23 uur de trein naar Schiphol waar we om half negen aankomen. Het blijkt al heel snel dat het hier heel erg druk is en we moesten ook een heel stuk omlopen i.v.m. een verbouwing van terminal 2. Eenmaal binnen zagen we een paar duizend mensen staan voor de bagage afgifte we zijn toen wat voor gekropen en stonden om kwart voor acht nog 5 mensen voorons om half tien waren wij aan de beurt maar we kregen te horen dat we niet meer in konden checken we baaalde als een stekker en M begon zelfs een beetje te vloeken, waardoor de incheck-mevrouw tranen in haar ogen kreeg. We moesten maar naar de check in balie gaan om de vlucht om te boeken. We konden een vlucht krijgen naar J.F.K. om twee uur en vandaar uit naar Seattle te vliegen waar we dan om tien uur ‘s avonds zouden landen. Deze optie hebben we maar genomen. Tijdens het wachten Cruise Amerika en de Ferry Anacortes – Sidney gemeld dat we een vertraging hadden opgelopen via de E-mail. Na een vermoeiende vlucht waren we om tien uur in Seattle. Daar even bij de Shuttle express langs geweest om te zeggen dat we morgen de bus nemen naar Cruise Amerika dit was geen probleem. Via de telefoonzuil konden we de bus bestellen naar het Jet-motel 64$ die ons 10 minuten later opkwam halen. Om elf uur lagen we eindelijk na een stress dag in bed helemaal opgebrand.

 

Dag 2 : Zaterdag 1 mei

Kwart over zes werden we wakker, opgestaan gedouchte en even op internet mijn werkuren nog ingeleverd bij mijn werkgever van afgelopen week. Om kwart over zeven hebben we de bus terug genomen naar het vliegveld waar we om half negen de shuttle bus hebben naar Everett en we bij Cruise Amerika gedropt werden. Ons campertje stond al klaar even snel alle papieren invullen, betalen en camper controleren konden we om kwart over negen al weg rijden. De Ferry van Anacortes – Sidney was geen optie meer want die vertrekt maar 1 keer per dag om 07:30 uur. We hebben toen besloten om de kleine Ferry van Edmonds naar Kingston te nemen 41$ via de 104, onderweg nog eerst even boodschappen gedaan en 25 Gallon benzine getankt 75 $ betaald. Tijdens de overtocht hebben we nog 2 kleine seals gezien. Aan de overkant rijden we verder via de 101 naar Port Angeles en daar de Ferry te nemen naar Victoria te nemen deze kost 73$ om half vier uur waren we in Victoria ( Canada ) en zijn we gelijk naar de Wal-mart gereden om boodschappen te doen. Al snel bleek dat het niet dezelfde Wal-mart is als in Amerika. De prijzen zijn ook nog erg hoog ze hadden ook geen groente en vlees afdeling dus na wat spullen gekocht te hebben zijn we naar Seven-O-Food gegaan en hebben daar de rest van de boodschappen ingeslagen. Nu nog een plekje zoeken om te overnachten, we rijden de West Coast Road 14 via Sooke naar  een campground French Beach Pr. Park. Hier staan we op ca. 200 m van het strand in een bos 21$ p.n. Het is hier erg koud en er zijn hier ook veel Canadezen op de campground. Het avondeten bestaat uit Noodles en boterhammen en om negen uur zijn we gaan slapen we waren bekaf.   

 

Dag 3 : Zondag 2 mei

Kwart over zes opgestaan en even naar het strand gelopen en daarna een lekker ontbijtje klaar gemaakt, egs en bacon. Nog even de camper opgeruimd en onze spullen in de kastjes gelegd. Als we vertrekken begint het te regenen bij Port Renfrew zijn we naar de Botanical Beach gereden en hebben we een wandeling gemaakt de Botanical Loop. Je gaat eerst een stukje door het bos en dan langs de kust over de amazing rock formations met tidal pools. Hier hebben we zeker 3 uur rond gelopen en hebben we op de terugweg door het bos langs de kust nog een otter familie gezien in een pool en even verderop nog 2 in zee die naar voedsel aan het zoeken waren. Rond drie uur waren we terug bij de camper we slaan de poncho’s even uit en hangen deze in de douche cabine op om te drogen. We eten noodlesoup met boterhammen en rijden dan via een geasfalteerde weg met vele bochten en hobbels via Honeymoon bay naar Caycuse. Hier ging de weg over in een gravelweg met vele put holes. Na 20 km zijn we op de campground gaan staan bij Lake Cowichan en het regent nog steeds. We hoefde geen entrance te betalen want de campground gaat pas volgende week officeel open. Voor het avondeten maken we chicken met hot salsa klaar. We merken dat de camper tussen de bijrijders stoel tussen de cabine en de opbouw lekt en van het keukenblok was de bodem van de grote lade los gegaan. Om negen uur zijn we  moe en gaan we slapen.

 

Dag 4 : Maandag 3 mei

Het heeft tot 04:15 uur geregend we staan om half zes op en na het ontbijt rijden we om half negen via de 80 km lange gravelweg langs Nitinat River Pr. Park naar Port Alberni. Gelukkig komt het zonnetje tevoorschijn tussen de bomen. Onderweg zien we veel logging trucks rijden met grote boomstammen erop. We zitten hier in een echt houthakkers gebied. In port Alberni tanken en pinnen we even en kopen we een kabeltje voor onze MP-3 speler zodat we die op de radio van de camper kunnen aansluiten en hebben we zo onze eigen Juke-box. We gaan verder via de Pacific Rim Hwy naar Greenpoint campground in Pacific Rim N.P.

Reserve long beach unit. De weg ernaar toe weg erg slingerend door de bergen met mooie uitzichten op de bergen en meren. Op de campground op één van de honderd plekken gaan staan met uitzicht op de zee. Nog even uitgewaait op het strand waar heelveel aangespoelde boomstammmen liggen. Een van de rotsformaties in zee lag vol met Zeeleeuwen deze kon je alleen met de verrekijker zien. Op het strand zagen nog even een zeearend die snel weer het bos in verdween. Het waait behoorlijk en de zee is ruw de temperaturen liggen vandaag tussen de 4 en 12 ºC. Om kwart over zes warmen we het eten op daarna nog even de watertank gevuld en het handeltje van de vuilwater valve  gerepareerd deze was vanochtend afgebroken. Onze Poehbeer zit nu voortegen het raam te genieten met volle teugen. Om 21:00 zijn we gaan slapen.   

Dag 5 : Dinsdag 4 mei

Het is een mooie zonnige dag als we om kwart over zes opstaan, we spoelen eerst even de vuile was uit en na het ontbijt rijden we om tien over zeven weg bij de entreance was niemand waarbij we af konden rekenen voor de overnachting we sparen dus 24 CAD$. Bij Long Beach maken we even een strandwandeling en daarna zijn we naar Tofino gereden. 

Voor ons was dit geen bijzonder plaatsje ( veel art. galeries ) dus we keren en rijden op de terugweg nog even naar Radar Hill hier heb je mooie uitzichten over de bossen en de zee. Bij Ucluelet hebben we nog 2 wandelingen langs de kust gemaakt, de Wild Pacific trail Lighthouse loop en de Brown’s beach je hebt hier mooie vergezichten over zee en rotsformaties. Onderweg zien we nog een Marter. In de zomer kun je hier walvissen zien en in de haven liggen dan de Zeerobben te zonnen op de steigers. Nu was alles stil en was er geen rob te bekennen. Om twee uur rijden we terug richting Port Alberni waar we nog even snel wijn en wodka inslaan. We rijden verder binnendoor via de logging road door de Mountains richting Courtenay. In de bergen waren de houthakkers flink bezig met bomen vellen en de gravelweg was op die stukken ook zeer slecht en modderig. Langs Lake Comox hebben we nog een Ree gezien net voordat we een leuk plekje vonden 3 meter van het meer at Hill Bill’s Party en deze is zeker geweest het afgelopen weekend gezien het kampvuur en de blikjes bier die hier liggen. We maken gelijk avondeten klaar spaghetti. De houthakkers zijn hier aan de overkant van het meer ook flink bezig geweest er is een groot stuk van het bos gekapt.

 

Dag 6 : Woensdag 5 mei

Half zeven opgestaan, lekker geslapen. ’s Ochtends is het frisjes maar eenmaal een half uurtje wakker doet de combinatie warme koffie en de semi-prettige-heater het goed. De camper is goed. Ford E350 Heavy Duty. Lekker compact en vrij nieuw. De alkoof is net te klein voor 2 lange slungels, maar de treinzit vormt ook nog een 1 ½ persoons bed. De indeling is Amerikaans : microwave en toilet/douche, en de grote stoel. Tot nu toe rijden we ca. 11,5 mile op 1 gallon ( = +/- 1L:5 km ), dat moet beter kunnen. Hier in Canada kost de “regular” nu $CAN 1,059/L. Vanochtend rond negen uur weggereden na een relaxed ontbijtje.

