Griekenland september-oktober 2013
Omdat Griekenland ons gewoon erg goed bevalt als camperland, en het in de rest van Europa op het moment verder niet zo’n best weer is, besloten om toch maar weer die kant op te gaan. Na in 2009 m.n. de westkust tot aan de Peleponnesus gedaan te hebben, gecombineerd met Evia en een stukje Pilion, en in juni van 2013 de gehele Peleponnesus, willen we nu de Pilion wat meer gaan ontdekken en richting het noordoosten van Griekenland gaan, tot de grens met Turkije. Omdat we Igoumenitsa als aankomst-vertrek poort hebben, is de planning vooralsnog om dan vanaf het noordoosten weer terug westwaarts te rijden door de bergen in het noorden. Maar ach, we zien wel, met een camper en ongebonden instelling weet je gelukkig tenslotte nooit wat de dag zal brengen. Eerst maar eens in Griekenland zien te geraken!
Dag 1 : Vrijdag 20 september
Marcel heeft vandaag z’n vrije parttime dag en kan de laatste camper-handelingen verrichten en Roy is zowaar om half twee al thuis van een dag ‘hard’ werken, da’s mooi. Nog ff een laatste douche, de standaard Chinese rijsttafel halen waarmee we de komende twee rijdagen vooruit kunnen, en om half drie tuffen we dan weer lekker aan. Tis maar goed ook, want na een mooie zomer is de herfst nu echt ingetreden, regen en 15 graden, op naar de warmte! In de Pilion dreigt het de komende week rond de 28 graden te worden, heel erg vervelend...
We besluiten weer de Franse kant van de Rijn te volgen, en komen via Maastricht, Luik, Strasbourg enzovoorts zonder al te veel oponthoud rond half 10 ’s avonds aan bij de Zwitserse grens. We hebben nog even snel een paar kilometer voor die grens de dieseltank mooi kunnen volgooien voor maar € 1,36 bij een Franse winkelketen waar we dachten eerst bij de 24h-automaat enkel met een pasje van de desbetreffende keten te kunnen betalen, maar de ABN-pas deed het gewoon. Als zunnige Hollanders waren we hier uiteraard erg blij mee, da’s goedkoper dan in NL! Scheelt toch bijna 35 cent per liter met de prijs langs de Italiaanse autostrada waar we anders hadden moeten tanken. Best absurd eigenlijk zo’n verschil, kun je heelveel Gladiator-biertjes voor nuttigen hè Marcel! Omdat we ons allebei nog redelijk fit voelde, besluiten we door te rijden en dan maar kijken waar het schip strand.
Rond half 12 beginnen we toch allebei een beetje moe te worden, en we dubben of we wel of niet de Gotthard tunnel zullen doorgaan. Voordeel is dat we dan niet zaterdagochtend, wanneer we drukte verwachten, mogelijk in een file komen te staan, nadeel is dat we na de Gotthard tunnel enkel nog parkeerplaatsen langs de autoweg kennen waar we zouden kunnen overnachten, en we dan om 6 uur ’s ochtends al wakker gaan worden van de vertrekkende vrachtwagens en mede reisgenoten (en die zijn er véééél, we hebben zelden zoveel onderweg zijnde campers gezien!). Als we vervolgens op de informatieborden lezen dat de Gotthard pass nog open is, en we zeeën van tijd hebben morgen als we tot daar door rijden, besluiten we naar ons vertrouwde plekje te gaan onder aan het begin van de Gotthard beklimming bij Göschenen. Lekker rustig en we kunnen uitslapen zonder herrie om ons heen. Tis wel nog even doorrijden, maar om 0:45 arriveren we. Binnen 10 minuten liggen we te ronken, allebei lekker moe en klaar voor een nieuw avontuur.
Dag 2: Zaterdag 21 september
Na goed geslapen te hebben, staan we in de frisse ochtend rond half 9 op. Na een rustig ontbijtje, tis altijd weer even wennen zo’n eerste ochtend in camper Toos, rijden we rond 10 uur weg en klimmen de Gotthard pass op. Zoals altijd zijn de uitzichten mooi en er ligt hier en daar op de toppen al weer wat verse sneeuw. Boven op de Gotthard pass ontdekken we nog meer mooie camperplekken, maar ik vrees dat het hier toch wel al behoorlijk afkoelt ’s nachts. Misschien leuk voor een laatste koude overnachting op de terugweg...
Na goed geslapen te hebben, staan we in de frisse ochtend rond half 9 op. Na een rustig ontbijtje, tis altijd weer even wennen zo’n eerste ochtend in camper Toos, rijden we rond 10 uur weg en klimmen de Gotthard pass op. Zoals altijd zijn de uitzichten mooi en er ligt hier en daar op de toppen al weer wat verse sneeuw. Boven op de Gotthard pass ontdekken we nog meer mooie camperplekken, maar ik vrees dat het hier toch wel al behoorlijk afkoelt ’s nachts. Misschien leuk voor een laatste koude overnachting op de terugweg...
De grens met Italie gaat soepel, we kunnen zo doorrijden en we tuffen relaxt langs Milaan naar Ancona toe. We willen circa 16 km na Ancona op een grote, verlaten, landelijk gelegen parking gaan staan waar we eerder gestaan hebben, maar omdat we genoeg tijd hebben, slaan we rond 4 uur van de snelweg af en volgen 30 km voor Ancona de weg langs het strand. Misschien zien we hier wel een leuke camperplek. Het valt echter allemaal wat tegen. Je zou er op zich wel kunnen staan, maar dan sta je 3 meter van de weg af en 20 meter van het spoor waar om de 15 minuten een goederentrein passeert. We besluiten wel lekker een paar uurtjes te relaxen en parkeren Toos op een paar meter van de zee. We warmen wat Chinees op, wandelen wat, zitten wat op het kiezelstrand en besluiten rond 7 uur naar de parking te rijden. Hier arriveren we een half uurtje later, net voor het donker, en het is zoals altijd helemaal uitgestorven, prima rustige plek. Tijd om aan het verslag te beginnen, een koud Gladiator-biertje te drinken en eens rustig het vakantiegevoel binnen te laten dringen. Dag 3: Zondag 22 september
Het bleef vannacht rustig op de parking, dus we hebben allebei goed geslapen. We starten langzaam op en rijden rond half 11 richting de terminal in Ancona om in te checken. Het weer is lekker, niet te warm en niet te koud. Het inchecken verloopt soepel en we staan al rap op de grote parkeerplaats bij de boot in de rij. De ferry zelf ziet er niet bepaald aantrekkelijk uit, een oud schip van Grimaldi, de Zeus Palace. In de camper suffen we wat, maken wat eten klaar en bekijken wat er zo allemaal nog meer mee gaat en al langzaamaan de boot op rijdt. Blijkbaar vaart de boot door naar Patras en dat betekent dat het rijtje ‘Igoumenitsa’ kan wachten tot het allerlaatste. Rond kwart voor 2 mogen wij dan eindelijk de boot op en na Toos aangesloten te hebben op 220, konden we in de rij gaan staan bij de receptie voor een roomkey en dinercoupon. Camping-on-board betekent hier namelijk jammer genoeg niet dat we bij Toos mogen blijven, maar een hut krijgen en een eetbon. Kijkende om ons heen verwachtten we maar niet al te veel van onze kajuit, en tis inderdaad even later ook ouwe meuk waar we ons in moeten vermaken. Nou ja, het is alleen maar om te slapen, maar bepaald schoon is het allemaal niet. We lopen wat rond op de boot, maar ook daar blijkt helemaal niks te beleven, saaie bedoeling, bootje heeft z’n beste tijd gehad.
