Na zaterdag camper Toos opgehaald te hebben (onze nieuwe Fiat Ducato BlingBling uit 1992), besloten om vandaag een reisje Sardinië te boeken. Gisteravond wisten we zeker dat we naar de Pyreneeën en Noord Spanje gingen, of ging het toch de kust van Kroatië worden. Enfin, na vanochtend diverse webcams te hebben bekeken van gebieden in Europa en de weersverwachtingen, toch maar besloten om terug te keren naar bella Sardinia. In september 2008 zijn we al met BlingBling de kust afgegaan, en dat beviel goed, nu willen we ook wat meer het binnenland in.

 

Snel vanochtend nog even via internet een overtocht Livorno-Olbia geboekt, de laatste spullen in Toos gelegd, nog even langs schoonzus waar Ma Janssen ook was om Toos te showen, en wegwezen! Zo’n eerste dag is het altijd weer even wennen, en dit word de eerste vakantie met Toos, dus het is nog veel schuiven met spulletjes om het praktisch ingedeeld te krijgen.

 

Vandaag verder weinig bijzonders gebeurd en na de grens overgegaan te zijn bij Venlo, doorgetuft richting Zwitserland om uiteindelijk zo’n 30 km boven Basel op een parking langs de Duitse autobaan uit te komen. We hadden nog bij een officiële camperplaats in Bad Krozingen gekeken, bij één of ander thermalbad, maar dat was bijna 10€ voor een drukke staplek en niet veel soeps. Het viel wel mee met de drukte op de weg, ook omdat half Nederland nog een kater heeft van het verlies van gister tegen Denemarken in de groepsfase van het EK, en Duitsland gewonnen had van Portugal. Wel nogal wat wegwerkzaamheden in Duitsland gehad. Onderweg een paar flinke hoosbuien over ons heen gekregen, maar Toos is gelukkig waterdicht. Om 23:30 ging het licht uit, beiden moe.

 

Dag 2 : Maandag 11 juni

Vannacht heeft het zowat de hele nacht flink geregend, meteen goede vuurdoop voor Toos, maar alles was netjes kurkdroog. Na ons eerste ontbijtje in Toos zijn we rond 10 uur weggereden. Door Zwitserland ging het soepel (tolvignet gekocht), voor de grens met Italië stond echter een rij. Gelukkig was er een aparte rij voor campers en bussen, dus op een gegeven moment kwam er wat vaart in. Wel werden wij en Toos door een snuffelhond geïnspecteerd, die aansloeg bij de emmer met salamiworst. Gelukkig was die cocaïnevrij dus konden we weer verder. Bij Milaan waren we net de spits voor, dat ging dus ook soepel, en via Parma daalden we af over een mooie, bochtige snelweg door de bergen naar de kust. Bij La Spezia kwamen we bij de zee uit, en vanaf daar was het nog een stukje zuidwaarts langs de kust naar Livorno. Een niet echt bijzonder stukje, we hadden gehoopt op een leuk plekje aan het strand waar we wat eten konden klaarmaken, maar overal was het betaald parkeren of verboden voor campers. Bij Tirrenia nog even langs een camping gereden die volgens het camperforum wel goed moest zijn en ideaal als overnachtingsplek indien je ’s ochtends de boot moest hebben. Besloten om alvast maar even verder naar Livorno te rijden om in de haven te kijken waar we morgenochtend moesten zijn. Na wat gezoek en rondvragen, bleek dat we al het haventerrein op mochten en op een apart gedeelte voor campers konden blijven overnachten. Het was inmiddels al weer 8 uur geweest, dus dat maar gedaan. Na nog even wat Chinees opgewarmd te hebben, en een kort rondje gelopen te hebben over het haventerrein, zijn we om 10 uur gaan slapen, allebei weer erg moe. Morgen vertrekt de boot om 8 uur 's ochtends dus we moeten vroeg op. Het is lekker weer, niet te warm, en de camperplek is, ondanks dat we tussen de boten en een rangeerterrein staan, lekker rustig. Het staat wel vol met campers, maar alle oudjes liggen er vroeg in. Morgen eindelijk op de bestemming.