 

Het zonnetje schijnt en het ziet er verder goed uit. En toen ….. zomaar onze eerste beren !! Eindelijk! Moeder en een jong van +/- 1 jaar oud aan de bosrand. Geweldig. En wat zijn ze groot. De afstand is ongeveer 300 m. Hopelijk zien we ze nog dichterbij, erg leuk ! De beren zagen we bij ROYston, dat kan geen toeval zijn. Verder via een stukje snelweg en kustweg naar Campbell River gereden, even getankt en verder gereden naar Strathcona Provincial Park. Prachtige route met allemaal besneeuwde bergtoppen ( ca. 2000 m ) om ons heen langs Buttle Lake ’s middags lekker wandeling ( 2.5 uur ) door spooky bos gedaan naar de Upper Myra Falls. Toch wel spannend zo alleen in het berenbos, maar afgezien van een overspannen eekhoorn weinig wildlife. Daarna nog een korte wandeling naar de Lower Myra Falls, erg mooi met de verschillende plateaus. Nu op de campground ( gratis, nog niet officeel open ) in het zonnetje, +/- 20 ºC. Heerlijk. Mooie dag. Vogeltjes om ons heen : een soort Vlaamse Gaai      

in het zwart met felblauwe kont. Tegen de avond nog even langs het meer gelopen en een kampvuurtje gamaakt om tien uur nadat we nog een Kolibrietje hadden gezien zijn we gaan slapen.

 

Dag 7 : Donderdag 6 mei

Zeven uur worden we weer wakker en het is alweer een mooie dag, de laaghangende mist trekt langzaam op en de Mountains met de sneeuwtoppen komen weer tevoorschijn.

Roy heeft weer een lekker ontbijtje klaar gemaakt egs en bacon. Het is nu half negen en de mist is bijna weg, ik denk dat het aan de grond 1 á 2 ºC heeft gevroren vannacht. Het zonnetje schijnt weer als we om negen uur nog even naar de Lower Myra Falls rijden om nog wat foto’s te maken nu er de zon op staat.

 

Vervolgens terug gereden en zien we onderweg nog twee beren 1 in een zijweggtje en eentje in de vallei in de berm. We gaan een wandeling maken de Cars Creek Trail deze gaat naar een waterval die in de grond verdwijnt, we zien hier ook weer een kolibrietje. Als we terug rijden lopen we ook nog even naar de Lady’s Falls. Deze was zeer wild en het water spuit zo hoog dat we er nat van worden op het uitkijkpunt aan de overzijde van de waterval. We wilde aan de overzijde van het meer terugrijden maar de weg was afgesloten, toen zijn we maar dezelfde weg naar Cambell River terug gereden. Hier gooien we de benzinetank weer vol en rijden verder over Hwy 19 tot aan Port McNeill. Onderweg zijn we nog wat Elk’s tegen gekomen en een wasbeer. We rijden naar Telegraph Cove hier was niks te doen en alleen maar lege camperplekken. Op de terugweg zijn we op de camp site ( Camping )gaan staan bij Alertbay. Hier zitten 2 Zeearenden ons in de gaten te houden en kam er nog even een Zeehondje kijken. Marcel heeft veel wodka op en wil niet meer weg!

 

Dag 8 : Vrijdag 7 mei

Half zeven opgestaan, zeehondjes, zeeotter, specht, mussen met gele streep op de kop, eendjes reiger, kleine strandvogeltjes, lijpe merel, raaf allemaal goedemorgen en Marcel heeft een kater. Bud The Eagle zit alweer hoog in de boom van het zonnetje te genieten samen met nog 25 soortgenoten. We hebben nog wat tijd over dus na een leuk gesprek met de camping eigenaresse zijn we naar Cape Scott Prov. Park gereden vanaf Port Hardy gaat een asfaltweg over in een gravelweg ca. 65 km stof happen op alweer een hele mooie zonnige dag. Ca. 500 meter voor het park bij Western Forest Products campground zagen we nog een grote zwarte beer zitten op een heuveltje in een inham van de weg ca. 50 m van de zon te genieten. Dus die kan mooi op de foto maar mocht van Marcel niet weg van de camper. Bij de parking hebben we een 2.7 km lange wandeling gemaakt naar San Josef Bay waar we lekker over het strand konden lopen. Er waren ook mensen aan het surfen en kajakken. Op de terugweg vond Roy nog een fossiel op het vernieuwde gravelwandelpad. Toen ik deze steen even schoon wilde maken in een beekje verdween mijn wandelschoen in de modder, heb ik weer wat te doen.

We besluiten om hier op de parking te overnachten want dan staan we lekker in de zon.

Zit je binnen even een sudoka in te vullen roept Marcel “beer beer  beer “ en ja hoor Mama Black Bear met haar jong op de parking tegen het talud aan het grazen dit is alweer nummer 6 en 7. Op het wandelpad hadden we ook al twee keer Cougar Poep zien liggen dus wie weet krijgen we nog meer te zien. Wodka heeft ook goede kanten, Marcel is aan het poetsen in de camper en we hebben gezelschap van 2 kleine rood/bruine kolibrietjes.

 

Dag 9 : Zaterdag 8 mei

Ben om half zeven opgestaan kan niet meer slapen door een overactieve specht, de 2 kolibrietjes zijn ook al wakker en de zeearend vliegt ook al zijn rondjes. Om half acht eitjes gebakken en daarna rijden we terug naar Port Hardy over de 65 km lange gravelweg we gaan hier boodschappen doen en benzine en propaan tanken. Zodat als we de Ferry  naar Prince Rupert nemen we daarna gelijk door kunnen rijden en ook de komende dagen geen boodschappen hoeven te doen. Om één uur zijn we in de haven bij de terminal van BC ferries waar de veerboot al klaar ligt. We vragen aan het loket even hoe laat we moeten inchecken vier uur was ok en om vijf uur was de boarding. We zijn om kwart voor vier in de rij gaan staan eerst kwam er een indiaanse vrouw ons kenteken noteren dit briefje moesten we bij het loket weer afgeven. Bij het loket werd de camper opgemeten was verder geen probleem, moesten onze paspoorten laten zien en we kregen de boarding passen voor Marcel, Roy, de camper en de Two Berth Outside Cabin. We mochten doorrijden naar rij 7 hier werden we gelijk weer door iemand gecontroleerd en moesten we onze paspoorten weer laten zien. Om vijf uur begon de boarding eerst de voetgangers, toen heel langzaam de auto’s en wij weer als laatste, voordat we de boot op mogen moeten we nog onze boardingpassen en camper pas afgeven de spiegels inklappen, gaskraan dichtdraaien. Daarna naar de Pursher Desk om onze sleutelpasjes voor de cabine op te halen. Er stond een hele rij en toen we na een half uur aan de beurt waren hadden we de cabine passen in de camper laten liggen, dus deze weer ophalen en achteraan sluiten. Om kwart voor zes eindelijk in de cabine snel even gedoucht en toen we naar boven om van het uitzicht te genieten. De boot was net vertrokken en we hebben tot half tien boven op het dek gestaan. Walvissen hebben we niet gezien misschien morgen. In het café hebben we nog wat gegeten , ik een steak met potatopuree  en potatosoup en Marcel een grote hamburger met frietjes. Om tien uur zijn we gaan slapen gelukkig is het rustig op zee en tuft de boot zachtjes door het water.

 

Dag 10 : Zondag 9 mei

Zes  uur opgestaan slecht geslapen het was koud en de kussen zijn slecht. Het weer is wel goed een mooie heldere ochtend en we varen tussen de eilanden en bergen door met mooi uitzicht op de grote watervallen. Om kwart over acht als we boven op het dek staan zien we twee dolfijnen met witte en zwarte strepen. Ik heb al drie koffie op. We zien nog een dolfijn.

The Inside Passage zoals deze tocht heet is een hele mooie boottocht. Veel bergen met sneeuw en watervallen van groot tot klein. Jammer genoeg hebben we nog geen Orka’s gezien. We hebben zo’n beetje de hele dag achter op het dek gelopen voorzijde was afgesloten jammer. Om half één nog even geluncht en om  twee uur meert de boot aan in Prince Rupert na een kwartiertje reden we van de boot af. Gelijk via Hwy 16 ( Yellow Head Hwy ) richting Terrace dit is een hele mooie route , veel bergen met besneeuwde toppen en watervallen langs de Skeena River en bij het eerste grasveld zagen we onze eerste zwarte beer van vandaag. Bij Kitsamkalum zijn we de Nisga’a Hwy 113 opgereden. Ook dit is een schitterde weg langs Kitsamkalum Lake en al snel zagen we een 2e en 3e beer en onze eerste Bearjam. Op beide hwy zijn we meerdere keren gestopt zo ook bij een mooi uitkijkpunt langs de weg het was een soort afvalberg van stenen en boomstronken en een grindafgraving.