Het bleef vannacht rustig op de parking, dus we hebben allebei goed geslapen. We starten langzaam op en rijden rond half 11 richting de terminal in Ancona om in te checken. Het weer is lekker, niet te warm en niet te koud. Het inchecken verloopt soepel en we staan al rap op de grote parkeerplaats bij de boot in de rij. De ferry zelf ziet er niet bepaald aantrekkelijk uit, een oud schip van Grimaldi, de Zeus Palace. In de camper suffen we wat, maken wat eten klaar en bekijken wat er zo allemaal nog meer mee gaat en al langzaamaan de boot op rijdt. Blijkbaar vaart de boot door naar Patras en dat betekent dat het rijtje ‘Igoumenitsa’ kan wachten tot het allerlaatste. Rond kwart voor 2 mogen wij dan eindelijk de boot op en na Toos aangesloten te hebben op 220, konden we in de rij gaan staan bij de receptie voor een roomkey en dinercoupon. Camping-on-board betekent hier namelijk jammer genoeg niet dat we bij Toos mogen blijven, maar een hut krijgen en een eetbon. Kijkende om ons heen verwachtten we maar niet al te veel van onze kajuit, en tis inderdaad even later ook ouwe meuk waar we ons in moeten vermaken. Nou ja, het is alleen maar om te slapen, maar bepaald schoon is het allemaal niet. We lopen wat rond op de boot, maar ook daar blijkt helemaal niks te beleven, saaie bedoeling, bootje heeft z’n beste tijd gehad.
Om 7 uur ging het selfservice restaurant open en daar stond dan ook binnen no time een lange rij. Uiteindelijk zijn we rond half 9 ook maar in de rij gaan staan en schepte ons bord vol met lasagna en iets van vlees met frietjes. Het was redelijk te eten, Roy hoefde alleen wat bij te betalen voor de salade, de rest viel onder de eetbon. Na toch wel onze buik behoorlijk vol te hebben gegeten, ook omdat het nogal allemaal machtig was, zijn we nog ff in de bar gaan zitten onder het genot van een paar biertjes à € 4,- p/stuk en wat gezang van een entertainer met bijbehorende Penny-de-Jager-danspoes. Rond 11 uur druipen we maar af naar de hut en gaan slapen. Morgen begint het dan echt!
Dag 4: Maandag 23 september
Na toch best wel een goede nachtrust, ondanks de nogal erg harde bedden, stonden we rond half 8 op, eten wat zelfgesmeerde bammetjes en het laatste half uur brengen we door op het dek. We konden al vrij rap weer naar Toos toe, gelukkig maar, wegwezen hier. Rond 9 uur reden we van de boot af en tufte we richting ons eerste stekkie, Drepano Beach, een paar kilometer ten noordwesten van Igoumenitsa, waar al behoorlijk wat campers stonden, zagen we vanaf de boot. We zijn hier nog niet eerder geweest en wilde toch alvast even kijken of dit een leuke optie is voor de laatste dag. En het zag er inderdaad goed uit. Mooi lang zandstrand, met genoeg schaduwplekken voor het campertje, waterkranen en douches en schoon, helder ondiep water, en leuk uitzicht op de boten die voorbij komen, inclusief knuffelhond die je er gratis op dit soort plekjes bij krijgt. Deze plek onthouden we.
Na een eerste duik in het water, tis toch altijd weer ff wennen, genieten we even lekker van de warmte, ca. 28 graden en besluiten vervolgens naar Glyki te rijden, bij de bronnen van de 'dodenrivier' de Acheron. Daar kun je mooi en rustig staan tussen de bomen aan beide kanten van het ijskoude water. In Igoumenitsa kopen we een Vodafoon-kaartje voor onze eerste ervaring internet-op-reis. Ook gooien we de dieseltank vol vlak voor Plataria, en we zijn ready to go. Alles is full, diesel, gas, water, ijskast, accu’s etc., altijd een fijn gevoel, de reis kan beginnen.
In Glyki rijden we, na een korte check van de noordzijde van de rivier, naar een plek aan de zuidzijde van de Acheron, helemaal aan het eind van het enige weggetje aan deze kant. Daar is een leuke taverne waar we in 2009 ook al eens zijn geweest, met tafeltjes op de oever van de rivier, het is er echter nogal uitgestorven. Maar toch zijn ze open en even later zitten we aan de eerste heerlijke Griekse salade en geroosterde lamsbout. Geserveerd met verse frietjes en een ijskoud biertje en in gezelschap van een niespoes en vele kleine vogeltjes, begint zo het vakantiegevoel lekker binnen te dringen. Aan de bomen is goed te zien dat de herfst langzaamaan in begint te vallen, en tis zo in de schaduw nog best fris.
Na deze lekkere late lunch besluiten we terug te rijden naar de overkant van de rivier waar je mooi in de zon kunt staan, langs het gletsjerblauwe water bij een grote open plek. Daar parkeren we Toos en zetten de stoeltjes in het zonnetje, mooie plek inclusief weer de bijbehorende knuffelhond. Echt honger hebben we niet meer, we zitten nog wat buiten, pakken een biertje en wat nootjes en duiken vroeg het bed in. We staan helemaal alleen, enkel omringd door een miljoen sterren. We liggen lekker te slapen als rond 3 uur ’s nachts de knuffelhond begint te blaffen, op 2 meterafstand van de camper. Na ‘m weggejaagd te hebben, komt ie even later weer terug en gaat vrolijk verder met blaffen. Roy gaat eruit, maar echt helpen doet ut niet, want hond gaat liggen op rug en voert met z’n poten in de lucht het toneelstukje ik-ben-toch-zo-lief op. Na ‘m 100 meter verder geleid te hebben, komt Roy weer terug… en even later woef ook, en maar weer blaffen… we zijn het zat, starten Toos en rijden om 5 uur ’s ochtends naar de andere kant van de rivier, bij de taverne. Daar staan we rustig, we vallen weer in slaap en het blijft gelukkig blafvrij.