 

Dag 3 : Dinsdag 12 juni

Na een rustige nacht om 6 uur opgestaan, even opgefrist en alvast op de parking bij de boot gaan staan. Daar wat gegeten en om 7:15 konden we de boot op. Het waait behoorlijk, om ons heen alleen maar donkere luchten, we zijn benieuwd of het rustig blijft op zee. Op de boot een plekje gezocht waar we aansluiting voor elektriciteit hebben om het verslag te kunnen typen. Na bovenstaande getypt te hebben toch maar even een rustiger plekje gezocht op het achterdek, het schommelt namelijk behoorlijk en we werden beiden een beetje misselijk. Na een uurtje achter op het dek ging het al stukken beter en was het geschommel bijna weg, dus maar weer naar binnen, waar we nu aan het hangen zijn. Nog een uurtje en dan zijn we er al!

 

Dat uurtje duurde toch wat langer dan gedacht. We kwamen uiteindelijk ruim over drieën aan in Olbia, toch nog 7 uur onderweg geweest. Het laatste stuk lekker in de wind op het achterdek gezeten, wel wat verbrand want de zon schijnt behoorlijk sterk en door de harde wind merk je daar niks van. Vanaf Olbia rijden we direct eerst even naar een onverharde parkeerplaats bij een strandje bij Portisco. Hier hebben we in 2008 de eerste en laatste nacht gestaan, ideaal plekje voor wederom de laatste nacht zo dicht bij Olbia indien je de boot heel vroeg moet hebben, en dat moeten we op de terugweg. Het is ons nog steeds niet duidelijk of je er nu wel of niet mag staan, er staan borden dat je moet betalen, maar de hefboom stond nog steeds op standje 2008, open dus. We willen hier wat bammetjes klaar maken en dan nog wat verder rijden. Marcel was alleen niet zo slim. Toen ie in z’n tuttasje greep om Labello te pakken, zat daar een scheermesje tussen, samengevat: stukje van de vingertop af, bloeden hield niet op, stiekje om heen gedaan, bloeden bleef door gaan, vinger wit en blauw, marcel naar binnen en marcel ff 30 seconden buiten westen, Roy in paniek want marcel deed raar en zelfs ff mond-op-mondbeademing gegeven. Marcel kwam weer bij en wist van helemaal niks en vond dat Roy maar raar deed. Kortom: ff knock-out geweest, is 'm nog nooit gebeurd. Gelukkig hield het bloeden uiteindelijk na een uur op en loopt Marcel nu met een MickyMouse verbandje rond. Het stelde allemaal niet zo veel voor, maar je beseft wel dat je enkel op elkaar bent aangewezen indien er wat mis gaat op afgelegen plekken.

 

Na dit avontuur de weg vervolgd naar een plekje waar we in 2008 twee nachten hebben gestaan, Punta li Canneddi, aan de westkust net boven Isola Rossa. Dus een stukje door het binnenland, over de bochtige weggetjes en door ‘berg’-dorpjes. Luogosanto was zo’n leuk bergdorpje. Bij Punta il Canneddi aangekomen helemaal naar boven gereden, laatste stukje is wat hobbelig, maar we staan op hetzelfde mooie plekje als eerder. ’s Avonds Griekse ballen met fusili gegeten en nog een stukje naar het strand gelopen. Daar hebben we in 2008 gesnorkeld, maar de zee is door de harde wind veels te ruw, en ondanks dat het lekker warm is (niet tè) staat er toch een frisse zeewind. Na een glaasje rode wijn vielen rond 10 uur de oogjes langzaam dicht en zijn we lekker gaan slapen.

