Montreal - Calgary mei-juni 2014
In januari stond er wederom een dusdanig mooie aanbieding op de CruiseAmerica-site dat we ‘m meteen geboekt hebben. Een one-way van Montreal naar Calgary, 95% korting, oftewel nog geen € 70,- pp voor de compacte C19-camper voor een periode van 4 weken = € 2,5 pppd. Dat konden we natuurlijk niet laten liggen! Goedkoop ticket geboekt, en wegwezen maar. O ja, wel nog even 4,5 maand wachten… maar die waren gelukkig zo om! Grootste wens: dit keer eindelijk de wolven van Yellowstone zien!
De komende dagen staan in het teken van kilometers maken. Tussen Niagara watervallen en ons volgende hoofddoel Badlands National Park in South Dakota, zit zo’n2.200 km en daar tussenin is het enkel saaie landbouw. We denken hier zo’n 3 dagen mee bezig te zijn. We besluiten de tolweg te nemen want anders schiet het helemaal niet op. Uiteindelijk zijn we zo’n 20 $ aan tol kwijt voor het stuk over de 90 en 80 tussen Cleveland en Chicago, dus dat viel allemaal wel mee.
Vandaag weer een volle rijdag. We volgend in eerste instantie de 67 langs de westoever van de Mississippi, maar het blijkt dat we er steeds dusdanig ver vanaf rijden dat het niet echt de moeite waard is. Het is op zich wel een mooie route zo door Iowa, maar voor ons gevoel schiet het niet echt op en we hebben nog zoveel kilometers te gaan.
Om 6 uur zijn we alweer wakker. We ontbijten buiten lekker in het zonnetje, het ziet er naar uit dat het een mooie dag wordt. Vandaar dat we twijfelen wat we gaan doen, veel zin om bij dit mooie weer te gaan rijden hebben we niet. We besluiten eerst een stuk over de prairie te gaan wandelen. We gaan heuvel op en heuvel af en hebben regelmatig prachtige vergezichten, je ziet overal om je heen wel wat buffalo staan. Terug bij de camper besluiten we hier nog een paar uurtjes te blijven en dan maar eens kijken wat we aan het eind van de dag gaan doen. We komen de tijd door met wandelingen, verslag bijwerken, heerlijk in het zonnetje zitten, suffen etc. etc. Het leven is dan goed.
Dag 11 : Zaterdag 24 mei
Omdat we best nogal wat dagen over hebben, besluiten we wat meer naar het zuiden te rijden richting de Rocky Mountains. We verlaten South Dakota, rijden een stukje over de 85 en de 25 door Wyoming, en belanden uiteindelijk in Colorado. Bij Estes Park, aan de oostzijde van het Rocky Mountain NP, volgen we een stukje de 7 en besluiten op de Olive Ridge CG te gaan staan, een leuke eenvoudige CG tussen de dennenbomen. Om ons heen zien we de besneeuwde toppen van de Rockies… het gaat een frisse nacht worden.
Het was inderdaad een frisse nacht, maar we rijden vroeg weer weg dus we hebben het zo weer warm in de auto. Het heeft vannacht zo’n beetje de gehele tijd geregend en niet al te ver boven ons is verse sneeuw gevallen.
Het heeft vannacht erg hard gewaaid en Roy heeft een ochtendhumeurtje want die heeft daardoor niet echt goed geslapen. Ikke heb oordopjes dus ikke heb als een roosje geslapen. Na Roy ietwat opgevrolijkt te hebben besluiten we naar het meer toe te wandelen. Er staat nog steeds een harde wind, en ondanks dat het best al weer warm begint te worden, voelt de wind koud aan. We slenteren voort, lopen naar de spoordijk toe, volgen een stuk de oever van het zoutmeer en gaan dan weer rustig terug naar de camper. Na ons opgefrist te hebben rijden we terug over de hobbelweg naar de interstate 80. We komen al gauw op een deel van de zoutvlakte waar we enkel rechts en links wit zien, het is een apart gezicht. We stoppen nog even bij een parking en lopen een stuk de zoutvlakte op, het is bloedheet en het felle, witte licht doet pijn aan de ogen.
Marcel heeft vannacht niet zo heel best geslapen, dus heeft dit keer wat last van een humeurtje. Het prachtige uitzicht zo in de ochtend met de zon op de pieken van de Tetons vergoed wel het één en ander. We hobbelen terug naar Jackson en vlak voordat we Teton NP binnenrijden zien we twee coyotes door een meadow rennen en jagen, prachtig om te zien. In het NP slaan we al snel rechtsaf naar de Gros Ventre campground. Het is nog vroeg maar we willen weten of we moeten reserveren om in ieder geval een plek te hebben. Het blijkt echter een erg grote, leuke, campground te zijn en er is plaats zat. We reserveren dus niets, maar zien wel waar we vanavond eindigen. Onderweg zien we onze eerste grote eland van deze vakantie die lekker staat te snoepen van de berkenboompjes, er staat meteen een hele horde mensen het beesje te filmen en fotograferen. Ook lopen hier de echte wilde bizons rond, die dus niet binnen hekken lopen, maat overal naar toe kunnen. We rijden ook nog een stukje over de Gros Ventre Road naar een campground buiten het park (Atherton Creek), deze is best leuk maar toch wel wat afgelegen van alles.
