CONCEPT VERSLAG: NOG FINETUNEN

Omdat wij beiden vinden dat het gehele jaar al alles gepland volgens schema’s verloopt, reizen wij de laatste jaren enkel nog last-minute en op hoop van zegen, maar is dat niet juist wat het zo avontuurlijk maakt? Al enige tijd hielden wij de Martinair site in de gaten omdat zij de meest geodkope vluchten hebben naar onder andere de Carribean, want dat was het enige zekere; na de deceptie van de Dominicaanse Republiek in 2001, wilden wij Midden-Amerika nog één kans geven. Er waren twee opties: of het werd Cuba of het werd Costa Rica, want naar beiden locaties vloog Martinair uitermate goedkoop. Gelukkig laat voor beiden ons werk het toe om op deze wijze te kunnen reizen, de eigenlijke vakantie werd dan ook een week verplaatst omdat er bar weinig interessants te vinden was qua bestemmingen. Totdat donderdag 5 september….. San José stond op de Martinair site voor zondag 8 september voor enkel Є 307,- incl. alle belastingen enzovoorts. De keuze was dus snel gemaakt…… zondag 8 september richting Pura Vida Costa Rica !!!

 

Snel wat reisboekjes gekocht waaronder The Lonely Planet, updates gedownload van hun site, up-to-date reisverslagen van costarica.pagina.nl gehaald, backpack inpakken en wegwezen. Enkele spullen die ons wel handig leken hebben we aangeschaft. Wat zaken die erg handig zijn gebleken waren:

• poncho’s
• paraplu’s
• laarzen (het was tenslotte regenseizoen)
• goede verrekijker (wildlife !!)
• kleine kaarsjes (electriciteitsuitvallen)
• praktische sandalen (voor zowel door het water als op het land)
• kompas wegens vrijwel ontbreken van bewegwijzering
• reukloze deoderant (vanwege insecten die anders aangetrokken worden)
• zonnebrand met hoge beschermingsfactor
• dikke trui (in de bergen en nevelwouden kan het erg koud zijn)
• klamboe
• borsteltje voor modder en stof
• zwembroeken i.p.v. ondergoed (scheelt veel ruimte in de backpack)
• petjes (tegen zon en regen)
• extra lampjes en batterijen voor zaklamp

 

Zondag 8 september 2002 Amsterdam – San Jose

nog even snel langs de GGD-post op Schiphol gaan voor een DTP- en Hepatitisprik, echter ze waren gesloten, dan maar op hoop van zegen. Volgens diverse bronnen zouden we niet te maken krijgen met echte malariagebieden dus dat namen we ook maar voor lief. Costa Rica heeft een zeer goed ontwikkeld gezondheidssysteem dus in noodgevallen zijn er altijd wel betrouwbare ziekenhuizen aanwezig.

 

De vlucht ging via Miama, Florida. Aangekomen aan de andere kant van de oceaan vlogen we via noord-oost Canada over de oostelijke staten van de VS en zagen New York en later de Everglades aan ons voorbij trekken. Wat is Manhattan dan toch klein vanaf zo’n afstand, enkele vierkante kilometers groot en toch het centrum van de wereld. We zullen zeker ook de 90+ jarige oma Bin Laden niet snel vergeten die met haar moslim gebler en gekrijs 9 uur lang de passagiers en het cabinepersoneel full time bezig hield. In Miama dienden we uit veiligheidsoverwegingen door de immigratiedienst te gaan en na een oponthoud van 2 uur kwamen we na een mooie vlucht over de Carribean, Cuba en Nicaragua nog eens 2½ uur daarna in San José aan. Eerst kon het vliegtuig niet landden omdat het regende (..) maar dat was 10 minuten later blijkbaar geen probleem meer. Met lichtelijk afgrijzen keken we enigszins bedrukt door het vliegtuigraampje naar buiten…. o ja, het was regenseizoen ja. Ach het was toch al 17.30 en pikkedonker…. dat wisten we van te voren…. toch ?

 

Zonder problemen konden we door de douane, met een Nederlands echtpaar hadden we afgesproken dat we samen een taxi zouden nemen naar San José, goedkoper en toch ook wel een beetje vanwege het veiligheidsgevoel. Buiten het vliegveld aangekomen werden we al snel aangesproken door een taxichauffeur. Na eerst afgesproken te hebben $ 10,- te betalen om ons af te zetten op twee plaatsen in San Jose werd dit tarief verhoogd toen de bagage in de taxibus lag naar $ 15,- omdat toen de chauffeur pas duidelijk werd dat hij eerst het Nederlandse echtpaar af diende te zetten bij een hotel en ons weer heel erg anders in San Jose. Ach ja, je bent moe en je wilt naar je hotel en $ 15,- met z’n vieren is een redelijke prijs. Achteraf kwamen we erachter dat dit geen echte taxichauffeur was maar een busje van een van de velen illegale commerciele taxibedrijven. Op zich geen probleem want qua prijs zijn ze net zo duur, echter de rijstijl van de commerciele bedrijven staat linea recta tegenover die van de normale taxichauffeurs… we kwamen dus uiteindelijk met zweet in onze handen aan bij ons hotelletje, en dat terwijl we toch aardig wat gewend zijn m.b.t. rijstijlen. Heb je geen trek in een ongevraagde zenuwrit aan het begin van je trip, let dan op dat je in rode taxi’s stapt, dit zijn namelijk de normale legale chauffeurs.

 

Ons hotelletje hadden we uit de Lonley Planet gepikt. Gedurende de gehele reis hebben wij dit gedaan, omdat het laagseizoen was hoefden we nergens te reserveren en kon er erg gemakkelijk gehandeld worden over kortingen. Vraag overal waar je bent naar seizoenstarieven en naar cash dollar korting, dit kan al met al oplopen tot kortingen van 25% !! Nee heb je… ja heb je zo ! Het hotelletje ‘Casa Hilda’ zag er van buiten enigszins uitgeleefd uit maar binnen bleek het een oase van rust te zijn met een aantal goede kamertjes voor $ 28,-. De zeer zeer (iets te zeer misschien) vriendelijke eigenaar sprak een mondje vol Engels en met Roy z’n mondjevol Spaans kwamen we eigenlijk overal wel waar we wilden.

 

Het centrum was zo’n 300 meter lopen dus daar hebben we nog even rondgeslenterd en wat fast food gegeten bij Taco House. Het was direct duidelijk dat San Jose geen mooie stad is. Weinig te zien. Dit komt voornamelijk door de velen aardbevingen waarmee de stad geconfronteerd is/wordt waardoor er geen echter hoogbouw is en geen echte culturele hoogtepunten zijn afgezien van wat (jade)musea. Wat we niet wisten was dat het internationale vliegveld zo’n 25 km van San Jose afligt, het ligt eigenlijk in Alajuela. Ben je niet geinteresseerd in musea, diesellucht en verkeerschaos, neem dan een hotelletje in Alejuela en plan je reis van daaruit. De volgende dag zouden we de stad wat beter gaan verkennen. Om 22.00 sluit Casa Hilda dus we lagen lekker op tijd in bed, eigenlijk nauwelijks last van jetlag.