 

We stoppen aan het einde van het plateau om een foto te maken van het landschap. Marcel stapt uit en loopt naar rechts om een foto te maken aan de rand van het plateau ik moest plassen dus ik stap ook uit en loop voorlangs de camper naar het einde van het plateau op de zelfde hoogte als de voorzijde van de camper Marcel staat ca. 25 m verderop. Ik denk ik ga hier eens lekker omlaag plassen ik maar mijn rits open haal Piwie eruit begin met plassen kijk omlaag, zie ik 2 bruine ogen en een zwarte vacht ca. 3 meter recht onder mij tegen de helling aan ik roep MARCEL MARCEL BEER BEER maar Marcel was een foto aan het maken en dacht dat ik een grapje maakte, maar omdat de zwarte beer mij zag en ik hard riep Marcel marcel beer beer schrok de beer en rende naar beneden naar het zandpad parallel aan het plateau in de richting van Marcel deze zag in zijn ooghoek de zwarte beer weg sprinten ( geschrokken van Piwie ) det was close, de beer rende zo hard weg dat hij nog niet meer met de pootjes aan de grond kwam. Gelukkig kon Marcel een snelle foto maken van de zwarte beer terwijl hij onderlangs wegrende ( zie foto beer is helemaal over de zeik en rent … vliegt weg ) We moesten denk ik allemaal even bijkomen na deze gebeurtenis. Dus wildplassen kan gevaarlijk zijn. Dit was beer nr. 4 en een stukje verder kwamen we beer 5 tegen langs de weg.

 

Even verderop komen we uit bij de Lava bed Park Nisga’a het is een groot lava veld en een riviertje, heel apart tussen de bergen met naaldbomen en de sneeuw. Bij de T-splitsing ligt een campground Vetter Creek deze is nog gesloten. We rijden het Forest pad in en na een paar honderd meter gaan we op een openplek staan in het bos omringt met lage boompjes en bergen met sneeuwtoppen. Hopelijk komt hier geen Gryzzle beer kijken. Nog even een salade, kip en noodlesoup klaar gemaakt. We zijn nu toch wel moe nog even rummikubben onder het genot van een Gato Negro Cabinet Sauvignon San Pedro 2009 uit Chili. Het is vandaag een graad of 22 geweest lekker aangenaam. Nu lekker slapen kwart over tien.     

 

Dag 11 : Maandag 10 mei

We zijn om acht uur opgestaan, vannacht is het wel koud geweest. Vandaag gaan we de lava velden verkennen en misschien gaan we naar de krater. Eerst rijden we Nisga’a Hwy en stukje terug en bezoeken we twee watervallen in het lava veld. De weg naar de krater was nog afgesloten. Dat is dan jammer. Maar het zonnetje schijnt weer volop en het word weer een temperatuurtje van boven de 20 graden vandaag. We keren weer en zijn bij New Aiyansh de 50 km lange gravel Nass Forest Service Road opgereden onderweg nog een paar leuke plekjes gezien waar je vrij kunt kamperen langs het water. Onze grootste obstakels op deze weg waren niet de put holes maar beren poep. De weg is goed te rijden we zien nog twee beren onderweg. Aan het einde van deze weg zijn we de Cassier Hwy opgereden.

 

We zijn daarna de mooie Cassier Hwy afgereden tot net voor de afslag naar Stewart / Hyder hier zijn we op een campground gaan pauzeren en zagen we ook nog twee beren waarvan er eentje fotogeniek was en bleef grazen langs de weg. Op de campground zagen we aan de overkant van het meer tegen de berghelling nog een mama zwarte beer met 2 cubs. Na de pauze zijn we Hwy 57A west op gereden naar Stewart / Hyder dit is een mooie weg met het uitzicht op 2 gletsjers ook hier zagen we een beer en hebben we ook veel foto’s gemaakt langs deze weg. In Stewart gooien we de benzinetank weer vol en rijden we verder naar de U.S. border Alaska. Hier ligt het plaatsje Hyder, het lijkt hier nog net op het wilde westen het asfalt houd gelijk op en de huisjes komen zo uit de cowboy films.

 

We zijn officieel in Alaska!! We willen naar de Salmon Glacier. De weg er naar toe is een 37 km lange gravelweg door de Mountains. Net buiten het plaatsje Hyder rij je langs Fish Creek Wildlife Viewing area ( zalm en beren ). Na 20 km konden we niet verder omdat er nog zeker 30 cm sneeuw op de weg lag. We zijn nog even een stukje naar boven gelopen maar om naar de gletsjers te lopen was te ver. Dus we keren de camper en terug bij de grens worden we gecontroleerd en moest Marcel allerlei vragen beantwoorden. We besluiten terug te rijden naar Meziadin Lake Provincial Park campground om daar te overnachten, waar we nu zitten aan het meer. Onderweg hiernaartoe nog genoten van de mooie Mountains en glaciers en weer 1 beer gezien of was het dezelfde als op de heenweg. Het is nu acht uur en we zitten nog lekker buiten op het bankje in de zon en hebben hier ook het avondeten genuttigd met een bekertje Matisses Cabinet Sauvignon 2006 Chili. Het zonnetje verdwijnt nu achter de bomen en het koelt gelijk af. Dus we gaan in onze stoffige camper lekker verder genieten van ons laatste wijntje, om 22:15 ging het licht uit.   

 

Dag 12 : Dinsdag 11 mei

Het heeft licht gevroren 1 á 2 graden. Ik ben om half zeven opgestaan en om zeven uur koffie gezet en het ontbijt klaargezet en de afwas gedaan. Ik had toen al de eerste ( Poeh ) beer over de zeik geholpen vandaag. Om kwart over negen zijn we naar wat gegrom en gebrom vertrokken verder richting  het noorden richting de Alaska Hwy na een paar kilometer zagen we alweer één beer nr. 22. wat is dit een mooie weg voor ca. 70 km niks anders dan Mountains met sneeuwtoppen, grote rivieren met veel stroomversnellingen. Je kunt hier wel foto’s blijven maken, bij Kinaskan Lake zijn we even gestopt om te kijken hoe ver het tot de cascade  Spatsizi plateau en Mount Edzina was, beide was iets te ver de cascade was 5 km lopen en de Vulkaan was 24 km dus maar verder gereden net voor Dease Lake waar we ook benzine getankt hebben ( 1.28can$/L ) zagen we onze 2e beer voor vandaag. Het asfalt word vanaf hier wat slechter en rijden we over een soort van toendra achtige vlakte bruin, oranje en rood gekleurde struiken verder. Op eens zagen we bij een huisje en een houten afzetting voor het vangen van de Kariboes 2 roofvogels een aantal raven. We stoppen en lopen er naar toe blijkt het een dode kariboe te zijn met 2 gieren die dus weg vlogen toen we dichterbij kwamen. Onderweg had ik marcel nog wat chocolat gevoerd zodat deze niet meer zo zou brommen in verband met vanochtend. We rijden verder en zien na een paar honderd meter 2 kariboes de weg oversteken en een stukje verder nog 1 op een stuk sneeuwvlakte in de toendra. Voor Jade City krijgen we wat meer water met struiken en bomen te zien dus dit is Moose gebied. En ja hoor al snel zagen we er een staan maar deze was zo vertrokken toen we de camper met al zijn toeters en bellen in de achteruit zette. Een paar honderd meter nadat we Jade City voorbij waren zagen we nog een groter exemplaar en deze bleef gelukkig wel een tijdje staan. Het uitzicht op de bergen hier is ook geweldig aan de linkerkant met alle kleuren. Het begint alweer laat te worden dus besluiten we om bij Boya Lake Pr. Park op de campsite te gaan staan. Dit ligt een paar km van de Hwy af aan een meer met aan de overkant het begin van de Rocky Mountains. Nadat we een plekje hadden gevonden kregen we gelijk bezoek van 2 Gray Jay’s,die waren zo tam dat ze pinda’s uit de hand aten. Om zeven uur heeft marcel weer een lekker maaltje bereid en zitten we te genieten van het uitzicht. Tegen de avond zien we nog een bever en een toendra rat in het water.   

