Griekenland september-oktober 2013
Omdat Griekenland ons gewoon erg goed bevalt als camperland, en het in de rest van Europa op het moment verder niet zo’n best weer is, besloten om toch maar weer die kant op te gaan. Na in 2009 m.n. de westkust tot aan de Peleponnesus gedaan te hebben, gecombineerd met Evia en een stukje Pilion, en in juni van 2013 de gehele Peleponnesus, willen we nu de Pilion wat meer gaan ontdekken en richting het noordoosten van Griekenland gaan, tot de grens met Turkije. Omdat we Igoumenitsa als aankomst-vertrek poort hebben, is de planning vooralsnog om dan vanaf het noordoosten weer terug westwaarts te rijden door de bergen in het noorden. Maar ach, we zien wel, met een camper en ongebonden instelling weet je gelukkig tenslotte nooit wat de dag zal brengen. Eerst maar eens in Griekenland zien te geraken!
Rond half 12 beginnen we toch allebei een beetje moe te worden, en we dubben of we wel of niet de Gotthard tunnel zullen doorgaan. Voordeel is dat we dan niet zaterdagochtend, wanneer we drukte verwachten, mogelijk in een file komen te staan, nadeel is dat we na de Gotthard tunnel enkel nog parkeerplaatsen langs de autoweg kennen waar we zouden kunnen overnachten, en we dan om 6 uur ’s ochtends al wakker gaan worden van de vertrekkende vrachtwagens en mede reisgenoten (en die zijn er véééél, we hebben zelden zoveel onderweg zijnde campers gezien!). Als we vervolgens op de informatieborden lezen dat de Gotthard pass nog open is, en we zeeën van tijd hebben morgen als we tot daar door rijden, besluiten we naar ons vertrouwde plekje te gaan onder aan het begin van de Gotthard beklimming bij Göschenen. Lekker rustig en we kunnen uitslapen zonder herrie om ons heen. Tis wel nog even doorrijden, maar om 0:45 arriveren we. Binnen 10 minuten liggen we te ronken, allebei lekker moe en klaar voor een nieuw avontuur.
Na goed geslapen te hebben, staan we in de frisse ochtend rond half 9 op. Na een rustig ontbijtje, tis altijd weer even wennen zo’n eerste ochtend in camper Toos, rijden we rond 10 uur weg en klimmen de Gotthard pass op. Zoals altijd zijn de uitzichten mooi en er ligt hier en daar op de toppen al weer wat verse sneeuw. Boven op de Gotthard pass ontdekken we nog meer mooie camperplekken, maar ik vrees dat het hier toch wel al behoorlijk afkoelt ’s nachts. Misschien leuk voor een laatste koude overnachting op de terugweg...
Het bleef vannacht rustig op de parking, dus we hebben allebei goed geslapen. We starten langzaam op en rijden rond half 11 richting de terminal in Ancona om in te checken. Het weer is lekker, niet te warm en niet te koud. Het inchecken verloopt soepel en we staan al rap op de grote parkeerplaats bij de boot in de rij. De ferry zelf ziet er niet bepaald aantrekkelijk uit, een oud schip van Grimaldi, de Zeus Palace. In de camper suffen we wat, maken wat eten klaar en bekijken wat er zo allemaal nog meer mee gaat en al langzaamaan de boot op rijdt. Blijkbaar vaart de boot door naar Patras en dat betekent dat het rijtje ‘Igoumenitsa’ kan wachten tot het allerlaatste. Rond kwart voor 2 mogen wij dan eindelijk de boot op en na Toos aangesloten te hebben op 220, konden we in de rij gaan staan bij de receptie voor een roomkey en dinercoupon. Camping-on-board betekent hier namelijk jammer genoeg niet dat we bij Toos mogen blijven, maar een hut krijgen en een eetbon. Kijkende om ons heen verwachtten we maar niet al te veel van onze kajuit, en tis inderdaad even later ook ouwe meuk waar we ons in moeten vermaken. Nou ja, het is alleen maar om te slapen, maar bepaald schoon is het allemaal niet. We lopen wat rond op de boot, maar ook daar blijkt helemaal niks te beleven, saaie bedoeling, bootje heeft z’n beste tijd gehad.