 

Maandag 9 september 2002 San Jose

In Nederland hadden we een afweging gemaakt op welke manier we wilden rondreizen. We lazen dat het openbaar vervoer uitstekend scheen te zijn maar omdat we bemerkten dat we vorig jaar tijdens het backpacken op deze wijze door de Dominicaanse Republiek opgeteld toch behoorlijk wat tijd verspilden aan wachten, kozen we uiteindelijk na wat gespeur op het internet voor het huren van een kleine 4 wheel drive. Het grootste voordeel: vrijheid ! Het grootste nadeel: de kosten. Echter het last-minute ticket was dusdanig laag uitgevallen dat we vonden dat we dat wel konden permitteren.

 

Achteraf gezien is het absoluut de beste beslissing van de gehele trip geweest. Gaan en staan waar en wanneer je wilt !! Bedenk dat Costa Rica weinig verharde wegen heeft dus bussen komen maar op een aantal plekken, je bespaart dus een hoop als je naar plaatsen wilt waar je enkel met een touroperator kunt komen (tours van een dag zijn zelden beneden de $50 pp), en dat zijn net vaak de mooiste paradijsjes ! Dan hebben we het nog niet over het simpele voordeel van even langs een supermarkt gaan en liters vol met water en een doos vol met vers fruit te kunnen meenemen. Daarnaast is Costa Rica niet groot, wij hebben uiteindelijk circa maar 2100 km gereden maar zijn in de meeste uithoeken geweest, dus voor het tanken hoef je het ook niet te laten; exact 100 dollar in zijn totaliteit. Last but definitely not least : leef je uit en scheur rond door regenwoudpaden vergelijkbaar met de Camel Trophy en je hebt geen moment spijt van je keuze ! 

 

Via costarica.pagina.nl bezochten we alle sites van alle autoverhuurbedrijven in San Jose en printten de belangrijkste paginas met prijzen, aanbiedingen etc. uit om mee te nemen (aanrader !). Enkele zaken waar je op moet letten zijn uiteraard de low season prijzen, de diverse verzekeringen en het feit dat het erg handig is op het vliegveld de auto te huren, maar je daarvoor minimaal een extra 10% betaald over de gehele huursom.

 

Enfin, om 7.00 opgestaan en wat door de stad en haar parkjes geslenterd, geen jet lag. Ontbeten bij Mc Donalds, niet erg cultureel maar wel snel, handig en de vullende ontbijtpannekoeken en koffie smaken uitstekend. Tussen de middag in het centrum op de Plaza Cultura mensen gekeken. De sfeer doet zeer gemoedelijk aan, de ticos en ticas lachen veel en zijn op een gezonde manier nieuwsgierig naar je. Wel valt direct de grote Amerikaanse invloed op, overal junk food malls, het is helaas terug te vinden in de omvang van veel jeugdige bevolking. Jammer dat wij zo weinig Spaans spreken want dan gaat er toch een wereld voor je open. Met wat Engels en handen en voeten kom je door geheel Costa Rica er wel uit maar leer ieder geval wat basiswoorden en -zinnen, de bevolking is erg trots op haar land en bewondert je dan alleen nog maar meer. Overigens ook hier geldt: Hollanders doen het overal goed !!!

 

Aan het eind van de middag besloten we het er op te wagen, we zouden de autoverhuurbedrijven afgaan. Op zich geen enkel probleem, ze liggen namelijk vrijwel bijelkaar gesitueerd aan de Avenida Colon, westelijk op loopafstand van de Avanida Central, de winkelstraat van de stad. Het leuke is dat de concurrent jou bij de andere naar binnen ziet gaan en dus hoe verder je komt, des te aantrekkelijker de prijzen worden. Je laat de aanbieding zien van de buurman en vraagt om een ‘very special price’ en 9 van de 10 keer ben je goedkoper uit. Na een hoop uitleg van al dan niet betrouwbare typetjes en wat onduidelijkheden en gepuzzel m.b.t. verzekeringen waren we er na een uurtje of twee wel uit: Dollar Rent a Car. In de huurprijs zit overal de basic insurance (LDW), je bent dan echter wel aansprakelijk voor schade en dus ook aan derden etc. Wil je echter maximaal voor $ 1500,- aansprakelijk zijn (CDW), dan betaal je $ 15,- per dag extra. Tenslotte bestaat er ook nog de Full Covering Insurance waarbij je voor $ 10,- per dag extra enkel een eigen risico van $ 1000,- hebt in het geval van diefstal. Wij wilden geen enkel risico nemen en kozen voor het laatste. Uiteindelijk waren wij $ 875,- kwijt voor 18 dagen autohuur inclusief Full Covering Insurance, geen slechte deal dachten we zo ! En wederom: cash betalen leverde al weer 10% korting op ! In San Jose valt overigens op genoeg plaatsen te pinnen. Daarbuiten werkten vooral de ABN-passen het in de meeste gevallen, een enkele keer deed de Rabobank-pas het ook. Met creditcards uiteraard geen probleem. De volgende dag zouden wij worden opgehaald in ons hotelletje en na nog wat rondgeslenterd te hebben en wat KFC (nee, we zijn niet fastfood verslaafd) lonkte het bedje al weer vroeg. Morgen kon het echte avontuur beginnen.

 

Dinsdag 10 september 2002 San Jose – Tapanti

05:45 uur opgestaan douche en in de tuin zien we nog een kolibrietje, bij Mc Donalds gegeten. Terug naar het hotel en we bellen naar Dollar Rent voor de auto, een Daihatsu Terrios 4 x 4 voor 17 dagen. incl. alle verzekeringen. Om 09:30 uur vertrekken we met onze 4wheeldrive op weg naar Volcan Irazu onderweg 2 x verkeerd gereden i.v.m. de slechte bewegwijzering. Rond 12:00 uur komen we aan bij de vulkaan en betalen $ 7,00 en hier zien we ons eerste neusbeertje en hij was erg in mij geïnteresseerd want hij heeft me lang besneuveld.  Rond 14:00 uur vertrekken we en gaan we opzoek naar een hotel in de buurt van Refugio Nacional de Fauna Silvestre Tapanti Park. Op de terugweg zijn we via Cartago en Paraiso ( 2 maal rond ) naar Orosi met de springschans op de weg net voor Orosi ( hoge berg opgehoopt asvalt) naarTapanti gereden, het laatste circa 9 km is onverhard en gaat de weg langs koffie plantages en jungle. Hier hebben we een leuke slaapplek gevonden in de vorm van een eigen cabine met ernaast een restaurant. Kiri Lodge hier nog geen 5 minuten binnen en het begint te onweren en komt het met bakken uit de hemel vallen. En dan zit je in het regenwoud op het terras voor je hutje komt er een krab voorbij gelopen en hij was niet blij met ons. We eten in het restaurant volgens M was de forel erg lekker. Om 20:00 uur zijn we gaan slapen.