Dag 5: Dinsdag 24 september
We willen deze vakantie met name de oostzijde van Griekenland gaan ontdekken, te beginnen bij het zuiden van de Pilion. We zijn daar in 2009 op een geweldig mooie afgelegen plek beland waar we toen een paar dagen hebben gestaan, tis ff rijden, maar dat wordt wel het einddoel van deze dag. Het wordt dus een rijdag, maar vanaf daar is het enkel af en toe nog eens wat tuffen. Onderweg is het allemaal niet zo bijzonder, we besluiten een stuk over een tolweg te rijden ten zuiden van Ioannina (€ 6,-), en rijden via de Meteora kloosters, Trikala, Larissa en Volos de Pilion in. In Volos gaan we nog even langs de Vodafone shop want we krijgen het internet niet aan de praat, alleen het is inmiddels kwart over vijf en alles is al dicht. Via de westkant van het schiereiland rijden we richting Trikeri en vlak voor Ag. Kiriaki herkennen we het onverharde hobbelweggetje wat we in moeten slaan, het werd tijd ook want tis inmiddels kwart over 7 en het begint al te schemeren. Na ca. 5,5 km gehobbel komen we dan op ons droomplekkie an. En ja hoor, sinds Igoumenitsa nog nauwelijks campers gezien maar op ‘ons’ plekje staat een Duitse Wohnmobil. Da’s balen... maar het zij zo. Er zijn genoeg leuke plekken in het olijvenbos, met hier en daar plateautjes gemaakt van platte stenen waar je perfect kunt staan. Het is en blijft een droomplek. Een prachtige baai, met kraakhelder water, af en toe een herder die langs komt met z’n geiten. Verder gebeurd er weinig. We zitten nog even buiten, genieten van een prachtige sterrenhemel, warmen wat Babi Pangang op, drinken een wijntje en gaan op tijd slapen. Morgen blijven we een dag.
We willen deze vakantie met name de oostzijde van Griekenland gaan ontdekken, te beginnen bij het zuiden van de Pilion. We zijn daar in 2009 op een geweldig mooie afgelegen plek beland waar we toen een paar dagen hebben gestaan, tis ff rijden, maar dat wordt wel het einddoel van deze dag. Het wordt dus een rijdag, maar vanaf daar is het enkel af en toe nog eens wat tuffen. Onderweg is het allemaal niet zo bijzonder, we besluiten een stuk over een tolweg te rijden ten zuiden van Ioannina (€ 6,-), en rijden via de Meteora kloosters, Trikala, Larissa en Volos de Pilion in. In Volos gaan we nog even langs de Vodafone shop want we krijgen het internet niet aan de praat, alleen het is inmiddels kwart over vijf en alles is al dicht. Via de westkant van het schiereiland rijden we richting Trikeri en vlak voor Ag. Kiriaki herkennen we het onverharde hobbelweggetje wat we in moeten slaan, het werd tijd ook want tis inmiddels kwart over 7 en het begint al te schemeren. Na ca. 5,5 km gehobbel komen we dan op ons droomplekkie an. En ja hoor, sinds Igoumenitsa nog nauwelijks campers gezien maar op ‘ons’ plekje staat een Duitse Wohnmobil. Da’s balen... maar het zij zo. Er zijn genoeg leuke plekken in het olijvenbos, met hier en daar plateautjes gemaakt van platte stenen waar je perfect kunt staan. Het is en blijft een droomplek. Een prachtige baai, met kraakhelder water, af en toe een herder die langs komt met z’n geiten. Verder gebeurd er weinig. We zitten nog even buiten, genieten van een prachtige sterrenhemel, warmen wat Babi Pangang op, drinken een wijntje en gaan op tijd slapen. Morgen blijven we een dag.
Dag 6: Woensdag 25 september
Vandaag doen we niet veel. We verplaatsen Toos wat meer de schaduw in, duiken, net als de Duitsers, in onze blote kont het water in, zonnen wat, wandelen wat, zoeken hout voor het kampvuur enzovoorts. Zo komen we de dag wel door. ’s Avonds krijgen we dan toch internet aan de gang dus we zijn helemaal happy. Na een BBQ’tje maken we een lekker kampvuur want de avonden zijn best fris. We genieten wederom van de sterren, zo zonder omgevingslicht kun je ze bijna aanraken, en vallen rond 11 uur tevreden in slaap. Zo hoort vakantie te zijn.
Vandaag doen we niet veel. We verplaatsen Toos wat meer de schaduw in, duiken, net als de Duitsers, in onze blote kont het water in, zonnen wat, wandelen wat, zoeken hout voor het kampvuur enzovoorts. Zo komen we de dag wel door. ’s Avonds krijgen we dan toch internet aan de gang dus we zijn helemaal happy. Na een BBQ’tje maken we een lekker kampvuur want de avonden zijn best fris. We genieten wederom van de sterren, zo zonder omgevingslicht kun je ze bijna aanraken, en vallen rond 11 uur tevreden in slaap. Zo hoort vakantie te zijn.
Dag 7: Donderdag 26 september
We besluiten nog een dagje te blijven, lekker relaxen. Het weer is geweldig, 28 à 30 graden overdag en tegen de avond lekker koel. ’s Avonds maken we weer een groot kampvuur en genieten van de rust, de sterrenhemel en de Zuid-Afrikaanse LIDL-wijntjes.
We besluiten nog een dagje te blijven, lekker relaxen. Het weer is geweldig, 28 à 30 graden overdag en tegen de avond lekker koel. ’s Avonds maken we weer een groot kampvuur en genieten van de rust, de sterrenhemel en de Zuid-Afrikaanse LIDL-wijntjes.