Om 7 uur ging het selfservice restaurant open en daar stond dan ook binnen no time een lange rij. Uiteindelijk zijn we rond half 9 ook maar in de rij gaan staan en schepte ons bord vol met lasagna en iets van vlees met frietjes. Het was redelijk te eten, Roy hoefde alleen wat bij te betalen voor de salade, de rest viel onder de eetbon. Na toch wel onze buik behoorlijk vol te hebben gegeten, ook omdat het nogal allemaal machtig was, zijn we nog ff in de bar gaan zitten onder het genot van een paar biertjes à € 4,- p/stuk en wat gezang van een entertainer met bijbehorende Penny-de-Jager-danspoes. Rond 11 uur druipen we maar af naar de hut en gaan slapen. Morgen begint het dan echt!
Dag 4: Maandag 23 september
Na toch best wel een goede nachtrust, ondanks de nogal erg harde bedden, stonden we rond half 8 op, eten wat zelfgesmeerde bammetjes en het laatste half uur brengen we door op het dek. We konden al vrij rap weer naar Toos toe, gelukkig maar, wegwezen hier. Rond 9 uur reden we van de boot af en tufte we richting ons eerste stekkie, Drepano Beach, een paar kilometer ten noordwesten van Igoumenitsa, waar al behoorlijk wat campers stonden, zagen we vanaf de boot. We zijn hier nog niet eerder geweest en wilde toch alvast even kijken of dit een leuke optie is voor de laatste dag. En het zag er inderdaad goed uit. Mooi lang zandstrand, met genoeg schaduwplekken voor het campertje, waterkranen en douches en schoon, helder ondiep water, en leuk uitzicht op de boten die voorbij komen, inclusief knuffelhond die je er gratis op dit soort plekjes bij krijgt. Deze plek onthouden we.
We willen deze vakantie met name de oostzijde van Griekenland gaan ontdekken, te beginnen bij het zuiden van de Pilion. We zijn daar in 2009 op een geweldig mooie afgelegen plek beland waar we toen een paar dagen hebben gestaan, tis ff rijden, maar dat wordt wel het einddoel van deze dag. Het wordt dus een rijdag, maar vanaf daar is het enkel af en toe nog eens wat tuffen. Onderweg is het allemaal niet zo bijzonder, we besluiten een stuk over een tolweg te rijden ten zuiden van Ioannina (€ 6,-), en rijden via de Meteora kloosters, Trikala, Larissa en Volos de Pilion in. In Volos gaan we nog even langs de Vodafone shop want we krijgen het internet niet aan de praat, alleen het is inmiddels kwart over vijf en alles is al dicht. Via de westkant van het schiereiland rijden we richting Trikeri en vlak voor Ag. Kiriaki herkennen we het onverharde hobbelweggetje wat we in moeten slaan, het werd tijd ook want tis inmiddels kwart over 7 en het begint al te schemeren. Na ca. 5,5 km gehobbel komen we dan op ons droomplekkie an. En ja hoor, sinds Igoumenitsa nog nauwelijks campers gezien maar op ‘ons’ plekje staat een Duitse Wohnmobil. Da’s balen... maar het zij zo. Er zijn genoeg leuke plekken in het olijvenbos, met hier en daar plateautjes gemaakt van platte stenen waar je perfect kunt staan. Het is en blijft een droomplek. Een prachtige baai, met kraakhelder water, af en toe een herder die langs komt met z’n geiten. Verder gebeurd er weinig. We zitten nog even buiten, genieten van een prachtige sterrenhemel, warmen wat Babi Pangang op, drinken een wijntje en gaan op tijd slapen. Morgen blijven we een dag.