Teton verkend, wandelingen gemaakt naar o.a. Inspiration Point. Geslapen op Colter Bay CG.
Dag 21 : Dinsdag 3 juni
Vandaag moet het dan gaan gebeuren. We staan om 05:00 op van deze veels te drukke CG en rijden na even een snelle opfrisbeurt vrijwel direct weg. We willen op tijd in de Lamar Valley zijn en vanaf hier is het toch nog wel bijna 1,5 uur rijden. Het is prachtig zo, Yellowstone bij opkomende zon. We gaan over de Dunraven Pass heen en overal om ons heen zien we in de valleien de stoom van de geisers. Op Roy z’n camera hebben we een functie ontdekt waarmee we tegen de zon in nog haarscherpe foto’s kunnen maken, dit levert dan ook geweldig mooie plaatjes op. Als we de Valley binnen rijden gaan we op een turnout staan en dan is het kijken maar. Al heel snel zien we op een heuveltje voor ons een paar wolfachtige verschijningen liggen, en even later opstaan. We zijn helemaal buiten zinnen, maar het blijken achteraf toch ‘enkel’ coyotes te zijn geweest. Toch was dit vrij uniek, een roedel van 5 coyotes samen, dus we zijn toch blij. Op dezelfde plek zien we een moeder Pronghorn met twee kalfjes, die zich steeds verstoppen, erg aandoenlijk om te zien. En… op dezelfde plek horen we echt wolvengehuil, geweldig!
Vandaag is het weer beesjes-dag en we staan dan ook om 5:45 op. We hebben het vandaag best koud gehad, maar vanaf deze CG is het maar 10 minuten rijden en dan zit je alweer in de Lamar Valley, dus het is het allemaal meer dan waard. We zijn nog steeds helemaal happy vanwege het zien van de wolven gisteren, maar we willen meer! We rijden dan ook direct naar de Slough Creek en daar staat alweer een horde fanatiekelingen. De rangers en de wolfmen (Rick en de nieuwe) staan er ook bij en het schijnt dat er aan de overkant boven tegen de toppen aan, zo’n 5 wolven rondrennen. We zien ze niet direct, maar op een gegeven moment is er weer consternatie, zien we wat wolven achter wat Elk aan gaan en vervolgens gaan zowel het zwarte alfa mannetje als het grijze alfa vrouwtje (vormen een paar) samen lekker bij elkaar liggen in het zonnetje, prachtig vol in beeld. Zo blijven ze zeker een half uur liggen en het is een adembenemend mooi gezicht. We mogen gelukkig hier en daar door andere hun telescoopkijkers kijken, anders zie je ze nauwelijks. De rangers praten aan één stuk door en vertellen allemaal leuke weetjes en feitjes. Het is koud, maar wat is het hier toch schitterend.
Vandaag kiezen we ervoor om wat anders te gaan doen dan beesjes kijken. Er is nog zoveel meer te zien en het is qua weer niet echt heel mooi dus een goeie dag om een beetje rond te rijden en de geisers en diverse watervallen te bezoeken. We staan dan ook wat later op, 08:15, en rijden na een rustig ontbijtje eerst even naar de overkant, bezoeken de Tower Fall, en dan richting zuid wederom over de mooie Dunraven Pass. Onder Canyon Village lopen we diverse trails naar de Lower en Upper Falls, sommige zijn best steil om weer terug te lopen, maar meer dan de moeite waard. Het mooiste punt blijft toch bij de Lower Falls bij de ‘Brink’ waar je aan de rand van de waterval staat, je kijkt recht naar beneden naar waar het water neer dondert en je hebt een prachtig uitzicht over de gele canyon. Vanaf daar tuffen we rustig verder zuid, bij de Hayden Valley zien we niet veel meer dan de gebruikelijke beesjes, we bekijken wat mudpools, dumpen het afvalwater bij de campground in Bridge Bay, rijden langs het Lake, en vervolgen de weg naar Old Faithful. Onderweg hebben we een paar flinke regenbuien, maar 5 minuten later schijnt de zon weer. Zo gaat het op en neer, het is erg mooi om te zien hoe de lucht er steeds anders uit ziet. De ene kant is het blauw, de andere kant donkere, zware wolken, dan weer zon er tussen in, een prachtig schouwspel. Bij Old Faithful zien we nog een coyote van vrij dichtbij en lopen we een rondje rondom de beroemde geiser. We hebben het allemaal al eerder gezien, maar het blijft toch een machtig beeld deze geiser te zien uitbreken, gadegeslagen door hordes andere toeristen. Na deze ‘must do’ en een wandeling rondom de prachtige Prismatic Spring met z’n mist, hobbelen we weer rustig verder richting Madison, Norris en terug naar Canyon Village. Daar zoeken we bij de Hayden Valley een turnout met een mooi uitzicht en warmen het avondeten op. We turen een tijdje over de vlaktes, maar behalve wederom het standaard assortiment beesjes, zien we weinig spectaculairs. Het blijkt wel dat er aan het eind van de vlakte af en toe een grizzly moeder met cubs tevoorschijn komt, maar wij zien ze niet. Als het begint te schemeren rijden we dan ook langzaam weer terug naar de Tower CG, weer over de Dunraven Pass, en onderweg hebben we een prachtig zonsondergang met schitterende gele, rode en roze kleuren. De CG is wederom vol, we drinken nog een biertje en duiken op tijd weer het bed in. Morgen laatste volle dag, helaas.