 

Dag 4 : Woensdag 13 juni

Na een nacht eindelijk redelijk slapen rond 9 uur opgestaan en ontbijtje gemaakt. Het zonnetje schijnt lekker, hier en daar wat wolken, flinke zeewind, het is goed te doen. We moeten wel uitkijken dat we niet flink gaan verbranden want de koppetjes zijn al rood. Het uitzicht is mooi hier, over een aantal baaien met veel rood/geel/oker gekleurde rotspartijen en baaitjes met azuurblauw water. Hier en daar zie je torentjes staan, de oude Nuraghe. Omdat de afgelopen eerste dagen best druk en vermoeiend waren, doen we het vandaag rustig aan. Ik werk het verslag bij en ga zo wat lezen in de LP van Sardinie in PDF formaat, ideaal deze oude laptop die we via een omvormer voorzien van stroom, Roy loopt wat rond. Het is nog wel wennen qua indeling, maar dat komt wel goed. Toos is ieder geval praktisch en heeft vele pluspunten. Een uitgebreidere opsomming van Toos en haar goede eigenschappen volgt nog wel later…

 

Na wat inlezen en Roy z’n wandelingetje werd het toch tijd om wat verder te rijden. We wilden wat meer van het binnenland gaan zien, dus besloten om weer van de kust af te gaan. Via Trinità d’Aguitu rijden we naar Tempio Pausania. Een oude Romeinse stad met een centrum met nogal wat kerken en wat romeinse verswaterbronnen waar we de waterkannen hebben gevuld. Net ten zuiden van het stadje was ook nog een mogelijkheid om bij een bron schoon drinkwater te krijgen, handig dit soort plekken. Dit stuk was een mooie route waar je o.a. door de Valle della Luna rijd, een gebied met allerlei steenhopen geerodeerd door de wind. De weg slingert door de heuvels heen en het is overal opvallend groen met m.n. kurkeiken en veel tamme kastanjes. De rest van de begroeiing is tamelijk droog, het heeft zo te zien lang niet meer geregend.

 

Na het water tanken rijden we verder richting Lago de Coghinas, waar we een aantal onverharde weggetjes inslaan op zoek naar een leuk plekje aan het meer. Helemaal aan het begin van het meer gaat een zandweggetje langs de oever maar helaas, vanwege te laag hangende takken, kunnen we niet helemaal tot het einde komen waar een mooi plateau is met geweldig uitzicht over het meer en in de verte een grote brug. We besluiten wel aan dit zandweggetje te blijven staan, want vooraan zijn wat plekken onder kurkeiken bij een vlak stuk groen. Roy gaat meteen aan de slag met het avondeten (kipsaté) en ik speel wat in de zon met de wereldontvanger. Vanavond is het de tweede ronde in de poule van het EK en we hopen dat we dit kunnen volgen via een verstaanbare zender. Helaas komen we niet verder dan een Italiaanse zender, maar ‘goal’ klinkt in veel talen hetzelfde. Dus na het eten lekker nog even in het zonnetje en alvast naar Portugal-Denemarken luisteren welke eindigt in 3-2. Zometeen mogen wij, NL moet winnen van DL om nog een kans te maken. Met een flesje rode wijn maken we er een spannende avond van, fingers crossed. 

 

Dag 5 : Donderdag 14 juni

Helaas opgestaan met een flinke kater (figuurlijk), NL heeft gisteravond verloren tegen DL. Maar goed dat we niet thuis gebleven zijn, we missen nu niks meer. Kortom, verder met de dagelijkse sleur. Een beetje ontbijten, een beetje lezen en daarna wat smelly lichaamsdelen gewassen via de buitendouche, toch ook wel weer erg handig. Rond het middaguur besloten we maar weer eens een stukje te gaan rijden, verder het binnenland in. We volgden hierbij de route over slingerende bergweggetjes door eikenbossen via Oschiri, Pattada, Osidda, Bitti en Orune naar de wat grotere plaats Nuoro. Onderweg wederom de watertanks bij een bron gevuld en ff lekker de kop onder de koude straal gehouden. Het is lekker warm maar goed te doen buiten, ’s avonds koelt het wel snel af. De bergdorpjes waar we doorheen rijden zijn allemaal leuk en klein maar lijken wel uitgestorven. Af en toe zie je eens iemand, maar het zijn toch vooral schapen, koeien en varkens die je overal, al dan niet loslopend, tegen komt. Het landschap zelf is mooi, maar niet heel erg afwisselend, m.n. bos, rotsen en droge weilanden. Vanaf Nuoro vervolgen we de weg naar het zuiden, via Oliena, Orgosolo, Mamoiada en Fonni komen we al slingerend aan bij het Lago di Gusana. Hier rijden we wat op en neer want het is inmiddels al weer half 7 en we willen een plek vinden om te staan. Uiteindelijk komen we uit aan de westkant waar een weggetje afdaalt naar een stuwdam. Halverwege is een afgesloten hek, maar een paar honderd meter ervoor is een plateautje waar we mooi met de camper kunnen staan. We kijken over een kloof uit dus wat het uitzicht betreft hebben we niet te klagen. Na de kipsaté van gister opgewarmd te hebben is het nog even verslag bijwerken, wijntje drinken en zo slapen, we zijn allebei best wel weer moe.