Vandaag doen we niet veel. We verplaatsen Toos wat meer de schaduw in, duiken, net als de Duitsers, in onze blote kont het water in, zonnen wat, wandelen wat, zoeken hout voor het kampvuur enzovoorts. Zo komen we de dag wel door. ’s Avonds krijgen we dan toch internet aan de gang dus we zijn helemaal happy. Na een BBQ’tje maken we een lekker kampvuur want de avonden zijn best fris. We genieten wederom van de sterren, zo zonder omgevingslicht kun je ze bijna aanraken, en vallen rond 11 uur tevreden in slaap. Zo hoort vakantie te zijn.
We besluiten nog een dagje te blijven, lekker relaxen. Het weer is geweldig, 28 à 30 graden overdag en tegen de avond lekker koel. ’s Avonds maken we weer een groot kampvuur en genieten van de rust, de sterrenhemel en de Zuid-Afrikaanse LIDL-wijntjes.
We hebben nu drie nachten doorgebracht op dit geweldige plekje, maar willen toch verder, er is nog zoveel te ontdekken. We worden vroeg wakker en genieten van de zonsopgang, ca. 07:45, op het strand, met een bakkie koffie. De trui moet aan want tis echt wel fris zo in de ochtend zonder de zon. Maar als die eenmaal weer boven de heuvels is uitgekomen, is het al snel weer heerlijk warm. We ontbijten rustig en breken vervolgens het kamp op, onder grote belangstelling van de blote Duitsers die nauwkeurig alles in de gaten houden. Via Google Maps hebben we thuis wat mooie plekjes gevonden aan de oost en zuidkust van de Pilion en die willen we langzaam afgaan. We hobbelen eerst een stuk over onverharde paden door de olijvenbossen richting Platania, echter dit wordt niet echt een succes. De weggetjes zijn hier en daar net te doen voor Toos, maar op een gegeven moment wil TomTom dat we een wel erg smal bospad inslaan, en dat doen we maar niet. Voor Roy een ideaal moment om maar weer eens lekker weg te dromen over die geweldige 4-wheel drive camper, zou die er ooit gaan komen... We besluiten een stukje terug te rijden en over de normale, geasfalteerde weg naar de plekjes te rijden. Als eerste doen we Mourtias Beach aan, een mooi, klein strandje met veel rotspartijen in het kraakheldere water waardoor een soort zwembad ontstaat, leuke snorkelplek. Er is eigenlijk maar één plekje waar je de camper kunt zetten, maar we vinden het nog te vroeg. Op zich wel een leuk plekje voor een dag (coordinaten 39.210052, 23.332976) maar voor vandaag eten we enkel wat noodles hier en tuffen verder.
We rijden verder naar een camperplek bij Paltsi Beach en dit ziet er mooi uit. Aan het eind van het weggetje langs het strand staan wat kleine boompjes waar tussen je de camper kunt zetten, er is een douche en kraantje aanwezig en het water is ook hier weer belachelijk helder. Erg mooie okergele, ijzerrode rotsformaties aan het eind van het strand maken het plaatje compleet. We parkeren Toos helemaal aan het eind, bij een Frans stel in campingcar. We suffen weer wat, Marcel gaat wat zwemmen en douchen, Roy maakt avondeten klaar en zo is de dag alweer om. ’s Avonds gaan we rond half 8 de camper in want er staat een frisse wind. Tijd om het verslag bij te werken, jammer genoeg hebben we hier geen Vodafone-ontvangst. Dat wordt vroeg slapen.