 

Woensdag 11 september 2002 Tapanti

We staan om 05:45 uur op en lopen de Kiri wandeling, we zien heel veel kolibrietjes, grote blauwe vlinders ( Morpho ) en ik zie nog een grote hagedis +/- 20 cm lang en er liep een lange tijd nog een Ruddy ground Dove voor ons op het pad. M dacht dat hij het vrouwtje van de Quetzal heeft gezien. Om 08:30 zitten we aan het ontbijt, hierna rijden we naar Park Refugio Nacional de Fauna Silvestre Tapanti hier hebben we op de uitkijk post gekeken naar een waterval en zijn we een stukje doorgereden met de 4x4 dit was eigen verboden gebied betreden alleen voor wetenschappelijk doel. Op de terugweg hebben we 2 van de 3 wandeltochten gemaakt in het park. De 1e wandeling was circa 500 meter 2 way waar we tot het einde van de kaart zijn gelopen langs een grote ruwe rivier met een betonnen hangbrug 2x leuk lekker wiebelen, de 2e wandeling was zwaar en ging gigantisch stijl omhoog en omlaag was er veel modder, ik moest halverwege de wandeling al heel erg poepen, na een uur waren we terug bij de auto en heb ik lekker in een jungle plee kunnen poepen. Op de terugweg zien we nog een groen/rode papegaai en begon het weer met bakken te regenen onderweg naar de cabine doen we nog wat boodschappen. In het restaurant drinken we koffie en bereiden we de reis verder voor  en nuttige we hier ook het avondeten. Om 20:30 uur gaat het licht weer uit voor ons.

 

Donderdag 12 september 2002 Tapanti – Manuel Antonio

Vanochtend zijn we na het ontbijt om 08:00 uur vertrokken en gaan we op weg naar Parque Nacional Manuel Antonio, eerst rijden we terug naar Cartago hier nemen we de CA2 autoweg Panamericana na 30 km gaan we er af bij Empaline en rijden we via Santa Maria en San Lorenzo naar Napoles, vanaf hier is het een bergweggetje waar iedere 4x4 van droomt, veel gaten, weggeslagen stukken van de weg, dikke stenen en omgevallen bomen waar je overheen moet door riviertjes en heel veel modder. Bij Cotos word de weg weer wat beter hier waren wegwerkers druk bezig de bergweg te herstellen die door de hevige regenval was weg geslagen. Onderweg hebben we veel verschillende vogels, hagedissen, 1 leguana, honden, koeien, kippen, ijsvogels, duiven en grote en kleine vlinders. Ter hoogte van Boca Damas kwamen we weer op de verharde weg terecht. We rijden naar Playa Manuel Antonio en onderweg zien we onze eerste 2 doodshoofd aapjes. Op het strand drinken we even wat bij een barretje en zoeken we uit in welk van de weet ik hoeveel hotels we zullen gaan overnachten. Tijdens onze bergtocht kwamen we op een punt dat het zo slecht was dat we bijna moesten omkeren, gelukkig dat we dat niet gedaan hebben wat deze rit was beter dan menige excursie voor $ 60,00 met onze 4x4 besparen we ons veel excursie kosten. Moeten we vaker doen op vakantie. Ook hebben we onderweg nog een arend gezien die een zandbad aan het nemen was en zien we nog een zwarte vogel met een rode kuif ( rode Kardinaal ), klein grijs/blauw vogeltje, enkele gele Tapuiten een paar gieren en witte en grijze reigers.

Bij het hotel zagen we veel vleermuizen in een cocosboom. Tijdens deze rit door de bergen zijn we erachter gekomen dat iedereen relaxed is ( pura vita ) en men elkaar groet. Rijden met de auto is op een paar jonge gekke na heel erg rustig, men wacht achter de bus verleend voorrang als je lang staat te wachten en je kunt de bananen en cocosnoten zo langs de weg plukken. De bananenbomen staan nu ook in bloei. Rond 17:30 uur is er een stroomstoring en om 18:00 uur gaat het weer met bakken regenen we hadden net een half uurtje  ervoor nog in het zwembad gezwommen er zitten hier ook veel vleermuizen om 19:15 uur toen het weer droog was zijn we wat gaan eten bij all you can pizza 50 meter van de Cabinas Los Almendros waar we voor $ 35,00 p/n een kamer voor 2 nachten hebben gehuurd. We wassen onze kleren nog in een emmer.

 

Vrijdag 13 september 2002 Manuel Antonio

We staan om 06:00 uur op en hebben even gezwommen in het zwembad tegenover de kamer. We hangen de was op in de kamer deze was namelijk nog niet droog. Tegen 07:30 uur lopen we naar Park National Manuel Antonio op de parkeerplaats worden we netjes aangesproken door de parkwachter, hij verteld ons precies wat de bedoeling is. Met een klein bootje worden we naar het eiland gebracht ( $ 100 Colon ) p.p. de entree van het park is $ 7,00 p.p. je kon ook een Guide huren maar dat hebben we niet gedaan. Op het strand  10 meter van de entree kwamen we onze eerste leguaan tegen die rustig lag te zonnen op een boomstam, in het park hebben we verder nog doodshoofd aapjes, kapucijner aapjes, brulaapjes, Aqouti, Leaf cutter ants, leguanen, hagedissen, veel vogels fel gekleurde krabben en de Three Toed Sloth ( Luiaard ). Deze kregen we te zien door een Nederlandse jonge en meisje die ook in het park waren en al drie weken op zoeken waren naar een luiaard en vonden deze net voor ons op het pad hoog in een Cecropia boom, het koste mij enkele minuten om hem te zien maar het meer dan de moeite waard. Verderop op het pad vonden we de Amerikaanse Ms. Sun deze hebben we op sleeptouw want ze stond op haar badslippers en legging midden in de glibberige jungle. Ze was alles vergeten mee te nemen, ze was zo van haar werk het vliegtuig ingestapt. Toen het pad beter werd hebben we haar weer losgelaten, ze vond ons goden had nog nooit zo’n vriendelijke mensen ontmoet als wij. We zijn daarom ook uitgenodigd om naar Miami en Trinidad ( carnaval 1-3 maart ) te komen vieren. In het park heb je verder ook nog mooie stranden en uitkijkposten over de grote oceaan. Op de terugweg hebben we nog gigantisch grote bamboe struiken/bomen gezien en er zitten overal groen parkieten. Na deze wandeling hebben we nog even lekker gezwommen en hebben we nog een strandwandeling gemaakt, het was in verhouding met de 200 hotels hier vrij rustig. P.s. dit park is zeer de moeite waard ondanks de vele toeristen. Om 18:00 uur tijdens weer een flinke regenbui valt de stroom weer uit in het restautant Vela Bar waar we heel lekker hebben gegeten. We vragen aan de ober waarom als het regent altijd de stroom uitvalt hij zegt dat de turbine dan uitvalt boven op de berg.