 

Dag 13 Woensdag 12 mei

Vanochtend uitgeslapen en om acht uur wakker geworden door de bever die klappen op het water gaf en een coyote of wolf die zat te huilen. De zon gaat het vandaag niet redden de wolken hebben de overhand. Ik maar weer een lekker omeletje klaar met bacon als ontbijt en de twee Gray Jay’s zijn er ook weer als we het raam open zouden doen zouden ze zo binnen vliegen. Om tien over tien verlaten we de campsite en rijden we 80 km door een naaldbos. Rond 11:15 bereiken we Junction 37 hier gaan we linksaf de Alaska Hwy 1 op nadat we net ervoor Britisch Columbia hadden verlaten en nu in Yukon zijn. Alles is hier nog bruin en het gras is nog geel in de loofbomen komen nu net knopjes. Om één uur begint het wat op te klaren nadat we wat motregen hadden gehad. De blauwe lucht maakt het landschap gelijk wat fleuriger. Bij km 1217 ons eerste wildlife een grote Moose nr. 3. In Teslin zijn we de langste brug van de Alaska Hwy over gegaan hier gooien we de benzine tank ( 1.149can$/L ) weer vol. Terhoogte van Jakes Corner rijden we Tagish road op naar Carcross Desert, dit is een mooie weg met uitzichten op de Mountains. Bij Carcross zijn we rechtaf de South Klondike Hwy 2 opgereden en gelijk heb je aan de rechterzijde de woestijn dit ziet er vreemd uit. Het is de kleinste woestijn van de wereld tussen al die besneeuwde Mountains. Na even er door te hebben gelopen en wat foto’s gemaakt te hebben rijden we terug naar de Alaska Hwy 1.

 

Onderweg kom je langs Lewis Lake dit is zeer mooi turquoise blauw meer. Bij Whitehorse krijgen we ons eerste stoplicht sinds lange tijd. En het word druk. Na dit stadje word het landschap wat vlakker en zanderiger. Onderweg zien we een prairie hondje langs de weg. De boompjes zijn hier wat kleiner. Als we ter hoogte van Champagne zijn zien we een Porcupine zitten die niet zo graag op de foto wil. Hij vlucht een denneboom in. We komen ook nog 3 keer een Elk tegen. Wolven zijn we nog niet tegen gekomen. Als we bij Haines Junction zijn rijden we de Haines Hwy op in de richting van Haines. Het word al laat en we zien onze 3e Porcupine. De campground voor Haines Junction was gesloten, dus we rijden deze weg 26 km verder af naar Kathleen campground. Dit ligt in Kluane National Park. We maken snel even een salade en noodles als avondeten. Daarna maken we nog een korte wandeling naar Lake Kathleen wat nog vol ijs ligt. Om elf uur gaan we slapen moe en bekaf, we hebben vandaag 775 km gereden.

   

Dag 14 : Donderdag 13 mei

Half tien opgestaan. We hebben vannacht kennis gemaakt met flinke windstoten, de camper werd bijna opgelicht. We zien ook nog het fameuze Grousse.  Om elf uur zijn we weggereden,  en zijn we bij Rock Glacier Trail gestopt voor een korte wandeling naar de rotsgletsjer. Je hebt hier een mooi uitzicht over het lake als we boven zijn. Als we verder rijden zien we nog 2 grote Elanden de weg oversteken, wat zijn die beesten groot nu je ze zo van dichtbij op de weg ziet staan. Ook nog een dikke vette Porcupine gezien. Als we de Chilkat Pass op rijden sneeuwt het, maar wat is het hier mooi met al die sneeuw en de prairie hondjes. Je kunt hier foto’s blijven maken. Nu nog 100 km tot Haines en 35 km tot de U.S.border. Bij Stonehous Creek zien we nog een aantal sneeuw hoenen rennen langs de weg. Nadat we al het fruit wat we bij ons hebben opeten mogen we de grens over. Na 8 mile gereden te hebben zien we onze eerste Grizzly Bear!!

 

Wij staan aan de rechterkant van de weg op een klein parking en de Grizzly beer zit aan de overkant van de weg net tegen de helling aan in het bos, wat een machtig moment. Dat is ongeveer 15 á 20 meter van de camper af. Het ruikt hier zo fris en naar paardenbloemen en alles is groen. Rechts van ons heb je de Chilkat River hier vind je veel Bold Eagles en zandverstuivingen. Als we in Haines zijn doen we boodschappen bij de Iga en kopen we drie flessen wijn. Ook gaan we even naar de pinautomaat want die zijn schaars hier. We rijden hier even rond en rijden ook even naar Chilkoot Lake campground via de Lutak road hier moeten ook Grizzly’s zitten, we zien ze niet. De campground is gesloten ook is de Chilkat State park campground gesloten en om op de camping bij de kruising met Haines Hwy en Mainstreet te gaan staan hadden we geen zin in. We besluiten 30 mile terug te rijden met een mooie zonsondergang naar Mosquito Lake State Recreation Site. Het is een leuk plekje met 6 campsites aan een muggen meertje. Met een mooi uitzicht op de besneeuwde Mountains en eendjes op het Lake.

 

We lopen even een stukje langs het meer en zien ook nog een echte Woody Wood Pecker.

Op een lager gelegen campsite staat ook nog een oude grote schoolbus met een houtkachel erin zo te zien aan de grote schoorsteen op het dak van de bus. Het is nu 20:45 uur U.S. tijd en 21:45 uur Canadese tijd. We gaan eten klaar maken en zo dadelijk voor het eerst slapen in Alaska om elf uur. Om 24:00 uur is het nog steeds redelijk licht.   

 

Dag 15 : Vrijdag 14 mei

We staan om 07:15/08:15 uur op. De lucht is kraakhelder blauw. We gaan terug naar Haines Junction. Bij de grens verloopt alles soepel. En onderweg zien we 1 wilde zwaan, porcupine, en een echte knabbel en babbel squirell bij ons 2e bezoek aan de Rock Glacier. Als we weer op de Alaska Hwy zijn zien we nog meer zwanen en als we bij Sheep Mountain zijn zien we ca. 50 mountain sheeps ter hoogte van Kluane Lake Largest in Yukon. De laaste 200 km voor de U.S. Border word de weg slechter er zijn veel dip’s en gaten in de weg. Dit word veroorzaakt door thermofrost. De bodem is hier meters diep bevroren en nu ze er een asfalt weg op hebben gelegd smelt het ijs in de bodem onder het asfalt. Hierdoor gaat het asfalt zakken. Net voor Beaver Creek waar we ook tanken, zien we nog een Moose vlak langs de weg. Als we de grens overgaan aan Canadese zijde moeten we 30 km door niemandsland. Onderweg zien we in dit moerasachtig gebied met kleine naaldboompjes nog 2 zwanen bij een nest, een beverburcht en een Bold Eagle. Het zonnetje schijnt en de hemel is nog steeds blauw. Om 18:10 zijn we weer in Alaska en gaan gelijk op de eerste campground staan. Deze ligt 28 mile vanaf de grensovergang.  Bij Deadman Lake campground in Athabascan we maken eerst het avondeten klaar en daarna lopen we nog even naar het meer ( Chuljuud Manh Choh = Big Pike Lake ). We zien hier leuke vogeltjes en op het meer zit een visarend op het ijs. Op de campground zien we ook nog 2 x een konijn. Om elf uur gaat het licht uit.

 

Dag 16 : Zaterdag 15 mei

Half negen opgestaan M&R zijn een beetje duf we hadden het schuifje van de hordeur open laten staan hierdoor kwamen er vannacht wat irritante muggen binnen en ook de vogeltjes beginnen hier heel vroeg met hun gezang. Het word hier ook bijna niet meer donker. Marcel zit de milepost weer door te snuffelen naar leuke plekjes. We moeten vandaag wel boodschappen doen, onze voorraad is aardig geslonken door de U.S. Costums op Haines Hwy. We rijden naar Tok en onderweg zien we nog een grote vos de weg oversteken. Tok is de hoofdstad van de Dog sled race. We zien de malamutten op de parking bij de winkel achter in de laadbak zitten van een truck en M wil ze zelfs meenemen ( zo lief ) maar het blijft bij foto’s maken. Na het boodschappen doen en benzine tanken vertrekken we weer en verlaten we hier ook de Alaska Hwy. We rijden verder over de Tok cut off Hwy en deze weg is een stuk mooier dan het laatste stuk van de Alaska Hwy. Als we in de Mentasta Mountains zijn gaat het regenen drie uur en als we er weer uitrijden klaart het weer op. Onderweg zien we een grote kudde kariboes en bij de kruising Gakona ook nog een grote Moose.