Dag 9: Zaterdag 28 september
We besluiten vandaag maar een dagje te blijven hier. Het is een mooie plek, we staan aan het strand onder wat boompjes, met op een paar meter een verswater kraan en douche. De zee is wel wat ruwer dan gister, dus snorkelen zit er niet in, maar dobberen in de golven is ook leuk. We komen de dag door met suffen, zonnen, wat wandelen en vooral aapjes kijken. M.n. dan gerijptere aapjes want veel jong volk loopt er niet echt rond. Het Franse stel was vanochtend al vertrokken, in de loop van de middag kwam daar een Duitse kwebbel Wohnmobil voor in de plaats. Verder is het eigenlijk redelijk uitgestorven, alleen wat lokale strandgasten, mensen met kleine bootjes en wat snorkelaars die gaan jagen. Het seizoen is duidelijk afgelopen want in de tavernes is ook niet echt iets te doen. De Duitse kwebbel kakelde op een gegeven moment over dat ze in het noordoosten 9 jaar gewoond hebben, alles verkocht hebben etc. etc. Mede camperaars zijn over het algemeen leuk, soms niet, deze dus niet. Echter, ze gaf ons wel een tip over een strandje ca. 6 km naar het noorden toe waar het helemaal geweldig moest zijn. OK dat was dan wel weer nuttige info. Na nog even buiten gezeten te hebben, om 8 uur is het donker, en wat gerummikubd, duiken we vroeg de koffer in.
Dag 10: Zondag 29 september
Na een rustige opstart, de standaard koffie, cruslie en knäckebröd in het ochtendzonnetje, vullen we de watertanks en gaan naar het volgende strandje, maar liefst 6 km verderop. We willen daar blijven, althans, als het leuk is… en dat is het! Een mooi groot zandstrand met allerlei verscholen baaitjes, veel rotspartijen in het water (snorkelen!) en een lekker relaxte, licht alto sfeertje, het gros loopt dan ook in blote kont rond. We zetten Toos eerst in de schaduw op het zandpad naar het strand toe, pakken de rugzak in met wat water, snacks en de snorkelspullen, en lopen naar het eind van het strand toe. Daar liggen we heerlijk op een paar meter van het azuurblauwe water. Na mooi snorkelen tussen de rotsen door (veel visjes!!!), suffen in de blote kont, zwemmen, opdrogen etc, gaan we rond 5 uur terug naar Toos en zetten haar een tiental meters verder op een grote onverharde vlakte waar nog een alternatief Duits stel met kleine en joekelille staat. Prima plek. Verder staan er nog wat tentjes op het strand, waarvan 2 nog bezet door 2 jongens, het schijnt hier in het hoogseizoen helemaal vol te staan met tentjes en een lekkere alternatieve bedoeling te zijn, nu is het rustig. We maken nog een avondwandeling over het strand, drinken een koud Gladiator biertje, Rummikubben wat en gaan op tijd slapen.
Dag 11: Maandag 30 september
Na de afgelopen 5 dagen amper 100 km te hebben gereden, willen we vandaag toch wat meer van de oost Pilion gaan zien en wat plekken afgaan die we via GoogleMaps hebben gevonden, komen we onderweg iets echt heel moois tegen, dan blijven we daar staan. We verlaten deze heerlijke plek, er is nu echt niemand meer op het strand, en rijden richting noordoost. We volgen de kleine weggetjes door de oost Pilion, maar een aantal keren moeten we omdraaien omdat het overgaat in slechte, onverharde paden en een aantal maal denken we bij een mooi strand uit te komen, maar is de laatste 300 meter zo steil dat verder rijden met Toos niet slim is (jaja weer die 4-wheel drive visioenen). We rijden regelmatig hoog boven de zee en hebben een mooi uitzicht over de stranden waar we de afgelopen dagen hebben gestaan. Bij Potistikia Beach kijken we nog even, alleen de camper kun je daar enkel op een saaie, kleine parking zetten zo’n 100 meter van het strand af, vlak langs de weg. Het is een mooi strand, maar dus niet echt een leuke overnachtingsplek. Eigenlijk komen we onderweg maar één heel mooi plekje tegen, een hele kleine, verscholen baai met een grindstrandje, maar hier staan twee tenten/campers die hier duidelijk al langer staan en tis net allemaal iets te klein om er nog bij te gaan staan en genoeg privacy te hebben: Potoki Beach, 39.274453,23.282904.