 

Zaterdag 14 september 2002 Manuel Antonio – Carate

We staan om 06:00 uur en geschoren nog even gezwommen en daarna de rugzakken ingepakt tegen 08:00 uur nadat M nog even lekker heeft gedoucht vertrekken we en rijden eerst terug richting Quepas  dan nemen we de 34 richting Dominical en vanaf hier richting het zuiden naar Palma Norte daar nemen we de 2 ( Carretera Interamericana ) richting Venecia even na Chacarita slaan we rechtsaf om langs de Golfo Dulce te rijden richting Park National Corcovado. We stoppen even in Puerto Jiménez bij het restaurant met toerist office en eten hier wat, we tanken de 4x4 vol en we rijden de weg verder af tot het einde Carate ( en dit is Burger Zoo in het echt ) er is hier ook een klein vliegveldje. Vanaf hier is het nog 1 ¼ uur lopen voordat je bij de ingang van het park komt. We huren hier aan het einde van de weg een kamer voor $ 80,00 All In Bij de Lookout Inn, dit hoteltje ligt circa 50 meter boven zee niveau tegen de berg / jungle helling aan met Spider monkeys en Ara’s om je heen zit ik hier dit verslag te schrijven met op de achtergrond het geklots van het zeewater op het strand, dit is het paradijs op aarde en we hadden vandaag al zoveel dieren gezien dat we de tel kwijt zijn geworden. Maar het meest bijzondere wat we vandaag gezien hebben was de luiaard op de weg van Chacarita naar Jiménez die we samen met een lokale vrachtwagenchauffeur van de weg gehaald hebben door een grote tak uit de jungle te halen zodat hij zich daar aan vast kon houden waarmee we hem terug gezet hebben in de jungle zodat hij niet doodgereden word. Maar ook de Spider monkeys en Ara’s die hier op enkele meters afstand van ons zitten en vliegen is ook heel bijzonder. Verder hebben we vandaag onder andere een verkoude Roodkop gier gezien die met zijn vleugels gestrekt zat op te warmen, een paar Zwartkop gieren, Wulp, Rode Ibis, heel veel +/- 20 stuks overstekende Neusbeertje de laatste was mama met jonge, grote leguaan, een zwarte kraai/raaf achtige parkiet, zwarte valk die voor ons op 2 meter afstand op een paal zat op oog hoogte en zoiets had van wie zijn jullie nu weer, koereigers, Purple Gallinule, 2 wit grijze valken en 1 bruine die vlak langs de auto vloog.

 

Om 21:00 uur vanavond gaan we iets heel bijzonders doen wat niet veel mensen hebben gedaan, we gaan namelijk mee met de CanadianTurtle Foundation om schildpad eieren (olive ridley turtles) te zoeken en naar een crèche te brengen waar ze ongestoord uitgebroed kunne worden en misschien mogen we ook nog pasgeboren schildpadjes die in de crèche zitten vangen en uitzetten op het strand zodat ze gemakkelijk de zee in kunnen. Maar nu gaan we eerst eten samen met de eigenaar en zijn vrouw van het hotel eten op het terras. Heerlijke kerrie soep met verse groente  en salade Toste Arose, we zitten tussen de boomtoppen en de eigenaar zegt dat hij alles zelf heeft aangeplant met alle soorten bomen en struiken waar de lokale beesten en insecten op af kunnen komen. Om 20:50 uur gaan we naar de Schildpadden foundation vanaf hier gaan we met een jeep naar het strand bij het vliegveld en hier is de crèche gevestigd. We mogen in de crèche de net uitgekomen schildpadjes vangen wat nog erg vermoeiend is en wat zijn die beestjes al sterk. In totaal hebben we er 45 gevangen en samen met de 6 die vanmiddag zijn uitgekomen mogen we er 51 stuks uitzetten op het strand en er voor gezorgd dat ze allemaal de zee in zwommen. Om 22:30 uur zijn we op het strand met de mensen van de foundation gaan zoeken naar nieuwe nesten helaas was het eerste nest wat we vonden gisteren al leeg gehaald het 2e nest was leeg geroofd door waarschijnlijk gieren het het 3e en laatste nest was door de lokale bevolking op 2 eieren na leeg gehaald. Om 00:15 uur zijn we terug bij het hotel. Voor het National Park Corcovado moeten we zeker nog een keer terug komen en hier zeker 3 tot 7 dagen voor plannen want dit park moet erg mooi zijn.       

 

Zondag 15 september 2002 Carate – Palma Norte 

Om 07:45 uur ontbijt Gallo Pinto, Huevo’s, Fruta, Chorizo en Caffe Negro. Tijden en na het ontbijt zien we heel veel vogels in allerlei kleuren en er komt een groep van 150 Ara’s voorbij en die blijft rond het hotel vliegen en gaan op een gegeven moment op 15 á 20 meter afstand in de bomen zitten. Achter ons tegen de heling zit ook nog een groep Spyder monkey te brullen. We maken veel foto’s van de Ara’s ( de eigenaar van het hotel heeft er zelf 1 op zijn website van het hotel gezet. Als je hier in januari bent kun je zelfs de walvissen voorbij zien komen. We maken na het ontbijt nog een wandeling de bergen in waar M nog een 1 meter lange bruine slang ziet we lopen dan via een riviertje terug naar het strand waar we weer een groep Ara’s zagen. We vertrekken nadat we afscheid hadden genomen van de eigenaar van het hotel om 13:00 uur het begint weer te regenen en onderweg zien we nog 2 medewerkers van de Turtle foundation naar de crèche lopen om te kijken of er nog jonge schildpadjes zijn uit gekomen. Onderweg ter hoogte van Rincon en Mogos zien we een troep groen papegaaien en 1 super muis ? In Palma Norte zijn we langs Interamericana richting San Jose gestopt om hier voor het donker een kamer te vinden, het word Cabinas Casa Amarilla een typisch hotel met cabines welke je hier veel tegen komt in Costa Rica en gerund word door de lokale bevolking voor $ 4.000,00 Colon hebben we een cabine met koude douche heerlijk.Wat ons opval onder weg is dat bijna iedereen rijd met een nationale vlag op de auto of vrachtwagen en ze geven je overal voorrang als je met je lichten knippert, ook zijn er geregeld politie controles op het vervoer van dieren, en drugs ect.

  

Maandag 16 september 2002 Palma Norte – San Gerardo de Rivas (Termometro) 

Vanochtend om 06:30 uur opgestaan bananen gekocht we rijden via de CA2 naar San Isidro de El General gereden onderweg komen we langs Buenos Aires in dit plaatsje is de ananas markt we proberen onderweg ook nog te pinnen maar dat lukt niet, dat kan alleen in San Isidro de El General. Vanaf Palma Norte gaat de CA2 langs de Rio Grande de Terraba tot voorbij Brujo wat best een mooie route is om te rijden en je komt hier ook door een indianen reservaat. In San Isidro de El General pinnen we en kopen we een nieuwe batterij voor het fototoestel. We rijden een klein stukje terug naar Rivas en van hieruit naar San Gerardo de Rivas waar we voor $ 14,00 een kamer hebben gehuurd bij Alberque Uran en voor $ 1.000,00 Colon omgerekend $ 2,60 een warme maaltijd krijgt. ’s Avonds bereiden we ons voor, we pakken de rugzakken in ext. om morgen een bergwandeling die we gaan maken.  