Dag 8: Vrijdag 27 september
We hebben nu drie nachten doorgebracht op dit geweldige plekje, maar willen toch verder, er is nog zoveel te ontdekken. We worden vroeg wakker en genieten van de zonsopgang, ca. 07:45, op het strand, met een bakkie koffie. De trui moet aan want tis echt wel fris zo in de ochtend zonder de zon. Maar als die eenmaal weer boven de heuvels is uitgekomen, is het al snel weer heerlijk warm. We ontbijten rustig en breken vervolgens het kamp op, onder grote belangstelling van de blote Duitsers die nauwkeurig alles in de gaten houden. Via Google Maps hebben we thuis wat mooie plekjes gevonden aan de oost en zuidkust van de Pilion en die willen we
langzaam afgaan. We hobbelen eerst een stuk over onverharde paden door de olijvenbossen richting Platania, echter dit wordt niet echt een succes. De weggetjes zijn hier en daar net te doen voor Toos, maar op een gegeven moment wil TomTom dat we een wel erg smal bospad inslaan, en dat doen we maar niet. Voor Roy een ideaal moment om maar weer eens lekker weg te dromen over die geweldige 4-wheel drive camper, zou die er ooit gaan komen... We besluiten een stukje terug te rijden en over de normale, geasfalteerde weg naar de plekjes te rijden. Als eerste doen we Mourtias Beach aan, een mooi, klein strandje met veel rotspartijen in het kraakheldere water waardoor een soort zwembad ontstaat, leuke snorkelplek. Er is eigenlijk maar één plekje waar je de camper kunt zetten, maar we vinden het nog te vroeg. Op zich wel een leuk plekje voor een dag (coordinaten 39.210052, 23.332976) maar voor vandaag eten we enkel wat noodles hier en tuffen verder.
We rijden verder naar een camperplek bij Paltsi Beach en dit ziet er mooi uit. Aan het eind van het weggetje langs het strand staan wat kleine boompjes waar tussen je de camper kunt zetten, er is een douche en kraantje aanwezig en het water is ook hier weer belachelijk helder. Erg mooie okergele, ijzerrode rotsformaties aan het eind van het strand maken het plaatje compleet. We parkeren Toos helemaal aan het eind, bij een Frans stel in campingcar. We suffen weer wat, Marcel gaat wat zwemmen en douchen, Roy maakt avondeten klaar en zo is de dag alweer om. ’s Avonds gaan we rond half 8 de camper in want er staat een frisse wind. Tijd om het verslag bij te werken, jammer genoeg hebben we hier geen Vodafone-ontvangst. Dat wordt vroeg slapen.
We hebben nu drie nachten doorgebracht op dit geweldige plekje, maar willen toch verder, er is nog zoveel te ontdekken. We worden vroeg wakker en genieten van de zonsopgang, ca. 07:45, op het strand, met een bakkie koffie. De trui moet aan want tis echt wel fris zo in de ochtend zonder de zon. Maar als die eenmaal weer boven de heuvels is uitgekomen, is het al snel weer heerlijk warm. We ontbijten rustig en breken vervolgens het kamp op, onder grote belangstelling van de blote Duitsers die nauwkeurig alles in de gaten houden. Via Google Maps hebben we thuis wat mooie plekjes gevonden aan de oost en zuidkust van de Pilion en die willen we
langzaam afgaan. We hobbelen eerst een stuk over onverharde paden door de olijvenbossen richting Platania, echter dit wordt niet echt een succes. De weggetjes zijn hier en daar net te doen voor Toos, maar op een gegeven moment wil TomTom dat we een wel erg smal bospad inslaan, en dat doen we maar niet. Voor Roy een ideaal moment om maar weer eens lekker weg te dromen over die geweldige 4-wheel drive camper, zou die er ooit gaan komen... We besluiten een stukje terug te rijden en over de normale, geasfalteerde weg naar de plekjes te rijden. Als eerste doen we Mourtias Beach aan, een mooi, klein strandje met veel rotspartijen in het kraakheldere water waardoor een soort zwembad ontstaat, leuke snorkelplek. Er is eigenlijk maar één plekje waar je de camper kunt zetten, maar we vinden het nog te vroeg. Op zich wel een leuk plekje voor een dag (coordinaten 39.210052, 23.332976) maar voor vandaag eten we enkel wat noodles hier en tuffen verder.We rijden verder naar een camperplek bij Paltsi Beach en dit ziet er mooi uit. Aan het eind van het weggetje langs het strand staan wat kleine boompjes waar tussen je de camper kunt zetten, er is een douche en kraantje aanwezig en het water is ook hier weer belachelijk helder. Erg mooie okergele, ijzerrode rotsformaties aan het eind van het strand maken het plaatje compleet. We parkeren Toos helemaal aan het eind, bij een Frans stel in campingcar. We suffen weer wat, Marcel gaat wat zwemmen en douchen, Roy maakt avondeten klaar en zo is de dag alweer om. ’s Avonds gaan we rond half 8 de camper in want er staat een frisse wind. Tijd om het verslag bij te werken, jammer genoeg hebben we hier geen Vodafone-ontvangst. Dat wordt vroeg slapen.
Dag 9: Zaterdag 28 september
We besluiten vandaag maar een dagje te blijven hier. Het is een mooie plek, we staan aan het strand onder wat boompjes, met op een paar meter een verswater kraan en douche. De zee is wel wat ruwer dan gister, dus snorkelen zit er niet in, maar dobberen in de golven is ook leuk. We komen de dag door met suffen, zonnen, wat wandelen en vooral aapjes kijken. M.n. dan gerijptere aapjes want veel jong volk loopt er niet echt rond. Het Franse stel was vanochtend al vertrokken, in de loop van de middag kwam daar een Duitse kwebbel Wohnmobil voor in de plaats. Verder is het eigenlijk redelijk uitgestorven, alleen wat lokale strandgasten, mensen met kleine bootjes en wat snorkelaars die gaan jagen. Het seizoen is duidelijk afgelopen want in de tavernes is ook niet echt iets te doen. De Duitse kwebbel kakelde op een gegeven moment over dat ze in het noordoosten 9 jaar gewoond hebben, alles verkocht hebben etc. etc. Mede camperaars zijn over het algemeen leuk, soms niet, deze dus niet. Echter, ze gaf ons wel een tip over een strandje ca. 6 km naar het noorden toe waar het helemaal geweldig moest zijn. OK dat was dan wel weer nuttige info. Na nog even buiten gezeten te hebben, om 8 uur is het donker, en wat gerummikubd, duiken we vroeg de koffer in.