Uiteindelijk komen we in Chorefto uit, rijden tweemaal langs het lange zandstrand maar vinden geen leuke plek, en het begint ook nog te regenen en het wordt later en later. Aan de zuidzijde van het dorpje ligt een klein haventje en daar gaan we maar staan, het wordt te laat om nog verder te zoeken en we hebben beide ook geen zin meer. Om de hoek blijkt een camping te zijn, die we dachten gesloten was, maar wat later komt er toch nog een Duits stel langs die daar wel gaan bivakkeren. We zitten vroeg in de camper, ook omdat het ineens veel harder begint te regenen, dus Rummikubben wat en drinken een versnapering, morgen maar weer verder kijken.
Vandaag willen we onze zoektocht naar een leukere plek vervolgen, de eerste bestemming is een plaatsje wat we via griekenlandmetdecamper.nl hebben gevonden, Papakosta Beach, zo’n 120 km naar het noorden toe, vlak onder Agiokampos. De weg slingert mooi door de Pilion heen, tussen de leuke bergdorpjes groeien bossen vol met tamme kastanjes en overal staan rijpe druiven en appels, het is een erg vruchtbaar gebied. We komen rond het middaguur aan op de plek en die is zo leuk dat we direct besluiten hier te blijven. Een mooi, groot grasveld met een paar bomen, een klein zoetwater riviertje met schildpadden, een douche en een waterkraantje (water afkomstig van de even verderop gelegen waterval) en een mooi strand. We zetten Toos neer en gaan lekker spelen in de golven en nemen eindelijk weer eens een zoetwater douche. Op dat moment komt er nog een camper bij staan, maar ze blijven ver uit de buurt van ons, even later op de dag komt er nog een camper bij, maar er is plek genoeg. Het weer is redelijk, de zon schijnt lekker, al gaat ie wel vrij vroeg achter de heuvels weg. Leuke plek, alleen als we willen gaan BBQ’en begint het zachtjes te regenen en later wat harder. ’s Avonds zien we het boven de zee flink tekeer gaan, dat beloofd wat voor de volgende dag. We sluiten weer af met Rummikub en een versnapering.
Dag 13: Woensdag 2 oktober
Het heeft de hele nacht gemiezerd en in de ochtend is het wel droog maar best fris. De zee gaat ook flink tekeer en het is zwaarbewolkt, dat ziet er niet goed uit voor vandaag. We zien op internet dat het aan deze kant van het land de komende dagen zo blijft, terwijl het weer aan de westzijde juist heel mooi is en blijft, dus… we besluiten te vertrekken naar het gedeelte ten zuiden van Preveza en dan maar eens zien wat we de komende dagen daar gaan doen. Het noordoosten van Griekenland komt dan wel een andere keer, tis te fris daar nu de komende tijd. We nemen een andere route, dwars door het binnenland met veel akkerbouw (katoen) zonder al te veel grote wegen, en komen uiteindelijk bij een heel groot (stuw)meer uit bij Episkopi. Daar gaan we aan de zuidzijde onder de brug staan. Het is niet veel bijzonders, maar we staan goed, morgen nog een stukje en dan zijn we weer aan de westkant.
Dag 14: Donderdag 3 oktober
We staan rustig op, tis niet heel erg warm, en rijden rond een uur of 11 verder richting de zee. Onderweg zien we een das die nog helemaal puntgaaf is, al ligt ie wel dood langs de weg. We hadden eerder kadavers gezien langs de weg waarvan we vermoeden dat het een das kon zijn geweest, maar dan was er nooit zoveel van over om daar zeker van te zijn. Maar nu weten we het dus, er zitten hier ook dassen, alleen jammer genoeg nou weer één minder. Sowieso liggen er erg veel dooie honden en katten langs de weg, en soms ook vossen. Rond 1 uur komen we op het heerlijke plekje aan waar we ook in 2009 en begin van dit jaar hebben gestaan, de zogenaamde ‘geitenwei’, en hiephiephoera het plateautje met de 2 olijfbomen is vrij, al staat er wel een provisorische omheining met gaas, en ligt er nogal wat troep, duidelijk sporen van vakantievierende Grieken die zich hier de afgelopen zomer hebben vermaakt. Na het e.e.a. opgeruimd te hebben, zetten we Toos op d’r plek en het echte leven kan weer gaan beginnen. We zwemmen wat, zonnen, BBQ’en en maken ’s avonds een lekker kampvuur op het strand. Tis ook wel nodig want nadat de zon rond 7 uur achter de bergen in de verte verdwijnt, wordt het snel nogal fris. Maar we genieten op het strand van de lichtjes op het water, aan de overkant en de miljoenen boven ons.