 

Dag 6 : Vrijdag 15 juni

Na wat ge-sms met het thuisfront, blijkt dat NL op het EK toch nog niet definitief is uitgeschakeld. Bij winst zondag op Portugal met meer dan 2 doelpunten verschil, en winst van DL tegen DK, zijn ‘we’ door. Maar we denken niet dat ze het gaan redden. Vandaag ieder geval besloten weer richting de westkust te rijden, want het ‘berg’-landschap valt ons wat tegen, veel van hetzelfde en het zijn meer grote heuvels dan echt bergen. Sommige stukken zijn echter wel mooi groen en je komt onderweg regelmatig plekken tegen waar je je flessen/kannen kunt vullen met bronwater uit de bergen. Via Ovadda, Tiana, Nughedu S. Vittoria, Abbasanta, Santu Lussurgiu slingeren we verder naar Cuglieri. Af en toe hebben we hele smalle heuvelweggetjes waar de bermen vol staan met allerlei bloemen en de vlindertjes welig rondfladderen. Mooi, dit soort plekken vind je niet echt meer in NL, gewoon de boel de boel laten en de natuur haar gang laten gaan. Onderweg zien we nog een grote slang de weg oversteken en het zit vol met hagedissen. Vanaf Cuglieri gaan we zuidwaarts langs de kust en komen uiteindelijk uit in su Pallosu waar een grote officiële camperplek is bij een mooi strand, we hebben alleen nog geen zin om er te blijven staan. We rijden verder zuidwaarts en belanden in Punta is Arutas. Dit deel is een natuurgebied en we zien dan ook veel koereigers boven op schapen zitten, flamingo’s in de zoutmeren waden en wat steenuiltjes op paaltjes langs de weg. En zowaar een vrij grote landschildpad die een onverharde stofweg overstak. Dat hadden we niet verwacht.

 

Vanaf Punta is Arutas rijden we nog over een zandweg/pad zuidwaarts langs de kust, met veel plekjes om te staan. Er staan wel overal borden dat er betaald moet worden, en uiteindelijk rijden we terug naar Punta is Arutas waar meer campers bij elkaar staan en besluiten hier te overnachten. We vragen nog na aan een Duitser of hij weet of we hier moeten betalen, en hij geeft aan dat dat vanaf morgen pas het geval is. We merken het wel. Na nog een korte wandeling en wat pogingen van Roy om te gaan zwemmen (was te koud), terug naar de camper om een slaapje te gaan doen.

 

Dag 7 : Zaterdag 16 juni

Vannacht was een drama. Heet en veel muggen in de camper. Hoe ze binnen zijn gekomen weten we nog niet, maar waarschijnlijk gewoon via de horren in de ramen die open stonden, die sluiten niet echt heel goed af aan de zijkanten, dat moeten we ff aanpakken. Na de horren ingespoten te hebben met DEET, werd het al snel minder. Om half 9 kwam iemand langs die aangaf dat er inderdaad vanaf nu betaald moest worden, dus we hebben de spullen maar gepakt en zijn er vandoor gegaan. Na een stukje rijden door o.a. Oristano en Terralba, komen we uit in Sant’Antonio di Santadi.