Dag 10: Zondag 29 september
Na een rustige opstart, de standaard koffie, cruslie en knäckebröd in het ochtendzonnetje, vullen we de watertanks en gaan naar het volgende strandje, maar liefst 6 km verderop. We willen daar blijven, althans, als het leuk is… en dat is het! Een mooi groot zandstrand met allerlei verscholen baaitjes, veel rotspartijen in het water (snorkelen!) en een lekker relaxte, licht alto sfeertje, het gros loopt dan ook in blote kont rond. We zetten Toos eerst in de schaduw op het zandpad naar het strand toe, pakken de rugzak in met wat water, snacks en de snorkelspullen, en lopen naar het eind van het strand toe. Daar liggen we heerlijk op een paar meter van het azuurblauwe water. Na mooi snorkelen tussen de rotsen door (veel visjes!!!), suffen in de blote kont, zwemmen, opdrogen etc, gaan we rond 5 uur terug naar Toos en zetten haar een tiental meters verder op een grote onverharde vlakte waar nog een alternatief Duits stel met kleine en joekelille staat. Prima plek. Verder staan er nog wat tentjes op het strand, waarvan 2 nog bezet door 2 jongens, het schijnt hier in het hoogseizoen helemaal vol te staan met tentjes en een lekkere alternatieve bedoeling te zijn, nu is het rustig. We maken nog een avondwandeling over het strand, drinken een koud Gladiator biertje, Rummikubben wat en gaan op tijd slapen.
Dag 11: Maandag 30 september
Na de afgelopen 5 dagen amper 100 km te hebben gereden, willen we vandaag toch wat meer van de oost Pilion gaan zien en wat plekken afgaan die we via GoogleMaps hebben gevonden, komen we onderweg iets echt heel moois tegen, dan blijven we daar staan. We verlaten deze heerlijke plek, er is nu echt niemand meer op het strand, en rijden richting noordoost. We volgen de kleine weggetjes door de oost Pilion, maar een aantal keren moeten we omdraaien omdat het overgaat in slechte, onverharde paden en een aantal maal denken we bij een mooi strand uit te komen, maar is de laatste 300 meter zo steil dat verder rijden met Toos niet slim is (jaja weer die 4-wheel drive visioenen). We rijden regelmatig hoog boven de zee en hebben een mooi uitzicht over de stranden waar we de afgelopen dagen hebben gestaan. Bij Potistikia Beach kijken we nog even, alleen de camper kun je daar enkel op een saaie, kleine parking zetten zo’n 100 meter van het strand af, vlak langs de weg. Het is een mooi strand, maar dus niet echt een leuke overnachtingsplek. Eigenlijk komen we onderweg maar één heel mooi plekje tegen, een hele kleine, verscholen baai met een grindstrandje, maar hier staan twee tenten/campers die hier duidelijk al langer staan en tis net allemaal iets te klein om er nog bij te gaan staan en genoeg privacy te hebben: Potoki Beach, 39.274453,23.282904.
Uiteindelijk komen we in Chorefto uit, rijden tweemaal langs het lange zandstrand maar vinden geen leuke plek, en
het begint ook nog te regenen en het wordt later en later. Aan de zuidzijde van het dorpje ligt een klein haventje en daar gaan we maar staan, het wordt te laat om nog verder te zoeken en we hebben beide ook geen zin meer. Om de hoek blijkt een camping te zijn, die we dachten gesloten was, maar wat later komt er toch nog een Duits stel langs die daar wel gaan bivakkeren. We zitten vroeg in de camper, ook omdat het ineens veel harder begint te regenen, dus Rummikubben wat en drinken een versnapering, morgen maar weer verder kijken.Dag 12: Dinsdag 1 oktober
Vandaag willen we onze zoektocht naar een leukere plek vervolgen, de eerste bestemming is een plaatsje wat we via griekenlandmetdecamper.nl hebben gevonden, Papakosta Beach, zo’n 120 km naar het noorden toe, vlak onder Agiokampos. De weg slingert mooi door de Pilion heen, tussen de leuke bergdorpjes groeien bossen vol met tamme kastanjes en overal staan rijpe druiven en appels, het is een erg vruchtbaar gebied. We komen rond het middaguur aan op de plek en die is zo leuk dat we direct besluiten hier te blijven. Een mooi, groot grasveld met een paar bomen, een klein zoetwater riviertje met schildpadden, een douche en een waterkraantje (water afkomstig van de even verderop gelegen waterval) en een mooi strand. We zetten Toos neer en gaan lekker spelen in de golven en nemen eindelijk weer eens een zoetwater douche. Op dat moment komt er nog een camper bij staan, maar ze blijven ver uit de buurt van ons, even later op de dag komt er nog een camper bij, maar er is plek genoeg. Het weer is redelijk, de zon schijnt lekker, al gaat ie wel vrij vroeg achter de heuvels weg. Leuke plek, alleen als we willen gaan BBQ’en begint het zachtjes te regenen en later wat harder. ’s Avonds zien we het boven de zee flink tekeer gaan, dat beloofd wat voor de volgende dag. We sluiten weer af met Rummikub en een versnapering.
Vandaag willen we onze zoektocht naar een leukere plek vervolgen, de eerste bestemming is een plaatsje wat we via griekenlandmetdecamper.nl hebben gevonden, Papakosta Beach, zo’n 120 km naar het noorden toe, vlak onder Agiokampos. De weg slingert mooi door de Pilion heen, tussen de leuke bergdorpjes groeien bossen vol met tamme kastanjes en overal staan rijpe druiven en appels, het is een erg vruchtbaar gebied. We komen rond het middaguur aan op de plek en die is zo leuk dat we direct besluiten hier te blijven. Een mooi, groot grasveld met een paar bomen, een klein zoetwater riviertje met schildpadden, een douche en een waterkraantje (water afkomstig van de even verderop gelegen waterval) en een mooi strand. We zetten Toos neer en gaan lekker spelen in de golven en nemen eindelijk weer eens een zoetwater douche. Op dat moment komt er nog een camper bij staan, maar ze blijven ver uit de buurt van ons, even later op de dag komt er nog een camper bij, maar er is plek genoeg. Het weer is redelijk, de zon schijnt lekker, al gaat ie wel vrij vroeg achter de heuvels weg. Leuke plek, alleen als we willen gaan BBQ’en begint het zachtjes te regenen en later wat harder. ’s Avonds zien we het boven de zee flink tekeer gaan, dat beloofd wat voor de volgende dag. We sluiten weer af met Rummikub en een versnapering.