 

Dinsdag 17 september 2002 San Gerardo de Rivas (Termometro) – Centro Ambientalist El Paramo 

We vertrekken om 06:10 uur vanuit de Auberque aan de overkant van de straat 80 meter hogerop is de ingang naar het Parque National Chirripo dat op 1550 meter hoogte begint. De eerste 4 km waren zeer steil maar M begint al na 200 meter te vloeken en klagen dat het te steil is ik neem zijn rugzak over en hang deze voor mij, we lopen langs koffievelden en weilanden het eerste bos waar we doorlopen is tropisch regenwoud met Epifyten die op de takken van de bomen groeien er staat ook veel bamboe en grote eikenbomen van circa 50 m hoog veel verschillende varens en palmbomen. Na 6 km lopen komen we om 09:30 uur aan bij ons eerste rustpunt genaamd Refugio Llano Bonita, dit is een kleine open barak met wat zit en slaapplekken, vers water en een toilet met douche. We zien hier nu pas echt wat van de vogels die om ons heen vliegen en zitten. Er komen zelfs 4 kwartel bij ons die niet bang waren. Nadat we uitgerust zijn en wat gegeten en gedronken hebben volgen we het pad verder het eerste stuk was vrij vlak maar de volgende 3 km waren weer steil omhoog. We zien veel vogels om ons heen vliegen. Na de 3 km  afgelegd te hebben komen we aan in een vallei waar in 1992 een bosbrand heeft gewoed, alle grote bomen waren verbrand en overgebleven stammen zagen er allemaal zilver grijs kleurig uit met daaronder de nieuwe flora en fauna, bijna te mooi om te beschrijven. Heel veel planten hebben bloemen waar gigantisch veel kolibrietjes op af komen en die hebben het formaat dat je ze in een luciferdoosje kunt stoppen. We zien ook veel hagedissen soorten ext. Vanuit deze vallei moeten we weer steil omhoog en maken we een flinke afdaling naar onze overnachtingsplek voor vandaag genaamd Centro Ambientalista El Paramo een auberque voor +/- 60 personen. We arriveren allebei helemaal kapot om 15:15 uur we konden onze poten niet meer optillen nadat we 13 kilometer handen afgelegd. We huren slaapzakken ( $ 500 Colon ) en een gaspitje ( $ 300 Colon ) voor te koken. We krijgen een kamen met 2 stapelbedden gelukkig voor ons alleen. Om 17:00 uur gaan we koken noedels met tonijn in tomaten smaakt altijd na zo’n heffige wandeling, het water van de noedels gebruiken we voor de soep. Het is de bedoeling dat we morgen naar Cerro Chirripo lopen circa 5 km en dan de hele weg weer terug naar de auberque maar aangezien dat we zo vermoeit zijn hebben we besloten om hier nog maar een nacht te blijven kosten $ 14.680 Colon of omgerekend $ 20 USD  $10 voor de overnachting en $10 voor de entree. Morgen gaan we heel rustig naar de top van de Chirripo lopen. Om 18:10 uur gaan we slapen ’s nachts hebben we het wel koud gehand op 3400 m hoogte.

 

Woensdag 18 september 2002 Centro Ambientalist El Paramo – Cerro Chirripo 

Om 07:00 uur ontbijt klaar gemaakt soep met brood en pindakaas tegen 08:15 uur vertrekken we om de Cerro Chirripo te beklimmen dit is de hoogste bergtop van Costa Rica en zuid centraal Amerika. Het eerste stuk ging weer steil omhoog dit was weer even vloeken omdat de spiertjes nog vast zaten. Verder was de tocht vrij vlak alleen moest je oppassen voor de grote hoeveelheid poep met haar en botjes op het pad, achteraf bleek dit van de coyote te zijn die we ook hebben horen blaffen keffen (hoge blaf). Maar jammer genoeg niet gezien. Aangekomen bij de voet van de Chirripo moeten we de laatste 250 á 300 meter met handen en voeten klimmen om op de top van de berg te komen. Hier begon bij mij pas voor het eerst mijn hoofd een beetje pijn te doen terwijl M er al 2 dagen last van had. Om 10:45 uur arriveren we op de top en hebben we een mooi uitzicht over de dalen en meren en kun je goed de andere bergtoppen zien, we schrijven hier ook nog wat in het gastenboek en na een half uurtje uitrusten en genieten van het uitzicht beginnen we aan de afdaling en dit was moeilijker dan omhoog ( zeer steil ). Op de terugweg naar de auberque hebben we nog 2 arende gezien veel hagedissen en vogels en die zijn Absoluut niet bang voor ons ze zitten gewoon een halve meter van je vandaan en bekijken je van top tot teen en of ze huppelen gewoon met je mee over het pad. Er zijn nu dat de zon schijnt veel meer dieren actief dan vanochtend. Rond 14:15 uur zijn we terug bij de auberque en praten we nog met wat mensen, om 16:30 uur maken we het avondeten klaar en liggen we om 18:00 uur weer in bed.

    

Donderdag 19 september 2002 Centro Ambientalist El Paramo – Termometro 

We staan op om 05:30 uur en na het ontbijt brood met pindakaas beginnen we aan de terugreis toen we in de vallei met de verbrande bomen aankwamen scheen de zon er lekker op en we zien hier weer heel veel kolibrietjes die erg actief zijn met honing zoeken en een groene papagaai bij de duizenden bloemen ( Fuchia’s ), hagedissen. Terug in het tropisch regenwoud vliegen huppelen kleine gele, groene en vele andere gekleurde vogels weer gewoon met je mee tot aan de rustplaats Refugio Llano Bonita, hier was het vrij rustig met de beestjes op 1 na hij zat al te wachten op nieuwe slachtoffers het was een neusbeertje en deze hebben we een boterham met pindakaas gevoerd wat tegen zijn gehemelte bleef plakken (wat hebben we gelachen). Op het laatste stuk van de afdaling komen we nog een grote eekhoorn, 2 Toekans, 1 grote zwarte kip duif op een tak, 1 koekkoek, 3 kwartels, diverse spechten en misschien hebben we zelf de motmot gezien en heel veel vliegen en muggen. Om 12:45 uur zijn we weer bij augerque Uran waar we samen met een Israëlische jongen en 2 Engelse meiden lunchen. Later breng ik hun terug naar het hotel met de 4x4 omdat het weer eens regent. Wij blijven hier slapen en wassen wat kleren en bereiden de reis verder voor.