We leven deze dagen van de rust die deze plek biedt. We staan zo rond half 9 op, hebben rustig ontbijt, klooien wat aan, internetten wat, gaan rond 11 uur richting strandje, zwemmen, snorkelen, zoeken brandhout, drogen op etc. etc., gaan rond 6 uur terug richting Toos, BBQ’en met poes en minipoes, gaan rond half 8 terug naar het strandje en zitten tot 10 uur bij het kampvuur te genieten van de rust, de wijntjes en de miljoenen sterren, verder niets. Het leven is dan goed.
We hebben nu 3 nachten op deze heerlijke plaats gestaan, maar het weer wordt vanaf vandaag toch beduidend minder. Althans volgens de voorspelling en deze ochtend ziet het er inderdaad ook niet goed uit, het heeft vannacht ook wat geregend. Over een paar dagen wordt het weer beter, maar we vinden het zonde om al die tijd hier te blijven staan en hangen. Op internet zien we dat het de komende dagen aan de andere kant, bij de Pilion, juist weer beter gaat worden. Maar da’s weer 350 km terug naar oost. Na ff gedubt te hebben wat we zullen doen, eventueel het schiereiland Lefkada gaan verkennen was ook nog een optie, en nog maar eens een kritische blik geworpen te hebben op de weersverwachtingen voor oost en west, toch maar besloten om de gok te wagen en weer terug naar de Pilion te rijden.
Omdat het er toch behoorlijk bewolkt uitziet en het volgens de weersverwachting (lang leve internet) de komende dagen toch niet echt veel beter wordt, bekijken we waar het wel goed toeven is. Richting noordoost, wat het oorspronkelijke plan is, is het ook niet veel beter, mooie reden om toch weer een keer terug te gaan om dat deel te verkennen. We rijden wel nog even wat noordelijker langs wat kustplaatsjes naar Leptokaria en gaan daar naar de LIDL, maar na wat overleg besluiten we terug te rijden naar ons droomstrandje in het zuiden van de Pilion, aan het zandpad bij Ag. Kiriaki. Tis wel nog een paar uur rijden, maar vandaag wordt het toch geen strandweer, dus we doen rustig aan. We rijden terug naar Larissa (en moeten onderweg tot 2x toe € 5,- aan tol betalen voor een paar kilometer, beetje absurd), en vervolgens via Volos slingeren we weer helemaal naar het zuiden toe. We gooien op de parking bij Ag. Kiriaki, overigens wel mooier dan in 2009 vanwege de nu aanwezige boompjes, vuilnisbakken, kraan en douche, de watertanks vol en hobbelen zo’n 6 km over het weggetje naar de baai. En… we zijn er helemaal alleen, geen blote Duitsers dit keer! Oftewel, we kunnen eindelijk heerlijk op het stenen plateautje gaan staan waar we in 2009 ook een paar dagen genoten hebben. Tis nog ff klooien met Toos om d’r waterpas te krijgen, maar uiteindelijk staat ze redelijk. We warmen de spaghetti van gister op en maken wederom een kampvuur. De wind gaat liggen en het is geweldig, hier gaan we een paar dagen genieten!