Dag 13: Woensdag 2 oktober
Het heeft de hele nacht gemiezerd en in de ochtend is het wel droog maar best fris. De zee gaat ook flink tekeer en het is zwaarbewolkt, dat ziet er niet goed uit voor vandaag. We zien op internet dat het aan deze kant van het land de komende dagen zo blijft, terwijl het weer aan de westzijde juist heel mooi is en blijft, dus… we besluiten te vertrekken naar het gedeelte ten zuiden van Preveza en dan maar eens zien wat we de komende dagen daar gaan doen. Het noordoosten van Griekenland komt dan wel een andere keer, tis te fris daar nu de komende tijd. We nemen een andere route, dwars door het binnenland met veel akkerbouw (katoen) zonder al te veel grote wegen, en komen uiteindelijk bij een heel groot (stuw)meer uit bij Episkopi. Daar gaan we aan de zuidzijde onder de brug staan. Het is niet veel bijzonders, maar we staan goed, morgen nog een stukje en dan zijn we weer aan de westkant.
Dag 14: Donderdag 3 oktober
We staan rustig op, tis niet heel erg warm, en rijden rond een uur of 11 verder richting de zee. Onderweg zien we een das die nog helemaal puntgaaf is, al ligt ie wel dood langs de weg. We hadden eerder kadavers gezien langs de weg waarvan we vermoeden dat het een das kon zijn geweest, maar dan was er nooit zoveel van over om daar zeker van te zijn. Maar nu weten we het dus, er zitten hier ook dassen, alleen jammer genoeg nou weer één minder. Sowieso liggen er erg veel dooie honden en katten langs de weg, en soms ook vossen. Rond 1 uur komen we op het heerlijke plekje aan waar we ook in 2009 en begin van dit jaar hebben gestaan, de zogenaamde ‘geitenwei’, en hiephiephoera het plateautje met de 2 olijfbomen is vrij, al staat er wel een provisorische omheining met gaas, en ligt er nogal wat troep, duidelijk sporen van vakantievierende Grieken die zich hier de afgelopen zomer hebben vermaakt. Na het e.e.a. opgeruimd te hebben, zetten we Toos op d’r plek en het echte leven kan weer gaan beginnen. We zwemmen wat, zonnen, BBQ’en en maken ’s avonds een lekker kampvuur op het strand. Tis ook wel nodig want nadat de zon rond 7 uur achter de bergen in de verte verdwijnt, wordt het snel nogal fris. Maar we genieten op het strand van de lichtjes op het water, aan de overkant en de miljoenen boven ons.
Dag 15 & 16: Vrijdag 4 en Zaterdag 5 oktober
We leven deze dagen van de rust die deze plek biedt. We staan zo rond half 9 op, hebben rustig ontbijt, klooien wat aan, internetten wat, gaan rond 11 uur richting strandje, zwemmen, snorkelen, zoeken brandhout, drogen op etc. etc., gaan rond 6 uur terug richting Toos, BBQ’en met poes en minipoes, gaan rond half 8 terug naar het strandje en zitten tot 10 uur bij het kampvuur te genieten van de rust, de wijntjes en de miljoenen sterren, verder niets. Het leven is dan goed.
We leven deze dagen van de rust die deze plek biedt. We staan zo rond half 9 op, hebben rustig ontbijt, klooien wat aan, internetten wat, gaan rond 11 uur richting strandje, zwemmen, snorkelen, zoeken brandhout, drogen op etc. etc., gaan rond 6 uur terug richting Toos, BBQ’en met poes en minipoes, gaan rond half 8 terug naar het strandje en zitten tot 10 uur bij het kampvuur te genieten van de rust, de wijntjes en de miljoenen sterren, verder niets. Het leven is dan goed.
Dag 17: Zondag 6 oktober
We hebben nu 3 nachten op deze heerlijke plaats gestaan, maar het weer wordt vanaf vandaag toch beduidend minder. Althans volgens de voorspelling en deze ochtend ziet het er inderdaad ook niet goed uit, het heeft vannacht ook wat geregend. Over een paar dagen wordt het weer beter, maar we vinden het zonde om al die tijd hier te blijven staan en hangen. Op internet zien we dat het de komende dagen aan de andere kant, bij de Pilion, juist weer beter gaat worden. Maar da’s weer 350 km terug naar oost. Na ff gedubt te hebben wat we zullen doen, eventueel het schiereiland Lefkada gaan verkennen was ook nog een optie, en nog maar eens een kritische blik geworpen te hebben op de weersverwachtingen voor oost en west, toch maar besloten om de gok te wagen en weer terug naar de Pilion te rijden.
We hebben nu 3 nachten op deze heerlijke plaats gestaan, maar het weer wordt vanaf vandaag toch beduidend minder. Althans volgens de voorspelling en deze ochtend ziet het er inderdaad ook niet goed uit, het heeft vannacht ook wat geregend. Over een paar dagen wordt het weer beter, maar we vinden het zonde om al die tijd hier te blijven staan en hangen. Op internet zien we dat het de komende dagen aan de andere kant, bij de Pilion, juist weer beter gaat worden. Maar da’s weer 350 km terug naar oost. Na ff gedubt te hebben wat we zullen doen, eventueel het schiereiland Lefkada gaan verkennen was ook nog een optie, en nog maar eens een kritische blik geworpen te hebben op de weersverwachtingen voor oost en west, toch maar besloten om de gok te wagen en weer terug naar de Pilion te rijden.
Na de boel opgeruimd te hebben, vertrekken we op tijd en zwaaien bij het wegrijden naar ons stekkie, wie weet tot over een paar dagen, wie weet tot over een (paar) jaar. We hebben hier in ieder geval elke keer een heerlijke tijd. We rijden binnendoor naar Amflochia en daar over een wat grotere weg naar Arta. Ook hier is het in het binnenland duidelijk herfst aan het worden, lopen schapen, geiten en koeien lekker los en zijn overal de appels, druiven en tamme kastanjes rijp. Na Arta nemen we een mooie bergroute naar Trikala, via Petas, Piges en Mouzaki. We passeren vele leuke, kleine bergdorpjes waar het opvallend druk is. Veel mensen zijn buiten bezig met de oogst en we komen tweemaal langs een heuse zondagmiddag voetbalwedstrijd in the middle of nowhere. De rest van met name de oudjes, zit op een terrasje met elkaar te ouwehoeren, waarschijnlijk over de crisis die hier heerst. Het zijn allemaal leuke taferelen en de route slingert erg mooi door het herfstgekleurde landschap heen met hier en daar steile rotswanden en grote stenen op de weg. We komen nauwelijks verkeer tegen, enkel vee.