 

Vanaf hier gaat een mooie slingerweg door de Costa Verde langs de kust zuidwaarts naar Piscinas. Daar hebben we in 2008 ook gestaan en beviel ons goed. Onderweg kom je langs vele mooie baaitjes met azuurblauw water aan de ene kant, en hoge zandduinen aan de andere kant. Overal liggen er wel wat mensen op het strand, maar echt druk is het niet voor een zaterdag, en er zijn paradijselijke baaitjes genoeg. Vlak voor ons plekje bij een vervallen huisje, is op ca. 5 km afstand een grote staanplaats met meerdere plateaus, waar je eigenlijk niet mag overnachten. Er staan echter wel een paar campers en het is ook wel duidelijk dat er een paar hier blijven staan. We zetten onze Toos op een mooi plateau, de luifel gaat uit, en we besluiten zowaar de gok te gaan wagen om voor het eerst te gaan snorkelen. Het levert uiteindelijk minder geklooi op dan we hadden verwacht en vrij snel zijn we de onderwaterwereld aan het verkennen. Het water is mooi helder, alleen je kunt merken dat er veel in de baaitjes gejaagd wordt, want echt heel talrijk is het onderwaterleven niet. Toch zien we zowaar een grote rog die er maar beter vandoor kan gaan, anders ligt ie vanavond bij iemand in de braadpan. Na wat opdrogen, suffen, avondeten en nog een keer snorkelen, besluiten we rond half 9 te vertrekken en 5 km verderop op de klif bij het vervallen huisje te gaan staan. Hier staan we goed, hebben een mooi uitzicht over de duinen van Piscinas en de zee, pakken onze stoeltjes en een flesje wijn, en genieten van de zonsondergang in zee. Dit is het betere leven, we krijgen nu pas echt voor het eerst een vakantiegevoel. Gelukkig is de plek muggevrij en om half 11 vielen de oogjes al weer dicht.

 

Dag 8 : Zondag 17 juni

Eindelijk weer eens een keer goed geslapen vannacht. Na het ontbijtje besluiten we onze koppen op standje lekker-praktisch-kort te scheren en rijden weer terug naar het strandje van gister. We hebben een lekkere sufdag, vandaag wat snorkelen en relaxten bij het strandje en dan vanavond gewoon weer op dezelfde plek. Het is een stuk drukker dan gister, maar dat was te verwachten voor de zondag. Het weer is goed, het is warm (misschien net tè), maar onder de luifel zo aan zee is het net allemaal vol te houden. En af en toe afkoelen in het water helpt ook goed! Vandaag verder niet veel gedaan, eten klaargemaakt en rond 8 uur naar het plekje van gister gereden, waar we vanaf 20:45 het EK hebben gevolgd. Helaas, NL verloor en het is nu echt defi over. Hoeven we dat ook niet meer te volgen.

 

Dag 9 : Maandag 18 juni    

Vandaag weer een stukje verder rijden zuidwaarts. Bij de duinen van Piscinas moeten we weer 2x door het water rijden, levert altijd leuke fotootjes op. Dit stuk is mooi, onverharde weg, dwars door enorme duinen en veel groen. Ook kom je door wat spookstadjes waar ooit mijnbouw is geweest. Bij Portixeddu slaan we een weggetje in richting Capo Pecora, en dat was geen verkeerde beslissing; aan het eind is een behoorlijke grote vlakte met vele mooie camperplekjes. En nergens een bordje dat je er niet mag staan! Ook het snorkelwater ziet er uitdagend uit. Omdat het nog wat vroeg is besluiten we eerst nog ca. 15 km verder zuidwaarts te rijden om te gaan kijken bij Cala Domestica, hier hebben we in 2008 ook 2 nachten gestaan. Toen gratis, nu moet je duidelijk betalen, en daar hebben we geen trek in. We rijden terug via Buggeru, zoeken nog even naar drinkwater, naar Capo Pecora en besluiten daar te blijven staan. Na een late lunch duiken we het water in, en het snorkelen is inderdaad erg leuk. Veel canyons onder water en blijkbaar is dit een soort beschermd gebied voor zeeegels. Wederom niet echt heel veel vissen (wel weer meer als gister), maar ook hier zie je overal snorkelaars die aan het jagen zijn. Grote vissen zijn er dus niet echt. Maar het water is lekker van temperatuur en erg helder. Na het snorkelen warmen we babi pangang op, doen nog een avondwandelingetje, en genieten van ons uitzicht. We staan weer mooi op de punt van een klif en kijken over zee uit. Verder is het vrij rustig, er staan nog zo’n 5 andere campers, maar plek zat. Rond 10 uur duiken we het bed in.