Vandaag moet het dan gaan gebeuren. Roy wordt om 4:50 wakker door wat lichte regen en we besluiten op te staan. Dat gaat niet van harte, maar het besef dat het de ‘last chance’ is geeft de doorslag. Om 5:10 rijden we van de CG, we zijn nog geeneens de eerste die vertrekken, en om 05:30 zijn we bij de Slough Creek lookout. Daar staan, zoals elke ochtend, alweer een aantal echte fanatiekelingen te wachten. De wolven hebben ze nog niet gezien, dus dat geeft hoop. Het is behoorlijk frisjes en we zijn dan ook goed ingepakt, handschoenen aan, muts op, zo wisselen we elkaar af met af en toe een bakkie koffie. Als Roy net weer in de camper zit en Marcel met één van de vaste gasten babbelt, krijgt deze een oproep dat aan de oostkant van de vallei, twee wolven een groot mannetjes Elk hebben gedood en van het karkas aan het eten zijn. Dus… inpakken en wegwezen!!!
Nadat het zwarte vrouwtje klaar is, gaat de zeearend er met een lap vlees vandoor en komt heel voorzichtig een grijs mannetjes wolf tevoorschijn. Deze is nog indrukwekkender om te zien, het is een flinke jongen die nadat ie gegeten heeft lekker gaat liggen zodat we ‘m goed kunnen bekijken. Iedereen is stil en fluistert, het is een prachtig beeld om te zien. Vooral Marcel knijpt z’n ogen af en toe eens goed dicht om door te laten dringen wat wij hier aanschouwen, de kans dat wij dit ooit nog eens gaan zien is klein. We genieten met volle teugen. Na een tijdje is het mannetje alle aandacht daar aan de overkant zat, staat op en gaat liggen suffen achter een struik.
Vandaag laatste volle dag, we hebben niet echt haast dus blijven wat langer liggen. Rond 8 uur wordt het dan toch tijd om op te staan en we doen rustig aan bij het ontbijt. We tuffen vervolgens verder over de mooie wegen door Montana. Het is een prachtig gebied, overal om je heen zie je in de verte de besneeuwde toppen van de Rockies, rij je dan weer door groene valleien met kabbelende riviertjes en dan weer door prairielandschap. De ‘Going to the Sun road’ in Glacier NP was nog niet open, dus we rijden er met een boog omheen, ook geen straf. In Babb tanken we nog voor de laatste maal binnen USA om de cash dollars kwijt te raken, $ 3,99 / gallon, oeps, da’s veel, maar ja dat is de gok die je maakt. Achteraf hadden we beter aan de westzijde van het NP kunnen tanken waar de gallon $ 3,49 kostte. Ach ja, duur blijft het toch. We komen probleemloos de grens over met Canada na wat vragen beantwoord te hebben en vervolgen dan een prachtige route langs het Waterton Lakes NP. Het is werkelijk waar schitterend hier en we zijn in staat zo weer naar Alaska te rijden. Canada blijft toch het land van de onmetelijke ruimte en het ziet er allemaal minder rommelig uit dan in de USA. In Pincher Creek doen we nog wat noodzakelijke laatste boodschappen en rijden dan over de wederom erg mooie B-weg 22 door prairielandschap langs grote ranches naar het Chain Lakes Provincial Park. Vlak ervoor zien we zowaar nog een mooie coyote rare sprongen maken in de berm, waarschijnlijk achter een prairiehondje aan want daar zit het hier vol mee. De CG is ruim, met lage begroeiing. Er staan 3 andere RV’s, that’s it. Het zonnetje schijnt lekker, af en toe wat wolken, maar het is heerlijk zo. We maken de laatste avondmaaltijd klaar en dan… langzaamaan inpakken maar. Morgen is het echt voorbij en wordt het een vermoeiende dag. Soms zou je willen dat je zo even een dag of twee kan overslaan, want zo lang gaat het duren voordat we echt weer thuis in ons bedje liggen.
Verbruik: 5,07 km/l (11,93 m/g)
Totaal tankkosten: 1318 €
Gem. brandstofprijs: 0,71 €/l (3,63 US$/g)