 

We volgen de Copper and Chitina River en gaan bij Glennallen de Richardson Hwy 4 op richting Valdez. Net voor Coppercenter gaan we de McCarthy Road Hwy10 op naar Chitina. Dit is een mooie weg die de Copper River volgt. Nadat we de grote brug waren gepasseerd

voorbij Chitina, gaat de asfaltweg over in een gravelweg dat was vroeger een oude spoorlijn.

Hier kun je het ware schouwspel van zandverstuivingen waarnemen in de rivierbedding. We rijden al uren langs zandduinen die begroeid zijn met naaldboompje en mossen, dus als er een riviertje ontstaat slijt deze enorm uit en zeker met al dit sneeuw/ijs en gletsjerwater. We zijn in Wrangell, Saint Elias Nat. Park & Preserve en het is al zeven uur, we besluiten om op de campground in de rivierbedding te gaan staan. Dit word zandhappen met de wind die zeker 50 á 100 meter diep is uitgesleten en ca. 300 meter breed is. Alles zit hier onder het stof. In deze oase hier is alles primitief. We gaan eten klaar maken kip met Thaise curry  en broccoli met aardappels. Misschien dat we morgen de gravelweg naar McCarthy gaan rijden.

 

Dag 17 : Zondag 16 mei

Half negen opgestaan na lekker geslapen te hebben. Na een rustig ontbijtje en gelees in The Milepost besloten de gravelweg naar McCarthy niet te rijden. De onverharde weg schijnt vol te liggen met nails en we wilden niet het risico lopen op een lekke band aangezien er geen tools on board zijn voor het vervangen. ’s Ochtens nog wat rond gewandeld over de “campground” langs de oevers van de Copper River en over de brug. erg indrukwekkend landschap, alles is groot en uit gestrekt. In de zomer zit het hier vol met zalm, de fishwheels liggen op de oever, ook zit het dan vol met vissende beren. Aan de andere kant van de brug nog wat indruk foto’s van Chitina gemaakt. Veel autowrakken van oude autootjes langs de weg, de enkele huisjes die er staan zijn ook in gebruik als motel, restaurant, post office etc. Wel mooie authentieke uitstraling. Alles rijd hier in 4-wheele pick-ups rond , heeft een spijkerbroek aan , een sweater en een pet op, man vrouw zijn niet van elkaar te onderscheiden. Terug op de Richardson Hwy zuidwaarts gereden naar Valdez, bekent van de olieramp in 1989. Mooie weg, met als hoogtepunt de Thompson Pass waar nog flink veel sneeuw lag en een grandioos uitzicht over de omringende besneeuwde bergtoppen. De Worthington Glacier was ook ondergesneeuwd maar de omgeving blijft mooi. De afdaling voert langs tientallen watervallen, de één nog mooier dan de ander.

  

In Valdez wat rondgereden en door de leuke pittoreske haventje gelopen, vol met bootjes. In Valdez zelf lagen 2 RV-parks, 40 $ voor 1 nacht. Zelfs R vond dat absurd voor een grindplek midden in de “stad” Na illegaal toch even snel de watertank gevuld te hebben, en wat getankt, teruggereden waar we eerder waren geweest op de dag, tegenover Valdez, aan de andere kant van de baai aan de Dayville Road. Een soort van opgewaarderde brede parking strook waar je mag staan met je camper. Normaal betaal je hier 12 $ maar we hebben het idee dat het offseason is. We merken het wel of er iemand langs komt. Hier houdt ook de weg op en gaat verder naar de Terminal Complex voor Alaska Pipeline, het eindpunt van de 800-mile lange Trans-Alaska Pipeline. Hier gaat de olie uit het noordelijke afkomstige Artic Ocean grote tankers in. Vergezeld door drie spelende Zeeotters en wat Zeehonden kijken we nu naar de overkant tegen Valdes aan en de besneeuwde bergtoppen waar we vanmiddag eindelijk onze eerste Alaskische zwarte beer zagen, tegen de berghelling bij het RV-Park. Het is nu half negen en we zippen aan ons laatste wijntje en genieten van het mooie uitzicht en de zon die pas om ca. half elf ondergaat. Vandaag wederom mooie dag, beetje sneeuw op de bergpas, geen regen, veel zon en leuke stapelwolken en ca. 10-15 ºC. Heerlijk.

     

Dag 18 : Maandag 17 mei

Weer om half negen opgestaan egs en bacon gebakken en toen de mooie Richardson Hwy 4 weer terug gereden. Onderweg nog even wat foto’s gemaakt omdat de zon nu anders staat. Bij Gakona zagen we onze Moose van gisteren weer langs de weg staan. We gaan verder richting het noorden en volgen de Trans-Alaska Pipeline tot aan de Alaska Range. Onderweg komen we de 2e Moose van vandaag tegen en ook nog een konijn en een levende porcupine. Terhoogte van de Isabel Pass rijden we even naar de Gulkana Glacier via een gravelweg langs een gravel landingsbaan we konden niet bij de Glacier komen de weg werd te slecht en er stonden 2 idioten met hun vuurwapens te schieten op blikje. We zijn toen een paar mile doorgereden naar Rainbow Ridge Varicolored talus Slopes. We fotograferen ook nog even de   

Trans-Alaska Pipeline en alle mooie Mountains met de gevarieerde kleuren deze zijn zeer mooi als de zon er vol op staat. We keren en rijden ca. 15 mile terug naar Paxson waar we op de heen weg de duurste benzine hebben getankt ( 4.11$ per gallon) en gaan hier rechtsaf de Denali Hwy 8 op. De eerste 21 mile zijn geasfalteerd de rest ( 111 mile ) is gravel road tot op de laatste 3 mile na. We rijden gelijk door een soort toendra achting heuvellandschap met in de verte aan de rechterzijde de Alaska Range met hoogtes van boven de 12.000 ft. En dit gamma strekt zich uit in een grote boog van Cock Inlet van Mount Mckinley Massif tot de Canadese grens 650 mile verder. Links zie The Wrangell Mountains met Mount Sanford 16.237 ft. de hoogste berg. Bij Mount Wrangell komt nog geregeld stoom uit de vulkaan.          ( Pacific Rim ). Het toendra landschap kleurt nu mooi rood, oranje en bruin in de zon met hier en daar blauwe meertjes. Nadat we de weg ca. 11 mile hebben afgelegd zagen we weer een Moose en deze bleef mooi staan voor de foto ( landschap ) even verderop zagen we nog een coyote bleek achteraf, we dachten zelf of aan een vos/wolf, maar nadat we moesten wachten bij wegwerkzaamheden bij een brug over de Tangle River ging Marcel een gesprek aan met de bestuurder van de auto voor ons die ons eerder had ingehaald bij de vos/wolf en zei dat het een coyote was.

 

Marcel vraagt ook of de Denali Hwy goed te rijden is aangezien er allerlei waarschuwingsborden aan het begin van de weg staan die zeggen dat je goed uitgerust moet zijn voor extreme kou en sneeuw en dat erg geen onderhoud aan de weg was gedaan. De bestuurder zegt dat de weg al 3 weken open is en dat je alleen op moest passen bij het besneeuwde gedeelte. We wilde bij Tangle Lakes campground gaan staan op 21.5 mile maar nadat we over de brug waren zagen we alleen recreatie sites voor dagjes mensen. Toen een stuk doorgereden maar niks gevonden, dus we keren en rijden terug naar de brug en net voor de brug is een weg we rijden deze af en komen nu wel bij de campground uit. Door de borden van de wegwerkzaamheden hadden we het bord van de campground gemist. Het is alweer laat aan het worden we maken snel het avondeten klaar spaghettisaus met aardappels en een salade. We staan hier tussen de heuvels bij een meertje samen met nog een camper en een tentje. Lekker rustig. Het weer was lekker vandaag mooie blauwe lucht met het zonnetje erbij. Ik zit nog in mijn T-shirt buiten. We maken na het avondeten nog even een wandeling door de heuvels bij de campground.   