  

Vrijdag 20 september 2002 Termometro – Fortuna – Arenal 

We staan om 06:00 uur op draaien nog 1 wasje met de hand pakken de spullen in en krijgen een knoflook ontbijt je krijgt wel waar voor je geld en veel koffie. Tijdens het ontbijt zaten er op 5 meter afstand 3 geel groen papagaaien ook te ontbijten in een fruitboom. Om 07:30 uur vertrekken we met de 4x4 richting Volcán Arenal, we tanken en pinnen bij San Isidro de El General, we volgen de weg over een 3491 meter hoge bergtop Col La Muerte richting San Jose dit stuk van cira 48 km is een van de gevaarlijkste wegen van Costa Rica. In San Jose aangekomen rijden we helemaal verkeerd, de bewegwijzering is hier zeer slecht waardoor we zeker 40 km teveel hebben afgelegd. we hebben op een gegeven moment de stad verlaten en zijn via een kleiner plaatsje Alajuela richting Fortuna gereden we konden hier met moeite de CA1 vinden naar San Ramon, hier zijn we van de Ca1 afgegaan richting La Tigra en Fortuna deze weg is +/- 75 km lang en loopt door heuvelachtig gebied met veel landbouw en veeteeld. Nadat we 20 km hadden afgelegd begon het weer hevig te regenen we zien heel veel watervallen en snel stromende rivieren onderweg zien we op een afstand van 312 km maar 1 dode slang en verder geen beestjes. In Fortuna aangekomen rijden we richting Palma we hebben hier op 6 km afstand van Fortuna een zeer luxe hotel genomen met een mooi uitzicht en een eigen pad naar de vulkaan met aan het einde een mooi observatiepunt. Hotel Los Lagos heeft ook nog een vissen en krokodillen farm die je kunt bezoeken, verder zijn er hotsprings, jacuzzi’s, massages enz. een zeer luxe hotel. De vulkaan spuugt geregeld nog lava en je kunt hem ook heel goed horen rommelen. Verder hebben ook nog geluk dat het niet bewolkt is en ook nog volle maan, want meestal zit de vulkaan in de wolken verscholen. Om 19:00 uur liggen we lekker in bad en gaan we tegen 20:00 uur eten bij het steakhouse net voor Fortuna en dat was zeer lekker vooral de carpaccio en de banana split. Om 21:30 uur zijn we terug bij het hotel en hier zitten we tot middernacht naar de vulkaan te kijken die nog lava uit spuugt. 

    

Zaterdag 21 september 2002 Fortuna – Arenal – Rinón de La Vieja ( Santa Maria Lodge ) 

Ik ben om 06:30 uur opgestaan omdat de vulkaan heel actief was, nog enkele foto’s gemaakt omdat het onbewolkt was. M lag nog lekker te slapen ben nog even bij de krokodillen gaan kijken. Tegen 08:45 uur was er nog een flinke uitstoot van lava en rook de hoeveelheid was zo groot dat je de top niet meer kon zien. We lopen samen nog even door het park en gaan dan ontbijten in het restaurant met 2 niet goed werkende obers. Rond 11:00 uur hebben we alles weer ingepakt in de 4x4 en vertrekken we nadat we uitgecheckt hebben. We rijden eerst langs het grootste stuwmeer van Costa Rica Laguna de Arenal hier liggen verschillende dorpjes onderwater waaronder ook het oude Arenal. De weg langs het stuwmeer is helemaal gericht op het toerisme er staan hier veel hotels. Vanuit Arenal rijden we naar Tilarán onderweg komen we 2 neusbeertjes tegen die voedsel aan het bedelen waren en tussen Tilarán en Cañas komen we of een Qurtzal of een Motmot tegen, we zijn er nog niet uit wat het nu geweest is. Vanaf Cañas rijden we naar Liberia en hier gaan we op de grote kruising rechts en rijden richting Santa Maria dit zou iets van 24 km rijden over een slechte onverharde weg moeten zijn maar nadat we 20 km hadden afgelegd moet het fout zijn gegaan waardoor we zeker 45 km over echte 4 wheel drive weg hebben moeten rijden, door los zand, slidderen, smal, sleuven van die gevuld waren met water en veel hobbels en stuk weg was wel echt leuk om te rijden met de 4x4. we komen uiteindelijk uit in een sloppenwijk van San Roque wat midder leuk was. We moeten hier de weg vragen en dit doen we bij 2 medewerkers van de ICE, we moesten 5 minuten wacht dan waren ze klaar met werken en zouden ze voor ons oprijden zodat we bij hoofdweg naar Iberia uitkwamen. Dit was er fijn omdat het geen leuke plek was. Vanuit Iberia zijn we naar Cereceda gereden en daar rechts richting Santa Maria waar we       2 km voor National Park Rincón de la Vieja een mooie hotel hebben genomen bij Rincónde la Vieja Lodge voor $ 51,00 dollar. Het is een dorpje van allemaal kleine houten huisjes, de weg naar het hotel is privé en hiervoor moet je $ 2,00 dollar betalen. Om 18:10 uur komen we bij het hotel aan en zitten we een half uur later al te dineren want we kunnen toch weinig doen want het regent al vanaf 17:00 uur, om 21:30 zijn we gaan slapen.   

 

Zondag 22 september 2002 Santa Maria, Rinón de La Vieja – Liberia (Parque Santa Rosa ) 

Tegen 07:00 staan we op het regent nog steeds, vanaf de verande kun je de tuin van 1,5 ha goed zien liggen. Om 09:30 uur vertrekken we en rijden we naar Parque National Santa Rosa, dit is het oudste (1971) en grootste park (37.117 ha ) van Costa Rica en dient als voorbeeld voor alle andere parken in Costa Rica en rest van de wereld omdat de lokale bevolking zich goed heeft aangepast en betrokken is bij het park en voor werkgelegenheid zorgt. Onderweg doen we in Liberia nog even boodschappen waarna we via de CA1 volgen en na 35 km in noordwestelijke richting te hebben gereden komen we bij een brug enkele km voor het park twee Crested Caracaras tegen die in de berm een kadaver aan het oppeuzelen waren. Aangekomen bij de ingang van het park kon het meisje ons niks vertellen of we in het park konden slapen en een wandeling konden maken naar  Playa Nancite. We moesten eigelijk $ 6,00 betalen voor e entree maar dat hoefde we pas te doen als we in het park bleven, we mochten van haar doorrijden naar de Haciënda Santa Rosa om dit alles te gaan vragen. Hiervoor moet je 7 km het park inrijden onderweg zien we nog een groot ree oversteken, aangekomen bij de Haciënda spreken we nog met een jongen uit Zuid Afrika en een meisje uit Argentinië afkomstig uit Cordoba. De Haciënda bestaat uit een museum, camping, school en een onderzoekscentrum, je kunt hier ook eventueel slapen als er geen studenten zijn en dit was mogelijk maar dan moesten we maandag om 06:30 uur weer weg, er waren nu alleen enkele ranchers. We mogen wel een wandeling naar Playa Naranjo maken maar niet verder naar Playa Nancite hier hebben we toestemming voor nodig van de Rancher bij de receptie zit alleen die is op zondag gesloten. We zien hier nog een grote slang de jungle in glippen. We besluiten terug te rijden naar Liberia en daar in het Best Western hotel te overnachten voor $ 51,00 min 10% korting en morgenvroeg weer terug te  rijden naar het park Santa Rosa en toestemming vragen voor de wandeling en dan rond de middag beginnen aan de 12 km lange tocht naar het strand om te kunnen zien waar de schildpadden ‘s nacht hun eieren komen leggen en dan in de ochtend terug lopen. We zijn rond 13:00 uur in Liberia nadat we het hotel hadden gevonden zijn we in het centrum nog wat boodschappen gaan doen en hebben we nog even door het park bij de kerk gelopen en mensen bekeken. Tegen de avond zijn we gaan eten bij Pizzahut waar we leuk bediend worden door Pamala. Terug bij het hotel nog een nachtelijke duik genomen in het zwembad met om ons heen Rana’s, piloten, stewardessen en een grote sprinkhaan.  