 

Dag 10 : Dinsdag 19 juni

Redelijk goed geslapen vannacht, overdag is het erg warm (>30) maar ’s avonds koelt het redelijk af, en er staat een lekkere zeewind. Vandaag hebben we toch echt weer vers drinkwater nodig en besluiten dan ook verder de kust zuidwaarts te volgen. Ook moeten we wat boodschappen gaan doen, maar het is hier echt zoeken naar winkeltjes. We besluiten ter afwisseling een kijkje te gaan nemen op de eilanden San Pietro en Sant’Antioco. Bij Portoscuso nemen we de ferry naar het eerste eiland, onderweg kunnen wij bij een pleintje in Nebida onze waterkannen/flessen vullen, gelukkig maar want daar waren we echt aan toe.

 

Enkele kilometers verder, aan de hoofdweg net onder Gonnesa is een wat drukkere, grotere plek om water bij te tanken. In de haven van Portoscuso is het even uitzoeken waar we een ticket moeten halen en na een half uur kunnen we mee met de volgende ferry. Op de boot is het lekker koel en 45 minuten later zijn we op San Pietro (hooguit 10*15 km) aangekomen. We rijden wat rond in Carloforte (leuke straatjes!) en vervolgen de weg naar het meest noordoostelijke punt van het eiland: la Punta. Hier worden in mei/juni tonnen aan tonijn afgeslacht die dan met de trek bezig zijn en langs de kust hier komen. Dit schijnt een oude traditie en een heel spektakel te zijn. Er valt nu niet iets van te zien. Wel is hier een platform bij de oude tonijnfabriek waar je best leuk met de camper kan staan, maar het is nog vroeg.

 

Op het eiland zijn maar een paar wegen en we rijden naar het zuidwesten, la Caletta, en naar het noordwesten, Capo Sándalo. Onderweg zien we behoorlijk wat flamingo’s in de zoutmeren ten zuiden van Carloforte staan. Het laatste stuk naar Capo Sándalo is wel mooi, de rest van het eiland is niet echt spectaculair. Bij de kaap wandelen we wat rond en er schijnen hier bijzondere valken te zitten waarvan er nog maar zo’n 6.000 voorkomen. We rijden een paar kilometer terug naar Cala Fico waar het weggetje ophoudt bij een ‘basecamp-hutje’ van een natuurorganisatie, er is echter niemand aanwezig. Een leuke plek om te blijven staan. Achter het hutje is een wasbak en zelfs een buitendouche, ideaal. Na het avondeten klimmen we omhoog en zitten een tijdje naar de zonsondergang te kijken, flesje wijn erbij, mooie plek met al die steile rotsen om ons heen. Veel meeuwen en we zien inderdaad een aantal valken. Terug bij de camper besluiten we allebei even lekker te douchen want het is behoorlijk warm. Omdat het echt te warm is en er nogal wat muggen zitten, besluiten we terug te rijden naar het platform boven op de kaap en daar te blijven staan. We maken nog een korte avondwandeling en proberen dan te gaan slapen. Zal weer lastig worden want het is echt warm, er waait een soort fohn over het eiland.

 