 

Dag 19 : Dinsdag 18 mei

Kwart voor negen opgestaan. Toen we om tien uur vertrokken was iedereen al weg op de campground. We beginnen aan de 111 mile lange gravelroad  naar Cantwell. Bij landmark 22.5 mile zie je aan de rechterkant in de verte Gap View dit is een gat tussen de bergen ontstaan door een Glacier, dit gat gebruiken de kariboes nu op hun trektochten. Je ziet een toendra vlakte met kleine naaldboompjes, struiken en mos en als je dan door het gat kijkt zie in de verte Mnt.Mottit en McGinnis Peak van de Alaska Range. We rijden verder en blijvend de  Alaska Range aan onze rechterzijde zien want de Hwy loopt er zo’n beetje parallel aan. Na 37 mile zijn we beland op de Second Highest Summit in Alaska, McLaren Summit. Vanaf hier kun je de McLaren River, de Alaska Range en de McLaren Glacier zien. Wat een geweldig uitzicht, hier rennen ook Ptarmigan’s rond ( hoen ). Er ligt hier nog veel sneeuw de weg is ook nog maar net drie weken open. Na 41 mile zien we een palsa die gedeeltelijk is ingestort. Een palsa is een kleine verheffing in een permafrostbodem, ontstaan door de hydrostatische druk van bevriezend grondwater. Palsa's ontwikkelen zich in gebieden waar het minstens 120 dagen per jaar kouder is dan -10 graden Celsius. Ze vormen over het algemeen in hoogveengebieden in toendra's. Het woord 'palsa' stamt uit het Samisch en betekent 'een verhoging in een moeras'.

 

Als we ca. 50 mile hebben gereden zien we groep kariboes en een Moose lopen, we zien ook veel beverburchten en koppels Trompetter Zwanen die dus ook trompetteren. Het is geweldig mooi hier en je blijft foto’s maken. We rijden nu over een esker ridge. Een esker is een lange, kronkelige bergkam van gelaagde zand en grind, voorbeelden die voorkomen in gletsjers en vroeger glaciated regio's van Europa en Noord-Amerika. Eskers zijn vaak enkele kilometers lang en, vanwege hun eigenaardige gelijkmatige vorm, zijn een beetje zoals spoorweg taluds.

En dit is een van de mooiste van Noord Amerika.

 

Verderop zien we nog een Moose en een boomklimmende porcupine. Bij 79 mile gaan we de Susitna River over nadat we noodlesoup hadden gegeten bij het begin van de houten/stalen brug. Het is een brede zand rivier die veel ijswater vervoerd en brokken ijs welke je tegen de peilers van de brug hoort botsen. Het uitzicht is overweldigend, toendra vlaktes met op de achtergrond de Alaska Range en meertjes. 15 mile verder komen we uit bij wat huisjes en een start en landingsbaan voor kleine vliegtuigjes net voor de Vadez Creek Mine. Je hebt hier ook een Viewpoint en we lopen over een ca. 600 meter lang pad er naar toe. Je komt uit op een heuvel en dan hebt je een geweldig uitzicht over de uitgestrekte toendravlakte de Susitna River , Mount Deborah en Mount Hess. Het word al laat en we besluiten om de nacht door te brengen op Brushkana campground bij mile 104 aan een riviertje. Als we er aankomen zijn we de enigste op de campground. Morgen rijden we de laatste 30 mile van de Denali Hwy Marcel is alweer een lekker aan het koken. Na het eten maken we nog een wandeling op de campground en langs de rivier af, en zijn we daarna gaan rummikubben.   

  

Dag 20 Woensdag 19 mei

Om tien uur rijden we weg om de laatste 30 mile van de Denali Hwy af te leggen. Het zonnetje schijnt weer heerlijk met wat kleine wolkjes in de lucht. We gaan er weer fris tegenaan aangezien we ons gisteravond nog voor het eerst in de camper gedouchte hebben. Dit was voor ons weer een nieuw ervaring en best lekker. Het word gelijk weer stofhappen en we hebben nu links en rechts van ons bergen en toendra achtige vlaktes met veel bosbessen en naaldboompjes die ze hier taiga noemen. Na 20 mile te hebben gereden krijgen we voor ons uitzicht op Mount McKinley 20.320 ft. Deze is mooi besneeuwd en heel goed zichtbaar, hij ligt in het Denali N.P. waar we als we getankt hebben en de levensmiddelen voorraad weer hebben aangevuld naartoe rijden. Bij Cantwell getankt ( 3,95$p/gallon ) en boodschappen gedaan. We rijden nu de George Park Hwy op ca. 27 mile naar Nenana Canyon. We mogen hier 65 mile/h rijden maar dat zijn we niet meer gewent dus we tuffen met 50 mile/h rustig door. Het word nu steeds drukker op de weg en we komen veel touringcar bussen tegen. Als we bij de Entrance van het park aankomen willen we gelijk al weer weg, het is hier zo druk en commercieel, hebben we nog nooit bij een N.P. gezien. We gaan even naar het Visitor Centre voor de info en kijken wat de toegang kost ( 2 pers.+ camper + 1 overnachting = 48 $ ). We besluiten dit toch maar te doen. We mogen t/m vandaag nog met eigen vervoer het park in rijden, vanaf morgen is dit alleen nog toegestaan met de touringcar bussen van het park zelf.

 

We rijden gelijk het park in en beginnen aan de 30 mile lange route. Na een paar mile door het naaldbos zien we onze eerste Moose bij een parking, veel mensen zijn foto’s aan het maken wij tuffen rustig verder. Bij een riviertje zien we veel auto’s stilstaan en we zien hier mama Moose met net 2 pasgeboren kalfjes ze staan nog wankel op hun pootjes ze moeten gisteren of vandaag geboren zijn, en mama moest ze voort duwen. We rijden verder langs de Mountains en toendra gebied, alles ziet er hier nog rood/bruin uit het moet nog allemaal weer gaan groeien en bloeien. Bij Savage River loopt een kariboe door de rivierbedding en er staat een Patrol Cabin langs de weg, hier moeten we stoppen en krijgen we te horen dat we voor elf uur terug moeten zijn want dan gaat de weg dicht voor al het verkeer vanaf morgen.

 

We rijden door tot de Teklanika River en zien onderweg alleen meeuwen en 1 roofvogel. Als we terugrijden zien we voor het dal bij de Patrol cabin ca. 6 kariboes lopen maar bij de brug voor de Patrol cabin is het ook heel druk en de parking staat vol met mensen en auto’s, ze staan naar de berghelling voor ons te staren. Wij moeten even zoeken en zien dan eindelijk waar we voor gekomen zijn. Er lopen 2 Grizzly beren over een wandelpad tegen de berghelling aan het zijn moeders en een 2 jaar oud jong. We kunnen ze een hele tijd nog volgen tegen de berghelling maar dan verdwijnen ze achter een heuvel, Marcel is helemaal happy. We zien hier ook nog langs het pad van die sneeuwhoenen en ook nog een Artic groundsquirrel. We rijden verder terug en onze kariboe staat nog steeds in de rivierbedding en een stukje verderop zien we er nog 2 waarvan er eentje een groot gewei heeft. We rijden de Savage River campground op waar we de nacht gaan doorbrengen, het is hier al behoorlijk druk dus snel een plekje inpikken en eten klaar maken. Om acht uur gaan we nog even een wandeling maken, sta ik mijn jas aan te doen in de camper zie ik in de achteruitkijkspiegel op onze camp site in de achtertuin een grote Moose staan. Tijdens de wandeling zien we nog een Artic Rabbit.  

 

Dag 21 : Donderdag 20 mei

We zijn om kwart over negen uur opgestaan. Vannacht heeft het een beetje geregend en het is nu bewolkt maar het zonnetje probeert erdoor te komen maar moet toch nog iets beter zijn best doen. Marcel is het ontbijt vergeten in te kopen dus we krijgen noodlesoup en de koffie is ook al 2 dagen op Grrrrr. Het zonnetje komt er steeds beter door dus we besluiten om naar Savage River terug te rijden waar we gisteren de Grizzly beren hebben gezien. Daar willen we een wandeling gaan maken langs de rivier. We parken de camper voor de Patrol cabin en beklimmen eerst de rots voor de parking. Hier krijg je een mooi overzicht van de vallei en de rivier. Als we langs de rivier lopen zien we gelijk een paar Artic hoenen en verderop zien we aan de overkant van de rivier op de top van de berg een aantal Mountain Sheep lopen geheel wit met grote horens. We worden ook nog begroet door een Artic groundsquirrel. Aan het einde van deze looptrail gaan we het bruggetje over waar we nog een pad zien wat over de rotsen verder gaat langs de rivier, dit pad lopen we ook nog een stuk af en komen uit bij een gletsjer riviertje aan de overkant van de rivier. We pauzeren hier even en zien dat de groundsquirrel erg actief zijn met het verzamelen van nieuw nestmateriaal. Ze hebben geen aandacht voor ons dus we kunnen gemakkelijk wat foto’s maken. Als we verder lopen gaat de rivier steeds dieper onder ons door en word het nu echt een kloof in de rotsen. Op een gegeven moment lopen we langs een overhellende rots die behoorlijk stinkt naar schapenpies en poep, die zullen hier dan wel vaker liggen om zich op te warmen tegen de rotsen. Een stukje verder kom je uit op het hoogste punt langs de rivier en hier heb je een mooi uitzicht over hoe de rivier in het rotslandschap verder gaat. We maken hier een paar foto’s en keren om. Als we een klein waterval stroompje oversteken komen we 2 ruziënde groundsquirrel op ons af. Een van de twee valt bijna in het water, we kijken het geruzie nog even aan en ik loop verder. Marcel blijft nog even staan en komt dan blij naar mij toe gelopen en zegt dat een van de twee groundsquirrel zijn schoenveter wilde pakken. We lopen verder en in een uitsparing in een rots zien we een Hoary Marmot zitten, die hadden we nog nooit gezien. Hij was niet bang en liet zich goed fotograferen. Aan het einde van het pad zagen we nog een groep mountain sheeps.