 

Maandag 23 september 2002 Liberia - Parque National Santa Rosa 

06:45 uur opgestaan en ontbeten, op het menu stond Gallo Pinto con Heuvo’s con Naranja con Tosta’s i Caffee Negro. Om 08:00 uur vertrekken we en zijn we tegen 09:15 uur bij de ingang van het park en kopen we gelijk 2 entree kaartjes voor $ 44,00 Colon en rijden we gelijk via de 7 km geasfalteerde weg naar de Haciënda Santa Rosa. Hier vragen we aan Maria Louise om toestemming te krijgen om Playa Nancite te bezoeken dit was in eerste instantie  niet mogelijk maar na wat bellen en een half uur wachten kregen we toch toestemming omdat één van de ranchers genaamd Lenin naar het onderzoeksstation gaat bij Playa Nancite. We konden met hem in de terreinwagen meerijden tot playa Naranjo dit doen we samen met Victor een Spaanse jongen afkomstig uit Madrid. Onderweg zien we veel herten en reeën als we over de slechte modderige weg door de jungle rijden, we moeten ook door twee rivieren. Bij Playa Naranjo worden we gedropt hier moeten we eerst nog een stukje door de jungle lopen voordat we bij het strand uitkomen. Victor zou hier achterblijven maar besloot toch om met ons mee te gaan naar het onderzoekstation samen met Lenin. We moeten eerst 5 km over het strand lopen en we moeten door kleine riviertjes lopen die in verbinding staan met de lagunes achter het strand hierdoor kan het zeewater de lagune instromen en dus ook haaien en krokodillen en dan +/- 500 meter langs rotswanden die we later met een touw wat tussen de rotsen verborgen zat omhoog klimmen en aan de andere zijde weer omlaag. Het klimmen was zeer steil en het deed ook pijn aan de handen om boven te komen en het lopen over de rotsen was ook geen pretje met de rugzakken om. We moeten afdalen via een mangroven bos en komen dan uit op het strand van Playa Nancite. We lopen 500 meter over het strand en gaan dan via een aangelegd houten vlonder pad 25 cm boven de drassige ondergrond het mangroven bos weer in waar na circa 150 á 200 meter het onderzoekstation staat, dit zijn enkele kleine huisjes waar men kan eten, slapen, douche en onderzoek kunt doen. Vlak bij het pad zagen we nog 2 krokodillen sporen in het zand heen en terug het mangroven bos in. Dit geeft wel een heel apart gevoel om hier op het strand te staan waar alles nog puur natuur is. Omdat er nu geen onderzoekers zijn mogen we gratis blijven slapen we eten hier eerst onze boterhammen met pindakaas en aardbeien jam en gaan dan terug naar het strand om te kijken of we jonge olive ridley turtles zien die onder het zand vandaan moeten komen, helaas is dit niet het geval. We lopen nu naar de andere kant van het strand voorbij het mangroven pad waar het strand weer stopt door een grote rotswand begroeit cactussen. Voor de rotswand loopt een klein riviertje vanuit het mangroven bos langs de rotswand we gaan hier een tijdje op de rotsen zitten en genieten van het uitzicht. Daarna zijn we nog langs het riviertje het mangroven bos in gelopen en zien we op een gegeven een krokodil op de kant liggen toen hij ons hoorde ging hij er snel vandoor. We lopen terug naar het onderzoeksstation en gaan wat slapen. Om 20:00 uur gaan we samen met Victor en Lenin terug naar het strand om te kijken of er al schilpadden zijn aangekomen, het is al donker en we zien aan het einde van het pad uit het mangroven bos op het strand een spoor van een krokodil die naar zee is gekropen. We lopen 100 meter over het strand en hebben geluk een schildpad is bezig een gat te graven voor zijn nest maar Lenin zegt dat er iets mis is met zijn achterpoten waardoor zij niet echt een gat kon graven maar alleen wat zand aan de kant schoof. We lopen verder en we zagen na enkele minuten een 2e schildpad en die was wel goed bezig met het graven van een gat om de eieren in te leggen, toen we bij de 2e waren kwam er een 3e het strand op gekropen we moesten een stukje omlopen want je mag niet voor een schildpad gaan staan want dan gaan ze niet verder, ook mag je niet de flitsers gebruiken van je fototoestel omdat ze niet tegen veel licht kunnen. Daarom zullen er rond de 29 september meer schildpadden komen want dan is er minder lichtweerkaatsing vanaf de maan en dan kunnen er 8000 tegelijk komen per avond. Het begint weer te regenen en we zien zelfs een regenboog in het maanlicht. Na een uur lopen we terug naar het station en horen we coyotes huilen, ook de schildpadden huilen maar dan om hun ogen nat te houden. Op de terugweg zien we dat de eerste schildpadden al vertrokken zijn en dat hun nesten al geplunderd zijn door coyotes en dat op een afstand van 50 tot 70 meter. We hebben de nesten weer dicht gemaakt maar of dit zin heeft weten we niet met. We gaan weer slapen en willen rond 01:00 uur weer terug naar het strand want dan is het vloed geweest en komen de meeste schildpadden naar het strand. Maar dit hebben we niet gedaan omdat we te moe waren en het regende. In het Onderzoeksstation hebben we ook huisdieren een kleine rat.

 

Dinsdag 24 september 2002 Parque National Santa Rosa - Liberia 

De rat heeft het blik met nootjes open geknabbeld maar niet veel noten opgegeten vond ze waarschijnlijk niet lekker.

Ik ben om 05:45 uur opgestaan en alleen naar het strand gelopen toen ik hier aankwam zag ik 70 zwartkop en 2 roodkop gieren zitten op het strand deze waren zeker 20 á 25 nesten aan het plunderen er waren ook nog een witte en een gele Caraca en er was een nieuw spoor van een krokodil die richting zee ging toen ik terug liep naar het station was er weer een spoor terug het mangroven bos in zonder dat ik er wat van had gemerkt op het strand. Om 07:45 uur nemen we afscheid van Lenin en vertrekken we samen met Victor en lopen we terug naar Playa Naranjo. Het was een zware wandeling het was warm en het lopen over de rotsen deed pijn aan de voeten en heupen. Om 09:15 uur waren we bij de rustplaats op Playa Naranjo, we rusten hier even uit en wassen hier onze voeten en doen de schoenen aan. Victor wil nog 1 dag hier op het strand blijven. Wij lopen om 09:45 uur verder bij het eerste riviertje aangekomen hadden we geluk dat de waterstand laag was en we er zo door konden wandelen. Na 1 uur wandelen werden we erg moe ( hitte ) we kwamen toen  2 ranchers tegen die met de 4x4 naar Playa Naranjo gingen. We lopen nog 1 uur bergop en ondertussen nog een tweede riviertje overgestoken met de laarzen aan. Na een paar honderd meter zag M een waterval hij wilde zich daar even opfrissen maar toen hij erna toe liep zakte hij met 1 been weg in het drijfzand tot boven zijn knie, ik heb hem eruit moeten trekken. Rond 11:45 uur kwam de 4x4 terug van het strand Victor zat er ook al in we zijn toen achterop gesprongen in de laadbak en mee terug gereden naar de Santa Ros Haciënda hier drinken we nog wat en rijden dan terug naar Liberia en zetten we Victor af bij een hotel. Wij rijden terug naar het El Sitio hotel omdat we dachten dat we onze paspoorten en vliegtickets hadden laten liggen, maar het hotel had niks gevonden. We hebben hier naar de ambassade en met Martinair gebeld, toen aangifte gaan doen bij de politie. Omdat de achterklep van de auto niet sluit bleef M bij de auto en heb ik twee uur op het politiebureau gezeten (stinken naar zweet zelf ze erg dat er een ventilator op me werd gezet ) om een proces-verbaal op te maken maar het probleem was dat de commissaris er niet was voor de handtekening. In de tussentijd heeft M de auto overhoop gehaald en de paspoorten en tickets gevonden in een rugzak. We zijn toen terug gegaan naar het El Sitio hotel hier weer een kamen gehuurd en niks gezegd over het paspoort dat we deze weer gevonden hadden. Gelijk het zwembad ingesprongen om de smeer en zweet te verwijderen. We wassen ’s avonds onder de douche de kleren en M heeft zijn hoofd kaal geschoren toen hij dronken was van de Rum.