Dag 11 : Woensdag 20 juni

Na inderdaad (weer) niet zo best geslapen te hebben, rijden we weer verder terug naar Carloforte (doen nog even wat boodschappen) waar we de ferry naar Calasetta (eiland Sant’Antioco) nemen. In Carloforte lopen we wat rond want de ferry gaat pas over 1,5 uur. Het is wederom erg heet en droog (40% luchtvochtigheid, > 35 graden). We slenteren wat over de markt, kopen wat appelen en om 12:45 hebben we de ferry. Volgens de LP is het volgende eiland niet zo bijzonder dus we besluiten door te rijden naar de mooie stranden van de Costa del Sud, het is te heet om zo ergens te gaan staan, en de fohn staat weer op standje maximaal. Dit is een erg mooie weg langs vele droomstrandjes met turkoois water. In 2008 hebben we hier op een platform gestaan bij het prachtige water van Spiaggi dit torre di piscinni. Ook nu zetten we Toos in het beetje schaduw wat er te vinden is bij het strandje, gaan zelf bij de rotsen in de schaduw zitten, en aan het eind van de dag gaan we wat snorkelen. Het water is opvallend fris, maar wel helder en m.n. aan de linkerkant van het strand is het erg leuk met allerlei visjes tussen de rotsen. Omdat we hier eigenlijk niet mogen blijven staan rijden we de kustweg aan het eind van de dag nog een keer op en neer, maar overal zien we bordjes ‘no camping’ bij de strandjes staan, helaas, want sommige plekken zijn echt geweldig mooi. Uiteindelijk komen we een heuveltop over en zien we onder ons een aantal campers staan bij Capo Malfatano. We besluiten het zandpad langs het water te volgen en komen bij een vlakte waar een aantal bootjes ligt en een kleine taverne staat. Er staan hier nog 2 andere campers en we besluiten er bij te gaan staan, we zien nergens verbodsborden dus we gokken het er maar op. Na wat pasta met haring zitten we nog wat buiten, met een koud biertje van de taverne, maar om 10 uur vallen de oogjes al weer bijna dicht. Het is warm in de camper, maar gelukkig niet meer echt bloedheet, maar nog steeds wel richting 30 graden.

 

Dag 12 t/m 15 : Donderdag 21 juni t/m zondag 24 juni

We besluiten een aantal dagen op dit (gratis) plekje te blijven staan, een beetje te relaxen. De eerste twee nachten staan we wat verder van het water af, maar nadat een camperbus (mooie Possl) wegrijdt, staan we de rest van de dagen vlak aan het water. Het is lekker hier. Overdag is het goed warm, maar gelukkig hebben we de luifel, ook begint het elke dag rond half 11 wat te waaien, wat het een stuk prettiger maakt. In de avond koelt het wat af en daardoor is het ’s nachts ieder geval niet zo bloedheet. Veel gebeurd er niet, beetje suffen, beetje lezen en beetje snorkelen. En oppassen dat we niet verbranden, want dat gaat snel hier. Het snorkelen is mooi, veel ondiepe delen met begroeiing en veel visjes, maar het water is wel opvallend fris, gelukkig hebben we de wetsuits. De eerste twee dagen kwam er een familie in onze hoek zitten waarvan de jongen ’s ochtends zich geheel hees in een duikpak incl. speren e.d. Na een paar uur kwam ie dan terug met grote vis of inktvis. Nu alleen nog een waterput en we hoeven hier niet meer weg. ’s Avonds zie je ook de meeuwen duiken naar inktvis en komen af en toe met best grote joekels boven. Over het algemeen is het vrij rustig op het strand, de taverne zit wel elke avond helemaal vol. Vrijdagavond arriveerde er zoals verwacht wat meer families met campers, die zullen hier wel tot zondagavond blijven. Maar we zitten lekker in een hoek van het strand waar iedereen enkel ligt te suffen, weinig spannende activiteiten. Af en toe wat snorkelaars met harpoenen die achter Roy z’n inktvisjes aangaan.

 

Het is nu zondagmiddag en inderdaad staan er nogal wat campers, een stuk of 15, allemaal Italianen, veel families uiteraard, incl. een Tokkie familie met kleine keffers. Het is best druk nu op het kleine strandje, maar echt luidruchtig is niemand. Het is ons nog niet duidelijk of Italië vanavond moet voetballen (kwartfinale EK), want dan kan het nog leuk worden. Een week nog en dan zijn we al weer thuis, de tijd vliegt. Maar als het goed is, dan nemen we in september weer een paar weken. Toos houdt zich goed tot nu toe. We hebben drie gasflessen bij ons, twee van 2,75 kg en één van 1,8 kg. Eén van 2,75 kg is inmiddels leeg en is 12 dagen meegegaan. Daarvan zijn wel 1,5 rijdag geweest waarbij we geen gas hebben verbruikt. Al met al zou 1,5 week per fles moeten kunnen, maar dan enkel voor de ijskast en het koken. Bij ook nog eens gebruik van kachel en bbq zou dus voor de zekerheid, er 2,5 kg per week meegenomen moeten worden, oftewel 10 kg voor 3 à 4 weken. Jammer is dat de ijskast niet op 12V kan worden gezet indien de motor stilstaat. Eens kijken of we dat kunnen en willen gaan oplossen, misschien middels zonnecellen of een extra accu (en zwaardere dynamo?). Verder zijn de twee watertanks eigenlijk net te weinig voor een aantal dagen stil staan, dit gebruiken we dan ook enkel voor eten te bereiden en (af)wassen. Drinkwater hebben we de afgelopen dagen gekocht. Morgen zijn we echt door de voorraad heen en gaan we weer verder, we hebben eigenlijk ook nog maar 4 dagen. Dus morgen maar weer eens op zoek naar een ander leuk plekje.         