 

Om één uur waren we bij de camper we eten even wat en rijden dan terug naar het toeristen centrum waar we even boodschappen doen en ik Marcel trakteer op een large Milkshake         ( suikerbom ). We gaan nog even hier op een bankje in de zon zitten. En dan beginnen we aan onze aftocht uit dit wel heel erg toeristisch N.P. We rijden de George Parks Hwy op in zuidelijke richting naar Anchorage. Wat is dit een mooie weg je rijd op een gegeven moment op een soort plateau en je ziet om je heen alleen maar Mountains, waarvan Mount McKinley de mooiste is met zijn aparte wit/blauwe kleur. Onderweg zien we nog een kudde kariboes in het gras liggen. We rijden drie campgrounds af in Denali State Park en besluiten om op de laatste te blijven staan voor de nacht. Deze ligt wat verder van de weg af in een bos, terwijl de tweede een mooi uitzicht had op Mount McKinley. Het is vijf uur en we lopen nog even een rondje over de campsite er is hier niemand en je kunt nog solliciteren voor camphost. Om zes uur gaan we eten spaghetti chili con carne en fusilli.

 

Dag 22 : Vrijdag 21 mei

Negen uur opgestaan en eitje gebakken. Om elf uur verlaten we de campsite en vervolgen de George Parks Hwy richting naar Anchorage. Bij mile 134 stoppen we even voor een view op Mount McKinley deze staat er nu mooi bij met de heldere blauwe lucht. Er is geen wolkje te bespeuren. We rijden verder en vanaf Willow merken we dat het drukker word op de weg. Rond twee uur zijn we bij Anchorage en rijden we over een driebaans autoweg dit is even wennen. We gaan dwars door de stad heen en komen nog in een traffic jam terecht veroorzaakt door een Moose die midden in de stad de autoweg overstak en een woonwijk in liep. Je moet hier in Alaska en ook in Canada goed opletten voor deze beesten want ze zijn zwaar en heel dom. We doen bij Walmart boodschappen en rijden even naar Cruise Amerika om te vragen of de olie ververst moet worden omdat het display dit aangeeft ze zeggen dat dit kan wachten totdat we de camper moeten inleveren. We vragen gelijk even waar we hem het beste kunnen wassen en krijgen een adres. We rijden verder via de Seward Hwy 1 en het word bewolkt en het gaat harder waaien. Waar we voor Anchorage het idee hadden dat het groener en warmer zou worden, word het hier weer wat kouder en er ligt zelfs sneeuw tegen de bergen. We rijden langs de kust met links de bergen waar je van alles kunt doen en bezichtigen en aan de ander kant heb je de Turnagain Arm van Cock Inlet waar de Beluga’s moeten zitten. Op sommige plekken heb je een eb en vloed verschil van 10 meter. Je kunt ook de zandafzettingen die de rivieren aanvoeren vanaf de bergen goed zien ( Quicksand ). We zien geen Beluga’s en slaan na 48 mile rijden rechtsaf nadat we nog even gestopt waren bij wat native people die in de rivier stonden met schepnetjes vissen te vangen ( kaarsvissen ). Ze scheppen in een korte tijd best veel vissen uit de rivier. We rijden de Whittier/Portage Glacier Acces Road op en na 4,3 mile besluiten we om hier op de Willawaw campground te gaan staan, deze is nog officieel niet open maar het is er al druk. De mooiste plekjes zijn al bezet met een mooi uitzicht op de Glacier. Gelukkig kunnen we nog net 1 plekje vinden. Na het avondeten kalkoen met broccoli, aardappels en een kaassaus gaan we nog even een wandeling maken maar we kunnen van hieruit niet bij de gletsjer komen. 

 

Dag 23 : Zaterdag 22 mei

Half negen opgestaan en het was koud vannacht we hebben nu een blauwe hemel met een paar kleine wolkje. Na het ontbijt gaan we de 1 mile verderop  gelegen Byron Glacier bezoeken. De camper zetten we op de parking en lopen het pad op waar de trial begint naar de gletsjer. Al na enkele yards lopen we al in de sneeuw maar des te hoger we gaan des te hoger de sneeuw op het pad word er ligt nu zo’n 3 ft op het pad maar gelukkig is het bevroren en kunnen we in de voetsporen van onze voorgangers nog redelijk vooruit. Net voor een bruggetje zit er een diep gat in de sneeuw waar we overheen moeten springen, er loopt een slootje in het gat, ja dat heb je als je op een gletsjer loopt dan moet je goed oppassen. We moeten steeds verder door de sneeuw ploeteren en om de grote rotsen heel lopen die door de gletsjer zijn voortgestuwd. We klimmen verder naar boven totdat we niet verder kunnen. We hebben een mooi uitzicht op de gletsjer en de bergen er omheen, jammer dat er rond de bergtop een wolkje blijft hangen. Na een half uur gaan we weer terug naar de camper, maar de zon begint zijn werk te doen en we zakken geregeld door de bevroren sneeuw. De jassen en truien gaan uit zo warm word het nu al. Als we terug zijn kunnen we onze sokken en schoenen uitwringen die zijn zeikenat geworden.

 

Na een korte pauze rijden we 200 m verder naar het Portage Lake waar nog veel ijsschotsen op liggen afkomstig van de Portage Glacier maar die heeft zich jammer genoeg al heel ver land inwaarts terug getrokken. De ijsschotsen hebben in het zonlicht een mooie felblauwe kleur. Nadat we even over het kiezel strand hebben gelopen rijden we door onze eerste Alaska tunnel naar de overkant van waar we de gletsjer beter kunnen zien. Even bij het Visitor Centre een poeppauze gehouden daarna rijden we terug naar de Seward Hwy en gaan zuidwaarts richting Seward.

 

Onderweg stoppen we bij een grote parking waar allemaal stoere mannen met 4x4 trucks en snowscooters bezig zijn hun snowscooters klaar te maken voor een avontuur op de grote sneeuwvlakte waar we nu op staan. Er staat ook een leuk oud grijs geverfde schoolbus met klapdeurtje en een bankstel buiten waar een husky/malamoet mix op zit die dienst doet als camper. Er ligt hier veel sneeuw en dit hadden wij niet verwacht hier in het zuiden. Het is gaaf om de mannen met de snowscooter te zien scheuren over de vlakte. We rijden verder en onderweg kijken we nog even bij wat campgrounds waar we eventueel kunnen staan.

We rijden net voor Seward naar de Exit Glacier ( 7 mile ) deze weg is net als de Seward Hwy een hele mooie weg, en zeker nu met de zon en blauwe hemel waarbij de besneeuwde bergtoppen nog beter tot z’n recht komen. Als we boven aankomen op de parking staat de zon net achter de gletsjer dus voor goed foto’s moeten we morgen terug komen. We besluiten om op onze strakke low sugar bumps in een razend tempo naar boven te lopen. We zien dat de gletsjer zich in 12 jaar tijd behoorlijk heeft terug getrokken maar hij blijft wel mooi om te zien. Op de weg terug komen we hijgende high sugar bumps tegen die zelfs al om willen keren omdat ze niet meer kunnen. Terug op de parking besluiten we nog 1 mile verder te rijden naar een campground, toen we hier aankwamen was het niks. Dus we keren en rijde ca. 20 mile terug naar de 2e campground waar we al even op de heenweg gekeken hadden en gaan hier op met een mooi uitzicht in een uitgedund bos staan. Misschien gaan we morgen hier een lange wandeling maken.

 

Maar nu gaan we eerst even lekker eten in ons eigen  RV- restaurant met bosview en op het menu staat Kaas Kalkoen met Potatoes en Broccoli  en een ijsberg/Feta salade met gerijpte tomaten gemarineerd met olijven,oregano en citroensap. Dit alles word bereid door chef kok M. die al drie weken de lekkerste gerechten klaar maakt ook als hij geen koffie heeft gehad en een beetje Sjors moe is. Het is half tien en de hemel is nog zo blauw boven de bergtoppen geweldig.    