Bij Trikala komen we weer snel op een grotere weg, dat rijd lekker door, ook wel eens fijn, en via Larissa zijn we binnen no time op het plekkie waar we vorige week ook hebben gestaan: Papakosta Beach. De hele rit is het zwaarbewolkt geweest met hier en daar een spat regen, maar de laatste kilometers voordat we het strand naderen, klaart de lucht op en pakken we nog net de laatste zonnestralen mee. Tis inmiddels bijna 6 uur en nadat we Toos op het grasveld geparkeerd hebben, begint Roy dan ook het avondeten klaar te maken. Om 8 uur is het donker, morgen maar eens zien wat we gaan doen.Dag 18: Maandag 7 oktober
Omdat het er toch behoorlijk bewolkt uitziet en het volgens de weersverwachting (lang leve internet) de komende dagen toch niet echt veel beter wordt, bekijken we waar het wel goed toeven is. Richting noordoost, wat het oorspronkelijke plan is, is het ook niet veel beter, mooie reden om toch weer een keer terug te gaan om dat deel te verkennen. We rijden wel nog even wat noordelijker langs wat kustplaatsjes naar Leptokaria en gaan daar naar de LIDL, maar na wat overleg besluiten we terug te rijden naar ons droomstrandje in het zuiden van de Pilion, aan het zandpad bij Ag. Kiriaki. Tis wel nog een paar uur rijden, maar vandaag wordt het toch geen strandweer, dus we doen rustig aan. We rijden terug naar Larissa (en moeten onderweg tot 2x toe € 5,- aan tol betalen voor een paar kilometer, beetje absurd), en vervolgens via Volos slingeren we weer helemaal naar het zuiden toe. We gooien op de parking bij Ag. Kiriaki, overigens wel mooier dan in 2009 vanwege de nu aanwezige boompjes, vuilnisbakken, kraan en douche, de watertanks vol en hobbelen zo’n 6 km over het weggetje naar de baai. En… we zijn er helemaal alleen, geen blote Duitsers dit keer! Oftewel, we kunnen eindelijk heerlijk op het stenen plateautje gaan staan waar we in 2009 ook een paar dagen genoten hebben. Tis nog ff klooien met Toos om d’r waterpas te krijgen, maar uiteindelijk staat ze redelijk. We warmen de spaghetti van gister op en maken wederom een kampvuur. De wind gaat liggen en het is geweldig, hier gaan we een paar dagen genieten!
Omdat het er toch behoorlijk bewolkt uitziet en het volgens de weersverwachting (lang leve internet) de komende dagen toch niet echt veel beter wordt, bekijken we waar het wel goed toeven is. Richting noordoost, wat het oorspronkelijke plan is, is het ook niet veel beter, mooie reden om toch weer een keer terug te gaan om dat deel te verkennen. We rijden wel nog even wat noordelijker langs wat kustplaatsjes naar Leptokaria en gaan daar naar de LIDL, maar na wat overleg besluiten we terug te rijden naar ons droomstrandje in het zuiden van de Pilion, aan het zandpad bij Ag. Kiriaki. Tis wel nog een paar uur rijden, maar vandaag wordt het toch geen strandweer, dus we doen rustig aan. We rijden terug naar Larissa (en moeten onderweg tot 2x toe € 5,- aan tol betalen voor een paar kilometer, beetje absurd), en vervolgens via Volos slingeren we weer helemaal naar het zuiden toe. We gooien op de parking bij Ag. Kiriaki, overigens wel mooier dan in 2009 vanwege de nu aanwezige boompjes, vuilnisbakken, kraan en douche, de watertanks vol en hobbelen zo’n 6 km over het weggetje naar de baai. En… we zijn er helemaal alleen, geen blote Duitsers dit keer! Oftewel, we kunnen eindelijk heerlijk op het stenen plateautje gaan staan waar we in 2009 ook een paar dagen genoten hebben. Tis nog ff klooien met Toos om d’r waterpas te krijgen, maar uiteindelijk staat ze redelijk. We warmen de spaghetti van gister op en maken wederom een kampvuur. De wind gaat liggen en het is geweldig, hier gaan we een paar dagen genieten!
Dag 19, 20, 21, 22: Dinsdag 8 t/m vrijdag 11 oktober
Het leven is hier erg vervelend. Veel doen we niet, beetje hout bij elkaar zoeken, het plateautje bijwerken, beetje aan Toos klooien, foto’s en filmpjes maken, zwemmen en snorkelen af en toe wat, suffen, internetten, verslag bijwerken, Roy maakt een bijzetkastje voor de kaarsen, BBQ’en elke avond en sluiten de dag af met een kampvuur onder het genot van een wijntje/biertje en nog steeds die miljoenen sterren. Het weer is wisselend, dinsdagochtend was het zwaar bewolkt maar dinsdagmiddag trok het rond 2 uur helemaal open en konden we lekker zonnen, woensdag is het de hele dag zwaarbewolkt en druppelt het af en toe. Donderdagochtend zag het er niet best uit en wogen we zelfs even af om hier te vertrekken, maar rond het middaguur trok het ineens helemaal open en de rest van de dag was het weer geweldig, dit bleef zo tot vrijdagavond, en dan is het hier zóóó lekker vertoeven. Volle zon en zo’n 26 graden, volgens internet dan. Tis inmiddels bijna half oktober maar de zon heeft hier nog behoorlijk veel kracht, insmeren is toch wel noodzakelijk ’s middags.
De eerste paar meter van het strand onder water bestaan uit platte keien, daar tussenin ontdekken we een aantal grote inktvissen, ca. 40 cm lang en paarsgekleurd. Eentje verdedigt z’n territorium erg fel, als je in de buurt komt maakt ie zich helemaal groot en komt op je af met z’n tentakels. Verder zit het bos hier vol met roodborstjes die elke ochtend en avond een prachtig concert geven. Rond zonsondergang komen kleine vleermuizen tevoorschijn en af en toe zien we behoorlijk grote vissen uit het water springen. Verder zitten er nogal wat aalscholvers, er komt af en toe een ijsvogeltje langsvliegen en in de lucht zweven kleine en grote roofvogels. De afgelopen dagen hebben we enkel de herder gezien met z’n geiten en knuffelhonden, 1 auto en 4 brommertjes. Voor de kust is het wat drukker met af en toe wat vissersbootjes en tussen hier en Evia varen nogal wat ferry’s op en neer.
De planning is zaterdagmiddag te vertrekken, helaas maar het moet een keer, en dan naar Igoumenitsa te rijden waar we dan de hele zondag nog hebben en hopelijk nog van de zon kunnen genieten, we shall see.