 

Woensdag 25 september 2002 Liberia – Monteverde  

Ik ben om 06:00 uur opgestaan en mijn hoofd ook maar kaal geschoren en gedoucht. M komt om 7 uur uit bed gaat zich scheren en douche en om 08:15 zitten we te ontbijten en we nemen het er flink van want we hadden gisteravond niks meer gegeten. Voor het het hotel verlaten bellen we met Martinair om door te geven dat de tickets toch boven water waren gekomen. We pinnen, tanken benzine en doen nog wat boodschappen in het centrum van Liberia. Wat opvalt bij het tanken is dat ze altijd de ruiten wassen en de bandenspanning controleren als service. De taxi’s zijn ook leuk deze zijn rood van kleur en in de buitengebieden zijn dat meestal Toyota jeeps. Je moet hier in Costa Rica wel heel goed oppassen voor snelheids controles, ze staan meestal met lazerpistool net achter een bocht of helling tot 20 km te snel kost $ 5.000 Colon en meer dan 20 km te snel kost $ 20.000 Colon en er word in de steden veel gecontroleerd op fout parkeren. Na het tanken zijn we via de CA1 de Interamericana richting Cañas gereden. We gaan hier links richting Tilarán en krijgen we een lekkere hobbelweg voor onze 4x4 M had deze speciaal uitgezocht omdat waarschijnlijk de laatste dag was dat ik dit nog kon doen, des te dichter we bij Monteverde komen des te slechter werd de weg. Rond 13:15 komen we uit bij Santa Elena en nemen we voor $ 15,00 Dollar p.p. de 2 km lange Skywalk en dit was voor ons absoluut niet wat we er van verwacht hadden, we zien een paar vogeltjes en 1 eekhoorn. Dit is leuk voor ressort en bus toeristen maar niet voor mensen die zo de natuur in trekken. Na 1 ½ uur vertrekken we richting Reserva Biologica Bosque Nuboso Monteverde onderweg 1 km voor het reservaat huren we 1 kamer in het Trapp Family Lodge, is familie van de von Trapp van de Sound of Music film. Het hotel lijkt een beetje op een Oostenrijks hotel, onze kamer is groot met een balkon bijna alles is gemaakt van hout. We zitten hier in een nevelbos en dit is goed te merken want tijdens het schrijven kwam er een wolk voorbij en die was na enkele minuten weer verdwenen. Om 18:00 uur zijn we 2 km verderop bij Johny’s Pizza restaurant wat gaan eten de wijn was heel goed en de soep is veel lekkerder dan in Nederland. Om 20:45 zijn we met een dikke buik gaan slapen.

 

Donderdag 26 september 2002 Monteverde – Volcan de Poás  

We staan om 07:00 uur op even douche en een klein ontbijt genomen want we zaten nog vol van gisteravond. Om 09:30 uur zijn we naar de vlindertuin gereden, hier zien we veel insecten en de geboorte van een vlinder. Dit gaat vrij snel je ziet hoe ze bloed en ontlasting uitwerpen en hoe ze hun vleugels oppompen, we zien ook grote wandelende takken, torren, mieren, vissen, spinnen en een kolibrie die uiteindelijk een keer bleef zitten zodat we een goede foto konden maken. Na 2 uur rondgewandeld te hebben en geprobeerd vlinders te fotograferen wat niet lukte zijn we vertrokken en naar Volcan de Poás gereden over een 25 km lange hobbel weg, bij Grecia zien we nog een leuke stalen kerk die rood geschilderd is, hier huren we een kamer voor $ 25,00 Dollar bij een familie Laqunillas Lodge aanbevolen door de parkwachters,  het ziet er hier heel leuk uit en we hebben een veranda. Er moeten hier ook Quetzals zitten en we hopen deze nog goed te zien voordat we weer terug gaan naar huis dit is onze laatste kans dat het gaat lukken. Tegen de avond gaan we nog even wat rond wandelen en opzoek naar de Quetzal maar niet gevonden, het begint weer te regenen en we gaan op de veranda bij de openhaard zitten. Morgenvroeg gaan we nog een keer wandelen en hopen in de bomen rond de lodge nog een Quetzal te zien.

 

Vrijdag 27 september 2002 Volcan de Poás – San Jose  

We staan om 05:30 uur op omdat we in dit gebied veel kans hebben een Quetzal te zien, we rijden eerst met de auto richting de ingang van de vulkaan en lopen hier een bosweg maar buiten een Guán hebben we niks gezien, we rijden terug naar de lodge en op ¾ van de weggetje naar de lodge zijn we gestopt en hebben we wat rond gelopen en op een gegeven moment zagen we er eentje zitten en een stukje verderop stonden 2 grote fruitbomen en hier bewoog van alles en nog wat in 2 eekhoorns, kleine gekleurde vogels zeker 6 Toekans groen en klein en 2 Quetzals die werden steeds verjaagd door de Toekans, het was een grote opluchting dat we eindelijk de Quetzals hebben gezien. We hebben zeker driekwartier rond de boom gelopen. Om 08:00 uur zijn we naar de vulkaan gereden deze was een beetje actief met wat zwavel en rookpluimen. De kleuren van de vulkaan waren heel mooi. Tegen 08:30 uur vertrekken we om in San Jose de auto in te leveren bij het verhuur bedrijf, onderweg nog even bij Mc.Donalds ontbeten. Even na tienen zijn we bij Dollar rent maar hier was niemand en moeten we tot 11:40 uur wachten. We nemen een taxi naar het vliegveld waar ons vliegtuig om 18:10 uur vertrekt en we maken een tussenlanding in Miami en we landen zaterdag om 15:15 uur op Schiphol waarna we de trein naar Den Bosch nemen en samen met Sandra boodschappen doen en met Paps, Mam, Pat en San tot zondagochtend 07:00 uur zitten praten.

 

Einde van deze geweldige vakantie en op naar de volgende uitdaging.