Dag 19, 20, 21, 22: Dinsdag 8 t/m vrijdag 11 oktober
Het leven is hier erg vervelend. Veel doen we niet, beetje hout bij elkaar zoeken, het plateautje bijwerken, beetje aan Toos klooien, foto’s en filmpjes maken, zwemmen en snorkelen af en toe wat, suffen, internetten, verslag bijwerken, Roy maakt een bijzetkastje voor de kaarsen, BBQ’en elke avond en sluiten de dag af met een kampvuur onder het genot van een wijntje/biertje en nog steeds die miljoenen sterren. Het weer is wisselend, dinsdagochtend was het zwaar bewolkt maar dinsdagmiddag trok het rond 2 uur helemaal open en konden we lekker zonnen, woensdag is het de hele dag zwaarbewolkt en druppelt het af en toe. Donderdagochtend zag het er niet best uit en wogen we zelfs even af om hier te vertrekken, maar rond het middaguur trok het ineens helemaal open en de rest van de dag was het weer geweldig, dit bleef zo tot vrijdagavond, en dan is het hier zóóó lekker vertoeven. Volle zon en zo’n 26 graden, volgens internet dan. Tis inmiddels bijna half oktober maar de zon heeft hier nog behoorlijk veel kracht, insmeren is toch wel noodzakelijk ’s middags.
Na gisteravond ons laatste kampvuur te hebben gehad, staan we weer vroeg op, zien de zon weer opkomen rond 8:15 op het strand met een bakkie koffie, zwemmen nog wat, pesten wat inktvissen en rond 2 uur vertrekken we dan toch echt van dit prachtplekkie. We laten de plek netjes achter en onderweg naar de verharde weg over de 6 km hobbelen komt een grote landschildpad ons tegemoet om ons uit te zwaaien. We stoppen nog even voor een fotootje want zo’n grote hebben we nog niet gezien. En dan is het rijden maar. In Volos gaan we nog even naar de LIDL en in Larissa tanken we. Onderweg t.h.v. de Meteora kloosters eten we wat en om half 10 komen we aan op Drepano Beach in Igoumenitsa. Tis best fris. We zetten Toos onder de eucalyptusbomen en niet veel later gaan de oogjes toe, we zijn allebei moe. Morgen de laatste dag.
We hebben allebei niet heel goed geslapen want het was toch ineens best warm en benauwd, en er reden nogal wat auto’s rond en een aantal honden blaften nogal wat. Maar de zon schijnt en het ziet er strak blauw uit. We zetten Toos wat verderop onder de bomen voor beschutting op 10 meter van het strand, en de hele dag doen we niet veel meer dan zwemmen en zonnen en aapjes kijken, want er zijn best nog wat Grieken op het strand op deze zondag. Er staan in totaal 5 campers verspreidt over het hele strand, valt erg mee, plek zat. Onderweg gister kwamen we maar één camper tegen, het seizoen is echt duidelijk voorbij. Terwijl het hier nog steeds 28 graden en heerlijk vertoeven is, zonde om te gaan.
Na ruim 1,5 uur vertraging met de boot, gingen we pas rond 7 uur ’s avonds er vanaf, niet zo leuk. Deze boot was dan wel redelijk nieuw en van Minoan (Cruise Olympia), maar de bedden waren keihard, het eten voor de camping on board was mondjesmaat en voor het minste of geringste moest je flink bijbetalen. Volgende keer toch maar eerder boeken zodat we de echte camping-on-board kunnen nemen en lekker bij Toos kunnen blijven. Omdat we geen zin hadden om morgen nog een heel eind te moeten, rijden we flink door en belanden uiteindelijk toch weer bij de kleine parking onder aan de Gotthard pass, het is dan al 1:15 en voor ons eigenlijk 2:15 want de klok kon een uur terug. Aan de zuidkant van de tunnel ligt al behoorlijk wat sneeuw, aan de noordkant niet, de pas is ieder geval gesloten. We gaan rap slapen.
Het zit er op, vandaag het laatste stuk. We staan rond 9 uur op, verder geen bijzonderheden, helaas rond 8 uur ’s avonds weer thuis. Op naar het volgende avontuur!
Km in Griekenland: 2368
Totaal tolkosten: 110 € (Zwitserland vignet hadden we nog)
Totaal liters: 495
Verbruik: 10,9 km/l
Totaal tankkosten: 676 €
Gem. dieselprijs: 1,36 €