Dag 23: Zaterdag 12 oktober
Na gisteravond ons laatste kampvuur te hebben gehad, staan we weer vroeg op, zien de zon weer opkomen rond 8:15 op het strand met een bakkie koffie, zwemmen nog wat, pesten wat inktvissen en rond 2 uur vertrekken we dan toch echt van dit prachtplekkie. We laten de plek netjes achter en onderweg naar de verharde weg over de 6 km hobbelen komt een grote landschildpad ons tegemoet om ons uit te zwaaien. We stoppen nog even voor een fotootje want zo’n grote hebben we nog niet gezien. En dan is het rijden maar. In Volos gaan we nog even naar de LIDL en in Larissa tanken we. Onderweg t.h.v. de Meteora kloosters eten we wat en om half 10 komen we aan op Drepano Beach in Igoumenitsa. Tis best fris. We zetten Toos onder de eucalyptusbomen en niet veel later gaan de oogjes toe, we zijn allebei moe. Morgen de laatste dag.
Na gisteravond ons laatste kampvuur te hebben gehad, staan we weer vroeg op, zien de zon weer opkomen rond 8:15 op het strand met een bakkie koffie, zwemmen nog wat, pesten wat inktvissen en rond 2 uur vertrekken we dan toch echt van dit prachtplekkie. We laten de plek netjes achter en onderweg naar de verharde weg over de 6 km hobbelen komt een grote landschildpad ons tegemoet om ons uit te zwaaien. We stoppen nog even voor een fotootje want zo’n grote hebben we nog niet gezien. En dan is het rijden maar. In Volos gaan we nog even naar de LIDL en in Larissa tanken we. Onderweg t.h.v. de Meteora kloosters eten we wat en om half 10 komen we aan op Drepano Beach in Igoumenitsa. Tis best fris. We zetten Toos onder de eucalyptusbomen en niet veel later gaan de oogjes toe, we zijn allebei moe. Morgen de laatste dag.
Dag 24: Zondag 13 oktober
We hebben allebei niet heel goed geslapen want het was toch ineens best warm en benauwd, en er reden nogal wat auto’s rond en een aantal honden blaften nogal wat. Maar de zon schijnt en het ziet er strak blauw uit. We zetten Toos wat verderop onder de bomen voor beschutting op 10 meter van het strand, en de hele dag doen we niet veel meer dan zwemmen en zonnen en aapjes kijken, want er zijn best nog wat Grieken op het strand op deze zondag. Er staan in totaal 5 campers verspreidt over het hele strand, valt erg mee, plek zat. Onderweg gister kwamen we maar één camper tegen, het seizoen is echt duidelijk voorbij. Terwijl het hier nog steeds 28 graden en heerlijk vertoeven is, zonde om te gaan.
We hebben allebei niet heel goed geslapen want het was toch ineens best warm en benauwd, en er reden nogal wat auto’s rond en een aantal honden blaften nogal wat. Maar de zon schijnt en het ziet er strak blauw uit. We zetten Toos wat verderop onder de bomen voor beschutting op 10 meter van het strand, en de hele dag doen we niet veel meer dan zwemmen en zonnen en aapjes kijken, want er zijn best nog wat Grieken op het strand op deze zondag. Er staan in totaal 5 campers verspreidt over het hele strand, valt erg mee, plek zat. Onderweg gister kwamen we maar één camper tegen, het seizoen is echt duidelijk voorbij. Terwijl het hier nog steeds 28 graden en heerlijk vertoeven is, zonde om te gaan.
Rond 21:30 rijden we naar de terminal, onderweg gooien we de tank, en de extra 20 liter kan, vol met diesel want het is hier aanzienlijk goedkoper dan in Italie, we checken in en ja hoor, bij de douane is het weer raak. De douanier herkent ons zowaar (!) van afgelopen juni en vertrouwd het niet, dus we kunnen aan de kant en worden ondervraagd en Toos wordt binnenste buiten gekeerd. Na een kwartiertje mogen we door en de boot arriveert om kwart over 11 en rond middernacht vertrekken we. Bye bye Greece.
Dag 25: Maandag 14 oktober
Na ruim 1,5 uur vertraging met de boot, gingen we pas rond 7 uur ’s avonds er vanaf, niet zo leuk. Deze boot was dan wel redelijk nieuw en van Minoan (Cruise Olympia), maar de bedden waren keihard, het eten voor de camping on board was mondjesmaat en voor het minste of geringste moest je flink bijbetalen. Volgende keer toch maar eerder boeken zodat we de echte camping-on-board kunnen nemen en lekker bij Toos kunnen blijven. Omdat we geen zin hadden om morgen nog een heel eind te moeten, rijden we flink door en belanden uiteindelijk toch weer bij de kleine parking onder aan de Gotthard pass, het is dan al 1:15 en voor ons eigenlijk 2:15 want de klok kon een uur terug. Aan de zuidkant van de tunnel ligt al behoorlijk wat sneeuw, aan de noordkant niet, de pas is ieder geval gesloten. We gaan rap slapen.
Na ruim 1,5 uur vertraging met de boot, gingen we pas rond 7 uur ’s avonds er vanaf, niet zo leuk. Deze boot was dan wel redelijk nieuw en van Minoan (Cruise Olympia), maar de bedden waren keihard, het eten voor de camping on board was mondjesmaat en voor het minste of geringste moest je flink bijbetalen. Volgende keer toch maar eerder boeken zodat we de echte camping-on-board kunnen nemen en lekker bij Toos kunnen blijven. Omdat we geen zin hadden om morgen nog een heel eind te moeten, rijden we flink door en belanden uiteindelijk toch weer bij de kleine parking onder aan de Gotthard pass, het is dan al 1:15 en voor ons eigenlijk 2:15 want de klok kon een uur terug. Aan de zuidkant van de tunnel ligt al behoorlijk wat sneeuw, aan de noordkant niet, de pas is ieder geval gesloten. We gaan rap slapen.
Dag 26: Dinsdag 15 oktober
Het zit er op, vandaag het laatste stuk. We staan rond 9 uur op, verder geen bijzonderheden, helaas rond 8 uur ’s avonds weer thuis. Op naar het volgende avontuur!
Het zit er op, vandaag het laatste stuk. We staan rond 9 uur op, verder geen bijzonderheden, helaas rond 8 uur ’s avonds weer thuis. Op naar het volgende avontuur!
Km gereden: 5376
Km in Griekenland: 2368
Totaal tolkosten: 110 € (Zwitserland vignet hadden we nog)
Totaal liters: 495
Verbruik: 10,9 km/l
Totaal tankkosten: 676 €
Gem. dieselprijs: 1,36 €
Km in Griekenland: 2368
Totaal tolkosten: 110 € (Zwitserland vignet hadden we nog)
Totaal liters: 495
Verbruik: 10,9 km/l
Totaal tankkosten: 676 €
Gem. dieselprijs: 1,36 €