       

Dag 16 : Maandag 25 juni

Langs zuidoostkust Marina di Gairo, laat aangekomen bij camping vanwege geen plekje kunnen vinden. Onderweg nog naar plekje van 2008 geweest maar is nu privé terrein en betalen.

 

Dag 17 : Dinsdag 26 juni

Bloedheet, 40 graden in camper, weinig geslapen. Wegwezen hiero, veels te warm, naar plekje noordwest kust gereden waar we eerder gestaan hebben (P. li Canneddi), dwars door binnenland, mooie stukken bij.

 

Dag 18 : Woensdag 27 juni

Na gelukkig een wat koelere nacht, rustig ontbeten en rond het middaguur een stukje de noordwest kust afgereden op zoek naar leuk strandje. Een aantal zijweggetjes ingeslagen, maar de meeste waren verboden voor campers. Bij een volgend onverhard zijweggetje hadden we wel geluk en kwamen we uit bij het strand bij M. Russu, net boven Vignola Mare. Zowaar geen verbodsborden, leuke schaduwrijke plekken voor de camper, niet echt heel erg druk en een goed strand. Na inspectie besluiten we hier te blijven staan, prima plek. De rest van de dag dan ook niet veel meer gedaan dan gesuft, gezwommen, gesnorkeld en in de hoge golven gespeeld, en de zonsondergang bekeken. Na een wijntje, een stukje schapenkaas en lekkere salami vielen de oogjes al weer vroeg dicht.

 

Dag 19 : Donderdag 28 juni

Na gelukkig wederom een niet al te hete nacht, de hele dag weer een beetje gesuft, gezwommen en in de golven gespeeld. Omdat we morgenochtend de boot moeten hebben, zijn we ’s avonds rond 8 uur naar de parking bij het strand van Portisco gereden, ca. 15 km ten noorden van Olbia, voor de laatste overnachting. Na een laatste wijntje, kaasje en salami op Sardinië (luisterend naar Italië -DL, halve finale EK, Italië won en de boten in de haven van Olbia toeterde allemaal) rond 11 uur naar bed. Morgen vaardag.

 

Dag 20 : Vrijdag 29 juni

Om half 7 opgestaan om de boot van 8 uur te hebben in Olbia, naar Piombino. Meteen weggereden, wassen en eten doen we wel in de rij voor de boot. Het is nu 8 uur, we staan in de rij, en het ziet er niet naar uit dat we binnen een uur weg zijn, wordt een lange hang/zitdag. Uiteindelijk vertrokken we om 9:15 en na 6 uur suffen en zonnen op het dek, aangekomen in Piombino. Tomtom op grens Zwitserland en rijden maar. Na een redelijk rustige dag op de weg, zijn we om 10 uur aangekomen op een plekje waar we eerder hebben gestaan, onder aan de Gotthard-pass, bij Göschenen. Er staat verder niemand. Na een wijntje en een laatste stukje schapenkaas, was het dan toch echt tijd voor de laatste nacht. Het is hier een stuk frisser, maar wel zo lekker na al die warmte van de afgelopen weken. Morgen thuis.

 

Dag 21 : Zaterdag 30 juni

Om half 8 opgestaan, tis lekker weer. Rustig ontbeten en dan is het tijd voor de laatste dikke 800 km. Eerst zijn we nog de Furka pass overgegaan in Zwitserland, erg mooi! Na weer wat file ellende in Duitsland een stukje nog door Frankrijk gereden (westkant Rijn bij Baden-Baden) en uiteindelijk om 23:15 thuis. Op naar een nieuw avontuur!