 

Dag 24 : Zondag 23 mei

Acht uur opgestaan, het was weer eens lekker koud vannacht maar het zonnetje staat alweer lekker te schijnen boven de bergtoppen. Ik maak koffie klaar en bak een eitje en na het ontbijt rijden we terug naar de Exit Glacier om wat betere foto’s te maken. Eerst gaan we via de Upper Loop Trial maar na een steile klim en door 3 ft off snow ploeteren moeten we opgeven en komen we niet op de eindbestemming aan, we keren om en moeten het eerste stuk van de trail terug voorzichtig afdalen door de snow en het bos met de steile afdaling en de watervallen die ons pad kruisen. We lopen nu het pad wat we gisteren ook al hebben gelopen naar de voet van de gletjser, de zon staat nog redelijk goed voor een foto maar er zitten wat wolkjes in de lucht. Om half één zijn we terug bij de camper.

 

We rijden naar Seward en het is hier best druk, er is hier namelijk net een Cruise schip van de Holland Amerika lijn ( De Statendam ) in de haven aangemeerd. Ook is er dit weekend een Jamboree voor padvinders hier in Seward en geven de Life Guards in de haven een demonstratie met boten en een helikopter leuk om te zien. Via de hoofdweg rijden we naar het eind van Seward waar we via de Lower Point Road uitkomen aan de kust van Resurrection Bay. Dit is een stoffige gravelweg en als we deze oprijden zien we bij een klein bedrijventerrein opeens een grote groep Zeeleeuwen in het water rusten/spelen en ook nog vrij dicht bij de kust. Zien we toch nog nieuw wildlife op onze laatste volle vakantiedag. We volgen de  kustlijn en aan het einde van de weg lopen we nog even het kiezelstrand op daarna rijden we terug naar Seward en gaan hier even in het haventje rondlopen. We zien een visser die een platvis heeft gevangen van 60 pond en deze aan het fileren is op daarvoor speciaal gebouwde roestvrijstalen tafels.

 

Na dit bezoek besluiten we de Skilak Lake Loop Road te rijden langs de Sterling Hwy ca. 58 mile vanaf Seward. Hier bevind zich de hoogste concentratie Brown Bears van dit schiereiland. Onderweg komen we onze Moose van de heenweg weer tegen alleen nu 3 meter vanaf de weg. Als we de Sterling Hwy oprijden komen we veel dagjes mensen tegen die terug rijden naar Anchorage. Na 21 mile bereiken we de Loop en gaan we 19 mile door een bos met aan de linkerkant het grote Skilak Lake dat een turquoise heeft. We rijden alle campgrounds af en besluiten terug te rijden naar de 1e waar we een leuk plekje hebben gezien op een heuvel. Als we aankomen na 8 mile terug te zijn gereden is deze gelukkig nog vrij. Achter de site ligt een grote rots die lopen we op en vanaf hier heb je een mooi uitzicht over het hele gebied.

 

Ik loop naar beneden en breng de envelop met de campsite fee naar de brievenbus. Ik ontmoet hier de campground host en maak even een babbeltje met de oude man, hij zegt dat ze de afgelopen drie weken pas 1 beer hebben gezien op de campground. Als ik terug loop en bij de camper aankom zit M blij naar buiten te kijken en zegt dat ik gelijk de rots weer op moet lopen want hij heeft wat gezien. Er staat zo’n 30 m vanaf de open plek tussen de naaldbomen een Moose met een kalfje van een paar dagen oud. Heel leuk om te zien maar mama Moose vind het maar niks dus we laten ze met rust en gaan terug naar de camper. We maken het laatste camper avondeten klaar onder het genot van een wijntje welke we nog snel onderweg hadden gekocht want alles is hier toch open op zondag. Na het avondeten de rugzakken al gedeeltelijk ingepakt.  

 

Dag 25 : Maandag 24 mei

Acht uur opgestaan. Na het ontbijt even snel afscheid genomen van mama Moose en het kalfje en om half tien rijden we weg. Nadat we 1 mile over de Skilak Lake  Loop rijden stak er nog een Moose over dat kon papa wel eens zijn. Toch nog leuk zo’n laatste dag. Na drie mile rijden we de Sterling Hwy op richting de Seward Hwy en dan gebeurt het dan toch, eindelijk een Grizzly Bear die loopt langs de weg in de berm aan de linkerzijde van de weg en als wij bijna voorbij rijden gaat hij op zijn achterpoten staan met zijn voorpoten de lucht in, het lijkt er wel op dat hij ons uitzwaait en hij verdwijnt vrij snel weer het bos in. Onze dag kan echt niet meer stuk! We rijden de 21 mile lange weg tot aan de kruising met de Seward Hwy  met een big smile op onze gezichten. We gaan hier linksaf richting Anchorage en moeten dadelijk weer de besneeuwde Mountains over. Bij Portage staan de visser weer te vissen met hun schepnetjes bij de brug en ter hoogte van Twenty Mile River zien we nog een Bold Eagle. We stoppen 1 parking voor The Bird Point Scenic Overlook om daar nog een Beluga te spotten, maar helaas het is nu eb en van de brede rivier is nu nog maar een klein stroompje over en de Turnagain Arm is verandert in een grote modder/zand vlakte met hier en daar grillige vormen.

 

Rond half één zijn we in Anchorage eerst even tanken want we hebben nog maar voor 14 mile benzine in de tank zitten. Dan eten we de spaghettisaus op samen met wat boterhammen en rijden dan naar het Coastel Inn Hotel en droppen daar onze bagage. We rijden 7 mile terug en gaan naar de door Cruise Amerika aanbevolen wasstraat. En wat is onze camper vies we krijgen de opgespatte teer en de dooie insecten er niet goed vanaf en zelfs het zand van de wieldoppen gaat er niet goed af. Na 1 ¼ uur vinden we het wel welletjes en rijden om kwart over drie naar Cruise Amerika een ½ mile verderop. De camper word geïnspecteerd en goed gekeurd. We geven nog even alle gebreken door zoals het rammelen boven de rechter portier, de lekkage, de deur naar de leefruimte, de afvoer van de afvaltank, het linker voorwiel en de led verlichting binnen. We rekenen de 1450 extra gereden mile af voor 230 $. We hebben in totaal 4450 mile gereden. De taxi word gebeld en we wachten buiten op een bankje lekker in het zonnetje tot de taxi komt en nemen afscheid van onze Bling Bling U.S.A.

 

Terug bij het hotel betalen we 18.50 $ voor de taxi. We lopen gelijk door naar het meer voor het hotel. Het ligt hier vol met propeller watervliegtuigjes die aangemeerd liggen aan de kant van het meer en bij ieder vliegtuig staat een houten schuurtje ( tuinhuisje ). We lopen nog even naar het vliegveld om te checken of er niks verandert is in het vluchtschema en kopen nog een souvenir. Terug bij het hotel gaan we op het terras zitten het is Happy Hour en alles is voor de helft van de prijs. We drinken en paar biertjes en eten wat chickenrolls, wings en tortilla chips. Om tien uur gaan we slapen althans dat gaan we proberen met al die opstijgende en landende vliegtuigen.

 

Dag 26 : Dinsdag 25 mei

We staan om half zes op snel even wassen en een boterham gaan we om tien over zes met de shuttle bus naar het vliegveld. Inchecken was zo gebeurd en om kwart voor zeven zitten we alweer te wachten. Het vliegtuig vertrekt gelukkig op tijd om acht uur, en dit is de mooiste vlucht die we ooit hebben meegemaakt. We zitten aan de linker zijde van het vliegtuig en we hebben de eerste 2 ½ uur alleen maar naar buiten zitten kijken de hemel was kraak helder en we konden alles onder ons goed zien. Het uitzicht was geweldig over het landschap van besneeuwde Mountains, gletsjers de ene nog groter als de andere ongelofelijk om te zien.

Na 6 ¾ uur vliegen komen we aan in Minniapolis waar we om 19:40 uur lokale tijd zouden vertrekken. Alleen er was een Thunderstorm en een plassende oma die roet in het eten gooide. We kregen 45 minuten vertraging. Na wat kleine turbulenties was de vlucht naar Amsterdam vrij rustig.

 

Dag 27 Woensdag 26 mei

Om half twaalf landen we weer in ons geliefde landje en om kwart over twaalf zitten we in de intercity naar ’s-Hertogenbosch waar we de treintaxi naar huis nemen en om kwart voor twee onze geweldige vakantie er helaas weer op zit. Wat een avontuur, wat een wildlife, wat een geweldige hoek van de wereld!!! A dream came true, op naar de volgende!